Επιστροφές, καταστροφές
Φταίει ίσως και η καλοκαιρινή ραστώνη
Δεν εξηγείται αλλιώς ότι η φιλολογία στα ΜΜΕ για την πολιτική επιστροφή του Αντώνη Σαμαρά, παράκλητου των νοσταλγών της «δεξιάς καθαρότητας» και του Αλέξη Τσίπρα, αυτόκλητου, σωτήρα της αριστερής ασυνεννοησίας, αντί πολιτικού προβληματισμού, να φέρνει , αβίαστα στο μυαλό τους προφητικούς στίχους του Γιάννη Πάριου στο άσμα του έξοχου λαϊκού βάρδου Πασχάλη Τερζή, καλή του ώρα όπου βρίσκεται:
«Επιστροφές καταστροφές.
Στην ίδια κόλαση στο ίδιο χτες.
Κι όμως μετά κάθε μετά.
Πάντοτε έλεγα "ποτέ ξανά.
Κάθε που γύριζα το πανηγύριζα
Την ίδια έκανα υπομονή
Όμως γελάστηκα σε όλα βιάστηκα
Καμιά δεν άξιζε επιστροφή”.
Τα λέει όλα, δεν θα χρειαζόταν ούτε λέξη παραπάνω, αν δεν ήταν τόσο κοντή η μνήμη των Ελλήνων. Αν δεν είχε ενσωματωθεί, με την απερίσκεπτη επανάληψη, στο εθνικό μας DNA η αυτοκαταστροφική τάση που δείχνουν κάποιες τάσεις σημαντικής μερίδας συνελλήνων, που επιλέγουν;
- Την επιστροφή στον αναχρονισμό, στις τραγικές έως θλιβερές καταστάσεις του 2010-12, το διχασμό. Το ολέθριο δημοψήφισμα του 2015 με τον ορατό κίνδυνο αποβολής από την ΕΕ, τα κάπιταλ κοντρολ, Τη συστηματική συνειδητή υπονόμευση και σαμποτάζ κάθε προσπάθειας εκσυγχρονισμού.Την πατριδοκαπηλία, τη θρησκοληψία, την διανοητική ανισορροπία. Τύφλα να έχει το κολλημένο στον εμφύλιο ΚΚΕ
- Την αμφισβήτηση της θέσης και της προοπτικής της χώρας στην Ευρωπαϊκή οικογένεια και τον πολιτισμένο δημοκρατικό δυτικό κόσμο – εξαιρούνται εννοείται οι επιδοτήσεις και τα «προγράμματα».
- Την αμφισβήτηση της εθνικής και Ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής της χώρας, στο πλευρό των συμμάχων της, με τη συνειδητή δικαιολόγηση και ευθεία τοποθέτηση στο πλευρό του εισβολέα στον Ρωσο-Ουκρανικό Πόλεμο, των τρομοκρατών του ΙΡΑΝ, και της ΧΑΜΑΣ, ακόμα και των ΧΟΥΘΙ, στη Μέση Ανατολή.
- «Τα Ζάπεια» και τις «Θεσσαλονίκες», κορυφαίες μορφές συνειδητής εξαπάτησης των πολιτών για άμεσο σκίσιμο των μνημονίων, με μοναδικό κίνητρο την απύθμενη προσωπική φιλοδοξία - καλή ώρα. Την υπονόμευση της εθνικής συνεννόησης και το διχασμό, στα δύσκολα χρόνια της αρχής της οικονομικής κρίσης, που δεν επέτρεψαν την αποτελεσματική και σύντομη διαχείρισή της, όπως έκαναν οι Πορτογάλοι και οι Ιρλανδοί και ξεμπέρδεψαν με τα μνημόνια σε πολύ λίγα χρόνια.
- Να ξεχνάνε εύκολα και γρήγορα τον ομφάλιο λώρο που συνέδεσε και αλληλοτροφοδοτούσε τους δύο ξεθυμασμένους επίδοξους σωτήρες της χώρας.
- Να στηρίζουν τους αόρατους πάτρωνες που κινούν από, το παρασκήνιο και το μισοσκόταδο για ίδιο συμφέρον, τα νήματα της αμφισβήτησης, της υπονόμευσης, της λαϊκής παραπλάνησης, της εκτροπής, της ανωμαλίας.
Πιθανότατα όταν οι Έλληνες άκουγαν και χόρευαν εκστασιασμένοι στις πίστες το προφητικό ζεϊμπέκικο του Τερζή, να έβλεπαν μόνο την ερωτική του διάσταση, να μην συσχέτιζαν τους στίχους με την πολιτική, το μέλλον της χώρας, τις δικές τους επιλογές και τις συνέπειες που μπορούν να έχουν.
Κάποτε όμως έρχεται η ώρα ειδικά για τα δύσκολα. Η επιστροφή «στην ίδια κόλαση στο ίδιο χτες», είναι χάδι, διαχειρίσιμο λάθος, όταν σχετίζεται με ερωτικό δεσμό. Έχει όμως απρόβλεπτες διαστάσεις όταν μιλάμε για «επιστροφές» και επιλογές που επηρεάζουν άμεσα την πορεία και το μέλλον της χώρας.
Ειδικά οι ηλικίες που συγκροτούν τον παραγωγικό ιστό της χώρας - από τα 30 μέχρι τα 65 - οφείλουν να θυμούνται, έζησαν άλλωστε είδαν, βλέπουν, συγκρίνουν, γνωρίζουν καλά και μπορούν να επιλέξουν ανάμεσα στην πορεία προς το μέλλον, τον εκσυγχρονισμό και την επιστροφή στην ακινησία, την οπισθοδρόμηση, στην άγονη επικίνδυνη γραμμή της εθνικής μοναξιάς. Σε έναν κόσμο που εξελίσσεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Να μην επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη. Οι σειρήνες του εθνικισμού και του δήθεν αντισυμβατικού ριζοσπαστισμού, είναι επικίνδυνα θηρία για τη δημοκρατία και την πρόοδο.
Αν χρειαστεί να ξαναθυμηθούν τους στίχους :
«Κι όμως μετά κάθε μετά, Πάντοτε έλεγα ποτέ ξανά. Όμως γελάστηκα σε όλα βιάστηκα, Καμιά δεν άξιζε επιστροφή »,
«Επιστροφές καταστροφές.
Στην ίδια κόλαση στο ίδιο χτες.
Κι όμως μετά κάθε μετά.
Πάντοτε έλεγα "ποτέ ξανά.
Κάθε που γύριζα το πανηγύριζα
Την ίδια έκανα υπομονή
Όμως γελάστηκα σε όλα βιάστηκα
Καμιά δεν άξιζε επιστροφή”.
Τα λέει όλα, δεν θα χρειαζόταν ούτε λέξη παραπάνω, αν δεν ήταν τόσο κοντή η μνήμη των Ελλήνων. Αν δεν είχε ενσωματωθεί, με την απερίσκεπτη επανάληψη, στο εθνικό μας DNA η αυτοκαταστροφική τάση που δείχνουν κάποιες τάσεις σημαντικής μερίδας συνελλήνων, που επιλέγουν;
- Την επιστροφή στον αναχρονισμό, στις τραγικές έως θλιβερές καταστάσεις του 2010-12, το διχασμό. Το ολέθριο δημοψήφισμα του 2015 με τον ορατό κίνδυνο αποβολής από την ΕΕ, τα κάπιταλ κοντρολ, Τη συστηματική συνειδητή υπονόμευση και σαμποτάζ κάθε προσπάθειας εκσυγχρονισμού.Την πατριδοκαπηλία, τη θρησκοληψία, την διανοητική ανισορροπία. Τύφλα να έχει το κολλημένο στον εμφύλιο ΚΚΕ
- Την αμφισβήτηση της θέσης και της προοπτικής της χώρας στην Ευρωπαϊκή οικογένεια και τον πολιτισμένο δημοκρατικό δυτικό κόσμο – εξαιρούνται εννοείται οι επιδοτήσεις και τα «προγράμματα».
- Την αμφισβήτηση της εθνικής και Ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής της χώρας, στο πλευρό των συμμάχων της, με τη συνειδητή δικαιολόγηση και ευθεία τοποθέτηση στο πλευρό του εισβολέα στον Ρωσο-Ουκρανικό Πόλεμο, των τρομοκρατών του ΙΡΑΝ, και της ΧΑΜΑΣ, ακόμα και των ΧΟΥΘΙ, στη Μέση Ανατολή.
- «Τα Ζάπεια» και τις «Θεσσαλονίκες», κορυφαίες μορφές συνειδητής εξαπάτησης των πολιτών για άμεσο σκίσιμο των μνημονίων, με μοναδικό κίνητρο την απύθμενη προσωπική φιλοδοξία - καλή ώρα. Την υπονόμευση της εθνικής συνεννόησης και το διχασμό, στα δύσκολα χρόνια της αρχής της οικονομικής κρίσης, που δεν επέτρεψαν την αποτελεσματική και σύντομη διαχείρισή της, όπως έκαναν οι Πορτογάλοι και οι Ιρλανδοί και ξεμπέρδεψαν με τα μνημόνια σε πολύ λίγα χρόνια.
- Να ξεχνάνε εύκολα και γρήγορα τον ομφάλιο λώρο που συνέδεσε και αλληλοτροφοδοτούσε τους δύο ξεθυμασμένους επίδοξους σωτήρες της χώρας.
- Να στηρίζουν τους αόρατους πάτρωνες που κινούν από, το παρασκήνιο και το μισοσκόταδο για ίδιο συμφέρον, τα νήματα της αμφισβήτησης, της υπονόμευσης, της λαϊκής παραπλάνησης, της εκτροπής, της ανωμαλίας.
Πιθανότατα όταν οι Έλληνες άκουγαν και χόρευαν εκστασιασμένοι στις πίστες το προφητικό ζεϊμπέκικο του Τερζή, να έβλεπαν μόνο την ερωτική του διάσταση, να μην συσχέτιζαν τους στίχους με την πολιτική, το μέλλον της χώρας, τις δικές τους επιλογές και τις συνέπειες που μπορούν να έχουν.
Κάποτε όμως έρχεται η ώρα ειδικά για τα δύσκολα. Η επιστροφή «στην ίδια κόλαση στο ίδιο χτες», είναι χάδι, διαχειρίσιμο λάθος, όταν σχετίζεται με ερωτικό δεσμό. Έχει όμως απρόβλεπτες διαστάσεις όταν μιλάμε για «επιστροφές» και επιλογές που επηρεάζουν άμεσα την πορεία και το μέλλον της χώρας.
Ειδικά οι ηλικίες που συγκροτούν τον παραγωγικό ιστό της χώρας - από τα 30 μέχρι τα 65 - οφείλουν να θυμούνται, έζησαν άλλωστε είδαν, βλέπουν, συγκρίνουν, γνωρίζουν καλά και μπορούν να επιλέξουν ανάμεσα στην πορεία προς το μέλλον, τον εκσυγχρονισμό και την επιστροφή στην ακινησία, την οπισθοδρόμηση, στην άγονη επικίνδυνη γραμμή της εθνικής μοναξιάς. Σε έναν κόσμο που εξελίσσεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Να μην επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη. Οι σειρήνες του εθνικισμού και του δήθεν αντισυμβατικού ριζοσπαστισμού, είναι επικίνδυνα θηρία για τη δημοκρατία και την πρόοδο.
Αν χρειαστεί να ξαναθυμηθούν τους στίχους :
«Κι όμως μετά κάθε μετά, Πάντοτε έλεγα ποτέ ξανά. Όμως γελάστηκα σε όλα βιάστηκα, Καμιά δεν άξιζε επιστροφή »,
θα έχει γίνει η ζημιά και αυτή τη φορά θα είναι μεγαλύτερη, ίσως ανεπανόρθωτη, στον τρικυμισμένο κόσμο που ζούμε.
Καλές διακοπές σε όσους έχουν την αντοχή να με διαβάζουν.
Ο Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)
Καλές διακοπές σε όσους έχουν την αντοχή να με διαβάζουν.
Ο Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Ειδήσεις
Δημοφιλή
Σχολιασμένα