Δημήτρης Τσορμπατζόγλου

Οι πιο μικροί σε ηλικία ΠΑΟΚτσήδες έχουν ξεσηκωθεί! Είναι εκείνοι που αντιλήφθηκαν νωρίτερα την προοπτική κατάκτησης μίας ευρωπαϊκής κούπας και έχουν αφηνιάσει (με την καλή έννοια πάντα) στην προσπάθεια στήριξης της ομάδας του Χατζόπουλου και του Καντσελιέρι! Το καταλάβαμε το ξημέρωμα που εκατοντάδες πιτσιρικάδες περίμεναν την ομάδα να επιστρέψει από τη Γαλλία μετά την τεράστια πρόκριση επί της πανίσχυρης Σολέ.

Όσοι ΠΑΟΚτσήδες γεννήθηκαν μέχρι το 1985 (κατά προσέγγιση) έζησαν την ομάδα τους πρωταγωνίστρια σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Είναι εκείνοι βέβαια που πολλές φορές κάνουν το λάθος να συγκρίνουν το τότε με το σήμερα, έτσι ώστε με το ζόρι να αναδειχθεί η διαφορά ποιότητας: «Ο πιο μεγάλος αντίπαλος του ΠΑΟΚ είναι… ο ΠΑΟΚ του Πρέλεβιτς, του Κόρφα, του Σταυρόπουλου, του Μπάρλοου ή αργότερα του Μπέρι». Πολύ μεγάλη αλήθεια, μια και δεν έχει νόημα να υποβάλεις τον εαυτό σου σε αυτή την ταλαιπωρία… Κι αυτοί όμως, οι άνω των 40, δάκρυσαν βλέποντας το Σολέ-ΠΑΟΚ, ενώ έτρωγαν τα νύχια τους πριν και κατά τη διάρκεια του πρόσφατου Μπιλμπάο-ΠΑΟΚ!

Όλοι μαζί πάντως έχουν ξεσηκωθεί ενόψει της προσεχούς Τετάρτης! Ο ΠΑΟΚτσής ζει και αναπνέει για τον δεύτερο τελικό ΠΑΟΚ-Μπιλμπάο. Δεν το πιστεύαμε, αλλά κάθε μέρα που περνάει νιώθουμε όλο και περισσότερο, αυτή την γλυκιά αναστάτωση και ανυπομονησία! Είναι τελικός ευρωπαϊκής διοργάνωσης και φυσικά ο ΠΑΟΚ εκπροσωπεί το ελληνικό μπάσκετ που διψάει και για άλλες επιτυχίες πέρα από τα πολλά που καταφέρνουν Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός. Είναι ξεκάθαρο και το νιώθουμε ότι η πλειοψηφία των οπαδών κι αυτών των ομάδων, επιθυμεί να δει τον Κατσίβελη να σηκώνει την κούπα το βράδυ της Τετάρτης.

Είχα την χαρά να βρεθώ στο Μπιλμπάο και να ζήσω το πρώτο παιχνίδι. Πριν τον αγώνα υποστήριζα ότι η ήττα με 6-7-8 πόντους μπορεί και να είναι προτιμότερη από μία νίκη με 2-3. ΠΑΟΚ είσαι… ΔΕΝ γίνεται να πανηγυρίσεις, να εφησυχάσεις και να δεις αφ’ υψηλού ένα ματς με τον αέρα του «φαβορί». Αν ο ΠΑΟΚ κέρδιζε εκεί θα ήταν φαβορί! ΟΧΙ! Να μην είναι. Δεν έχει και τις προσωπικότητες να στηρίξουν μία τέτοια συνθήκη. Το -7 είναι οκ! Ούτε μικρό, ούτε μεγάλο! Τρεις κατοχές. Τόσο όσο να σε έχει σε εγρήγορση και σε μία διάθεση ότι πας για υπέρβαση. Να κερδίσεις, αλλά να κερδίσεις και με διαφορά!

Η ομάδα του Καντσελιέρι έχει κάνει φέτος πάρα πολλές υπερβάσεις και έχει συνηθίσει. Αλήθεια είναι ότι στην Ισπανία, η αίσθηση του τελικού βάρυνε την μπάλα στα χέρια των παικτών του. Ομάδα με 40% περίπου στο τρίποντο, έβαλε 3/26. Αμέσως αντέδρασε ο προπονητής: «Πρέπει να προσαρμοστούμε. Αν δεν μπει το μακρινό σουτ, πρέπει να βρούμε άλλες λύσεις…». Μπορούν! Σίγουρα μπορούν, απέναντι σε μία Ισπανική ομάδα πολύ βατή για τα δεδομένα του Δικεφάλου.

Υπάρχει μεγάλος στόχος. Υπάρχει όραμα! Η ΠΑΟΚτσίδικη κοινωνία το νιώθει και ανταποκρίνεται με εκπληκτικό τρόπο, όπως ήταν και η οργάνωση της κερκίδας των 400 που ταξίδεψαν στο Μπιλμπάο. Όταν η ομάδα του Καντσελιέρι βρει μέσα στο παιχνίδι τον τρόπο να αξιοποίηση τη δύναμη που θα δίνει η κερκίδα και να απαλλαχθεί από το λογικό άγχος του τελικού, τότε όλα μπορούν να πάρουν το δρόμο τους και η Τρίτη κούπα να μπει δίπλα στις άλλες δύο που σήκωσε ο Πρέλεβιτς και η παρέα του τη δεκαετία του ‘90.