Τζούλια Ηλιοπούλου Στράγγα

«Να φύγει ο Μητσοτάκης»! Δεν υπάρχει δήλωση οποιουδήποτε πολιτικού μέλους κόμματος της Αντιπολίτευσης που να μη περιέχει αυτό το σλόγκαν. Οποιαδήποτε έκφραση πολιτικής γνώμης σε οποιοδήποτε μέσο μαζικής ενημέρωσης για οποιοδήποτε θέμα και για οποιοδήποτε κακό συμβαίνει στη χώρα – και συμβαίνουν πράγματι – αποδίδεται στον Πρωθυπουργό προσωπικά, ο οποίος καλείται εδώ και τώρα να φύγει για να σωθεί η χώρα. Αφήνοντας κατά μέρος το ζήτημα ότι το Σύνταγμα προβλέπει ρητώς ότι ο κάθε Πρωθυπουργπος εκλέγεται για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και ότι οι λόγοι πρόωρης λήξης της θητείας του είναι επίσης συγκεκριμένοι, ο οποιοσδήποτε κοινός πολίτης, ο οποίος βομβαρδίζεται με το μονότονο και γραφικό πλέον «Να φύγει ο Μητσοτάκης», αναρωτιέται ενστικτωδώς «για να έλθει ποιός»;

Και δεν φθάνει αυτό, από σήμερα ένα συνοθύλευμα ετεροκλήτων βουλευτών διαφόρων, αντιθέτως κειμένων, και πάντως ακραίων αποχρώσεων, ήλθε να ενώσει τις ψήφους του στη Βουλή για να προσθέσει ένα νέο σλόγκαν: «Να δικασθεί για εσχάτη προδοσία ο Μητσοτάκης»!

Μια κατακερματισμένη, αλλοπρόσαλη Αντιπολίτευση, της οποίας μάλιστα ένα τμήμα προβαίνει σε ανίερες, θα έλεγα, συμμαχίες για να επιδιώξει επικοινωνιακά κάτι παραπάνω από το «Να φύγει ο Μητσοτάκης» είναι ό,τι καλλίτερο θα μπορούσε να προσφερθεί στην Κυβέρνηση! Ας σοβαρευτεί επιτέλους η Αντιπολίτευση και ας πάρει σοβαρά τον θεσμικό ρόλο που της αναθέτει το Σύνταγμα.

Πρώτα από όλα δύσκολα θα βρεί στον πολιτισμένο δυτικό κόσμο άλλο Κράτος, στο οποίο ένα χωρίς καμία αμφιβολία τραγικό δυστύχημα έχει επί διετία αναχθεί αν όχι σε μοναδικό πάντως σε κυρίαρχο θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης, με αίτημα όχι τόσον την απόδοση ευθυνών, ποινικών ή πολιτικών, στους υπαιτίους, αλλά την κατηγορία πολιτικών προσώπων σε βαθμό κακουργήματος και ενός Πρωθυπουργού για εσχάτη προδοσία! Ας αφεθεί επιτέλους η δικαιοσύνη να κάνει το καθήκον της και μάλιστα χωρίς εμμέσους εκφοβισμούς, που αναμφιβόλως δημιουργούνται από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Και εμείς οι πολίτες δεν έχουμε καμία ευθύνη για όσα διαχρονικά συμβαίνουν στη χώρα μας, ανεξαρτήτως Κυβερνήσεων; Για να υπενθυμίσω τις παράνομες επιδοτήσεις, για τις οποίες δεν θα είναι η πρώτη φορά που η χώρα μας κινδυνεύει να καταδικασθεί, τους αλόγιστους διορισμούς στον δημόσιο τομέα σε «λάθος» μάλιστα θέσεις, στους οποίους η χώρα μας έχει ρεκόρ και άλλα πολλά...Φταίνε άραγε μόνον οι πολιτικοί; Πρόκειται για παθογένειες του πολιτικού μας συστήματος, τις οποίες καμία Κυβέρνηση δεν τολμάει, για ευνοήτους λόγους, να «θεραπεύσει» και εμείς συμπράττουμε στη διαιώνισή τους.

Για την ομαλή λειτουργία της Δημοκρατίας είναι πάντως απαραίτητη η εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία και η ύπαρξη ουσιαστικής αντιπολίτευσης απέναντι στο εκάστοτε κυβερνών κόμμα. Δεν μπορεί η παρούσα Αντιπολίτευση να αντιληφθεί επιτέλους ότι και οι δημοσκοπήσεις αποδίδουν κατ’ουσίαν αυτό που νοιώθουν οι πολίτες για τον ρόλο που διαδραματίζει; Σε μια εποχή διεθνών κοσμογονιών και σοβαρών προβλημάτων στο εσωτερικό, από την ακρίβεια, το στεγαστικό και το δημογραφικό μέχρι την υγεία και την ασφάλεια, φαίνεται πράγματι αστείο να «παίζει» η Αντιπολίτευση με την κατηγορία πολιτικών προσώπων πάση θυσία για κακούργημα και του Πρωθυπουργού για εσχάτη προδοσία και να μην ασχολείται με σοβαρά θέματα, στα οποία θα μπορούσε, εάν δούλευε σωστά, να «στριμώξει» την Κυβέρνηση. Αλλά αυτό θέλει πολλή δουλειά, ενώ ο λαϊκισμός δεν στοιχίζει.

Αν δεν αλλάξει πλεύση η Αντιπολίτευση το σλόγκαν της «Να φύγει ο Μητσοτάκης» κινδυνεύει να υπερκερασθεί από το σλόγκαν «Να μείνει ο Μητσοτάκης». Και αυτό το τελευταίο σλόγκαν δεν σημαίνει οπωσδήποτε ότι θα το κερδίσει ο Πρωθυπουργός με το σπαθί του. Ας αναλογισθεί και αυτός ότι θα είναι κρίμα για τον ίδιο και την παράταξή του να το κερδίσει ως «λύση ανάγκης»! Είναι αλήθεια ότι στον λίγο χρόνο που του απομένει θεσμικά να κυβερνήσει έχει ακόμη να καταφέρει πολλά πράγματα... Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση έχουν την υποχρέωση να προστατεύσουν τη Δημοκρατία από «ψήφους διαμαρτυρίας» προς ακραία κόμματα, αλλά και από αποχή! 

Η Τζούλια Ηλιοπούλου-Στράγγα είναι Ομότιμη Καθηγήτρια του Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών