Βασίλης Στεφανακίδης

Ενα εύθραυστο παιχνίδι στα χέρια ενηλίκων που αρνούνται να ωριμάσουν έγινε η Ελλάδα. Ενα παιχνίδι που ο ένας τραβάει από δω και ο άλλος από κει, παραβλέποντας τον κίνδυνο να σπάσει και να υποστούν οι ίδιοι βαριές συνέπειες για την πράξη τους.

Μαζεύτηκαν λοιπόν την περασμένη εβδομάδα οι υπουργοί Οικονομικών για να εξετάσουν την κατάσταση της Ελλάδας και παίζοντας την κολοκυθιά ποιανού η άποψη είναι καλύτερη για τη σωτηρία μας τελικά δεν κατέληξαν πουθενά και ανέβαλαν τις όποιες αποφάσεις τους για τη Δευτέρα.

Η πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας και νυν αφεντικό του ΔΝΤ, η οποία έναν χρόνο πριν κουβαλούσε τα ίδια μυαλά με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους συναδέλφους της και ταυτιζόταν απόλυτα με τον Σόιμπλε, έρχεται τώρα με τη «σοφία» του ΔΝΤ και τους λέει γουρλώνοντας τα μάτια πως, αν δεν κουρευτεί κι άλλο το χρέος της Ελλάδας, ο λογαριασμός δεν βγαίνει.

Κανείς όμως από τους υπουργούς του Eurogroup δεν ήθελε να ακούσει κουβέντα για νέο «κούρεμα», προεξάρχοντος του Σόιμπλε.

Κι αυτό γιατί το νέο «κούρεμα» θα αφορά τα ομόλογα που κατέχει η ΕΚΤ - είναι δηλαδή περιουσία των κρατών. Και οι Γερμανοί, εν όψει και των εκλογών που έχουν τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, δεν ξέρουν πώς να αιτιολογήσουν μια τέτοια απόφαση στους ψηφοφόρους τους. Προτιμούν να διακινδυνεύσουν να υποστούν μεγαλύτερη ζημιά, αν «σκάσει» η Ελλάδα μετά τις εκλογές τους, παρά να διακινδυνεύσουν να τις χάσουν!

Μια απίστευτη υποκρισία και παράλληλα η ανάδυση ενός ιδιαίτερα ανήθικου ζητήματος. Η Γερμανία όχι απλώς δεν χάνει από την ελληνική κρίση, αλλά κερδίζει καθώς τα επιτόκια με τα οποία έχει δανείσει την Ελλάδα είναι υψηλότερα απ’ αυτά με τα οποία δανείζεται η ίδια.

Το ομολόγησαν οι ίδιοι όταν, θέλοντας να αποφύγουν το «κούρεμα», κατέβασαν μια εναλλακτική πρόταση να επιστρέψουν στην Ελλάδα τα κέρδη από τους τόκους των μέχρι τώρα δανείων προς εμάς, που υπολογίζονται σε 500 εκατ., ζητώντας παράλληλα να κάνουν το ίδιο και οι υπόλοιποι δανειστές της Ε.Ε.

Χωρίς να διακατέχομαι από το σύνδρομο της Στοκχόλμης (ταύτιση του θύματος με τον θύτη), εκτιμώ ότι στην παρούσα φάση, αν θέλουν να βάλουν ένα οριστικό τέρμα στο πρόβλημα χρέους της Ελλάδας, η λύση είναι αυτή που προτείνει τώρα η Λαγκάρντ.

Σε διαφορετική περίπτωση, με τις εμβαλωματικές λύσεις της επιμήκυνσης, να μειωθεί το χρέος στο 120% του ΑΕΠ το 2022 και διάφορα άλλα τρικάκια όπως η μείωση των επιτοκίων, απλά το πρόβλημα μετατίθεται για το μέλλον, κατά την προσφιλή τακτική της Ε.Ε. να μη δρα αποφασιστικά αλλά να κουκουλώνει τα προβλήματα.

 Δεν έχουν να περιμένουν καμία πρόοδο από μια χώρα που σπάει το ένα μετά το άλλο τα ρεκόρ μακροβιότερης ύφεσης και καταδικάζουν σε αργό θάνατο έναν λαό, κοροϊδεύοντάς τον με τις δόσεις οι οποίες όλοι ξέρουμε ότι δεν τον αφορούν αφού προορίζονται για τη σταθεροποίηση του τραπεζικού συστήματος και την αποπληρωμή των λήξεων παλιότερων ομολόγων και εντόκων.

 Αρνούνται μάλιστα να δουν, λόγω πολιτικής μυωπίας ή ενός αρρωστημένου εγωισμού, ότι οι συνταγές τόσο για την Ελλάδα όσο και για τον υπόλοιπο ευρωπαϊκό Νότο είναι πέρα για πέρα λάθος. Σήμερα το πρόβλημα δεν είναι μόνο η Ελλάδα και το κύμα αγανάκτησης που εξαπλώνεται σε χώρες όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία θα γίνει τσουνάμι που θα συμπαρασύρει τα πάντα στο διάβα του και θα τους μείνουν στα χέρια τα συμβούλια, τα μνημόνια και οι απόψεις τους περί ισχυρής Ευρώπης, η οποία ήδη τεχνικά έχει μπει σε ύφεση (δύο συνεχή αρνητικά τρίμηνα ανάπτυξης).

Και το κακό είναι ότι στο παρόν σκηνικό εμείς έχουμε τον ρόλο των βατράχων στον βάλτο όπου τσακώνονται τα βουβάλια (ΔΝΤ - Γερμανία)!