Εύα Παυλάτου

Σύμφωνα με την επιστολή που η ίδια απέστειλε στην Ένωση Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης, ο σπιτονοικοκύρης της έκοψε ρεύμα και νερό ενώ ξήλωσε και την πόρτα του καταλύματος που αυτή διέμενε με την πρόφαση πως θα την βάψει για να αναγκάσει την εκπαιδευτικό να φύγει νωρίτερα από την συμφωνημένη ημερομηνία αποχώρησης.

Όπως καταγγέλλει η εκπαιδευτικός στη σχετική επιστολή, αναγκάστηκε να ζητήσει άδεια από την εργασία της καθώς δεν είχε πού να μείνει και έφυγε το ίδιο βράδυ από το νησί με το πλοίο της γραμμής. Στη συνέχεια επέστρεψε στην Κρήτη και βρήκε άλλο σπίτι, το οποίο όμως θα πρέπει να «αδειάσει» στις 7 Ιουνίου αφού έχει κρατήσεις με τουρίστες. Όπως αναφέρει η ίδια, θα πάει να μείνει σε κάμπινγκ μέχρι τις 30 Ιουνίου που τελειώνουν τα σχολεία, όπως είχε κάνει και πέρυσι όλο τον Ιούνιο.

Το πρόβλημα στέγασης στις τουριστικές περιοχές της χώρας μας για εκπαιδευτικούς, φοιτητές, γιατρούς, αστυνομικούς και πυροσβέστες είναι οξύ τα τελευταία χρόνια. Η μεγάλη ζήτηση για καταλύματα βραχυχρόνιας μίσθωσης από τους τουρίστες (Airbnb κ.λ.π) οδήγησε τους ιδιοκτήτες να νοικιάζουν τα σπίτια τους σε πολύ υψηλές τιμές ενώ όσοι ιδιοκτήτες εξακολουθούν να διαθέτουν τις οικίες τους ολοχρονικά (αστική μίσθωση) ζητούν τόσο υψηλά ενοίκια που δύσκολα μπορεί να καταβάλει ο εκάστοτε ενοικιαστής. Στην Ελλάδα του 2025 η στέγαση, μια βασική ανθρώπινη ανάγκη και αναφαίρετο δικαίωμα όλων, έχει εξελιχθεί σε μείζον πρόβλημα χωρίς λύση, τουλάχιστον, στο άμεσο μέλλον.

Δεν είναι μόνο η απαράδεκτη και ντροπιαστική για την κοινωνία μας περίπτωση της εκπαιδευτικού στα Χανιά. Πατέρας, που ο γιος του είναι φοιτητής σε νησί του Ιονίου, μου έλεγε πως κάθε Μάιο πηγαίνει στο νησί για να βοηθήσει το παιδί του να μαζέψει τα πράγματά του από ένα μουχλιασμένο υπόγειο, το οποίο η ηλικιωμένη ιδιοκτήτρια νοικιάζει σε τουρίστες για 100 ευρώ την ημέρα. Τον Οκτώβριο, όταν οι τουρίστες έχουν φύγει, ο φοιτητής επιστρέφει στο νησί ενώ όταν υπάρχει εξεταστική είτε φιλοξενείται σε φίλους, είτε τη χάνει. Εννοείται πως η ιδιοκτήτρια έχει αρνηθεί να κάνει συμβόλαιο στον φοιτητή, ώστε να πάρει το προβλεπόμενο επίδομα στέγασης, το οποίο δικαιούται λόγω του χαμηλού οικογενειακού εισοδήματος.

Πώς θα λυθεί λοιπόν το πρόβλημα, ώστε να μην αναγκάζονται εργαζόμενοι, όπως η εκπαιδευτικός στα Χάνια, να έρχονται αντιμέτωποι με εξευτελιστικές συμπεριφορές; Αφενός, οι δήμοι και η κάθε περιφέρεια θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν ακίνητα που έχουν στην ιδιοκτησία τους και παραμένουν αναξιοποίητα, με αρωγό όπου χρειάζεται το κράτος, για να στεγάσουν αυτούς τους ανθρώπους με λογικά ενοίκια ανάλογα του πενιχρού μισθού τους. Αφετέρου, οι ιδιοκτήτες θα πρέπει να αναρωτηθούν αν έχουμε ανάγκη ως κοινωνία περισσότερο το χρήμα από τον τουρισμό παρά εκπαιδευτικούς για τη μόρφωση των παιδιών μας και γιατρούς για την φροντίδα όλων μας.