Δημήτρης Δανίκας

Ουδείς αθώος του εγκλήματος. Απαντες συμμέτοχοι ενός παιγνίου με την ονομασία «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό». Τουτέστιν, το δίκαιο του ισχυρότερου. Για τους Ινδούς, φερ’ ειπείν, οι Αγγλοι θα είναι αποικιοκράτες και για τους Αγγλους οι Ινδοί τρομοκράτες. Το ίδιο με τους Γάλλους και τους Αλγερινούς. Και πάει λέγοντας.

Ενα λοιπόν. Οποτε και όταν μπορούσαμε, όπως λόγου χάριν κατά την εισβολή μας στη Μικρά Ασία, διαπράξαμε πολλά μα πάρα πολλά εγκλήματα. Να μην τα απαριθμήσω. Το ίδιο κι εκείνοι όταν μας πήραν φαλάγγι και μας πέταξαν στη θάλασσα. Για εμάς η εκστρατεία στη Μικρά Ασία ήταν αγώνας απελευθέρωσης των Ελλήνων. Για τους Τούρκους ήταν εισβολή σε ξένη χώρα.

Δύο λοιπόν. Τα ίδια εγκλήματα είχαν διαπραχθεί σε χωριά της τουρκοκυπριακής μειονότητας από την πλευρά των Ελληνοκυπρίων υπό την ηγεσία της ΕΟΚΑ Β. Εμείς, στη συνέχεια, με τους χουντικούς «σωτήρες» παραδώσαμε στους Τούρκους τα κλειδιά για την κατοχή του ενός τρίτου της Κύπρου. Ψέματα;

Τρία λοιπόν. Αν πραγματικά επιθυμούμε ολόκληρο το Αιγαίο να παραμείνει κλειστή ελληνική θάλασσα. Αν πραγματικά επιθυμούμε να απαλλαγούμε από τις απειλές των νεο-Οθωμανών και του κάθε Ερντογάν. Αν πραγματικά ονειρευόμαστε μια μέρα όπου οι γείτονές μας θα τρέμουν και θα κάθονται σούζα, τότε μία λέξη υπάρχει: Ισραήλ!

Τέσσερα λοιπόν. Σκεφτείτε το εξής. Θα τολμούσε ποτέ ο κάθε Ερντογάν και κάθε τρελαμένος Τούρκος να σηκώσει ανάστημα απέναντι στο Ισραήλ; Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες τους. Ποτέ των ποτών. Με το που θα το κάνει, την ίδια στιγμή θα «δει» τον ουρανό ανάσκελα από τον τάφο του!

Πέντε λοιπόν. Ομως δεν είμαστε Ισραήλ. Ομως για να γίνουμε Ισραήλ, πρέπει να τα αλλάξουμε όλα. Από την παραγωγική ανασυγκρότηση και την τεχνολογία μέχρι την αγροτική πολιτική και φυσικά τις Ενοπλες Δυνάμεις και τις Υπηρεσίες Πληροφοριών. Μπορούμε; Δεν μπορούμε!

Εξι λοιπόν. Αμ θέλουμε να ζούμε με δανεικά. Αμ θέλουμε με το ελάχιστο να εξασφαλίζουμε το μέγιστο. Αμ θέλουμε να γίνουμε Ευρωπαίοι. Αμ θέλουμε το χωραφάκι μας και το εξοχικό μας. Αμ θέλουμε το Αιγαίο όλο δικό μας. Αμ θέλουμε προστασία από τους συμμάχους μας. Αμ τη μια στιγμή τους βρίζουμε ως καταπιεστές, ιμπεριαλιστές και εχθρούς μας και την άλλη, την κρίσιμη στιγμή, εκλιπαρούμε τα κοινά, πολιτιστικά ιδανικά μας. Δεν παιζόμαστε!

Εφτά λοιπόν. Και ταυτοχρόνως με όλα αυτά βαυκαλιζόμαστε με την αιγαιοπελαγίτικη ιδιοκτησία μας. Και ταυτοχρόνως με όλα αυτά πορευόμαστε με την ψευδαίσθηση ότι κάθε απαίτηση των Τούρκων είναι παράλογη, εξωφρενική και ανυπόστατη και ότι εμείς οι καλύτεροι, οι δικαιότεροι και οι ανώτεροι.

Οκτώ λοιπόν. Οποιος πρωθυπουργός και όποιο κόμμα τολμήσει να κουβεντιάσει με τους Τούρκους πέρα από τη γνωστή κόκκινη γραμμή, τότε αυτομάτως θα χαρακτηριστεί μειοδότης και προδότης και φυσικά στην πλατεία Συντάγματος θα κρεμαστεί.

Και για να τελειώνω. Οποιος πιστεύει πως τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων και των συμμάχων μας θα διατηρούνται πάντα σταθερά και πάντα υπέρ της Ελλάδας δεν ξέρει πού πατάει και πού πηγαίνει. Και όποιος ταυτίζει την Ιστορία με τον τίτλο του θρυλικού γουέστερν «Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος» είναι βλάκας με πατέντα. Θέλεις το Αιγαίο ολόκληρο δικό σου; Ιδού το Ισραήλ, ιδού και το πήδημα. Δεν μπορείς; Ε, τότε, πρέπει να κουβεντιάσεις. Μεγάλο παιδί είσαι, ε, κάποτε, πρέπει να αποφασίσεις!