Άννα Παναγιωταρέα

Οταν οι δείκτες του ρολογιού γλιστρούσαν στη δωδεκάτη, καταμετριόντουσαν οι ψήφοι υπέρ και κατά της κυβέρνησης, αφού η συγκεκριμένη διαδικασία, διαχρονικά, αποτελεί ψήφο εμπιστοσύνης. Στην προκειμένη περίπτωση, προηγήθηκαν δημοσιεύματα, από γνωστές -δεξιότατες και αριστερές- Πυθίες, προφητεύοντας βουλευτική ανταρσία στη Ν.Δ. Φευ των δακρύων...

Το Κανάλι της Βουλής διευκολύνει τη δουλειά μας, θυσιάζοντας όμως θέαμα και ατμόσφαιρα αίθουσας. Οι συνεχείς διακοπές από τη Ζωή, οι αγριοφωνάρες του Πολάκη ή τα άνευ ουσίας σχόλια του υπό αμφισβήτηση Φάμελλου και τα «γελάκια» των εν ανυπαρξία Νεοαριστερών δεν ακούγονται από τα μικρόφωνα. Φτάνουν σ’ εμάς ως άναρθρες κραυγές. Ορθώς ποιεί ο πολύπειρος πρόεδρος και απειλεί ότι «θα επιβάλλει επαναφορά στην τάξη». Αριστα που δεν προβαίνει στον... μάταιο κόπο.

Οι αποστροφές στον πρωθυπουργικό λόγο ήταν προς τον Ανδρουλάκη. Μία προς Φάμελλο. Οθεν εμνήσθην ημερών αρχαίων, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απευθυνόταν μόνον προς τον Γεώργιο Μαύρο.

Επιχειρούσε -εις μάτην- την καθιέρωσή του ως αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εξορκίζοντας τον βροντώδη βηματισμό του Ανδρέα Παπανδρέου που έσπευδε προς συνάντηση της εξουσίας.

Ανάλογο βηματισμό δεν βλέπω να αναπτύσσει το ΠΑΣΟΚ. Και πώς αν δεν λυθούν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τα προβλήματα συνεργασίας της ηγετικής ομάδας; Η Αννα Διαμαντοπούλου, στην πρόσφατη συνέντευξή της, δεν επέδειξε ανοχή. Αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν απευθυνόταν στον Νίκο Ανδρουλάκη, για να εξορκίσει «τον αναγγέλλοντα και μηδέποτε αφικνούμενο» εξ Ιθάκης. Αλλωστε, ποία η χρεία; Θα ηττηθεί από την καταστροφική υστεροφημία του, η οποία αείποτε θα τον συνοδεύει. Οπως λέει ο Ηράκλειτος: «Ποταμώ ουκ έστιν εμβήναι δις τω αυτώ».

Ο πρωθυπουργός επέμεινε στην αναφορά των μειζόνων έργων που υλοποιήθηκαν, από τις εκλογές του 2023 και εντεύθεν, απαντώντας στην αντιπολίτευση η οποία εμμένει στο μέγα λάθος της: Ισοπεδώνει τα πάντα, προσβάλλοντας την ευθυκρισία της. Η οικονομία αναπτύσσεται δυναμικά. Σημαντικοί πόροι δαπανώνται από το Ταμείο Ανάκαμψης σ’ ένα ευρύ πλέγμα υποδομών σε δρόμους, επικοινωνίες, υπηρεσίες. Αλλά παραμένει το αγκάθι της ακρίβειας, πληγώνοντας τα πλευρά της κυβέρνησης: ο μέσος πολίτης, οι συνταξιούχοι, οι μεροκαματιάρηδες, οι νέοι, οι πρωτοδιοριζόμενοι δημόσιοι υπάλληλοι υποφέρουν.

Βλέπω στις εφημερίδες -λίγες σοβαρές έμειναν- να αφιερώνουν σελίδες επί σελίδων σε «κοσμικές χειμερινές αποδράσεις». Αναρωτιέμαι αν πιστεύουν ότι η πλειοψηφία των πολιτών βασανίζεται από το δίλημμα: Τσερμάτ ή Γκστάαντ, Βερμπιέ ή Κουρσεβέλ για τα Χριστούγεννα που έρχονται...

Η κατάθεση των στοιχείων από τον πρωθυπουργό για το μεσοπρόθεσμο οικονομικό πρόγραμμα ήταν θετική και κατ’ αναλογία των υποσχέσεων της ΔΕΘ, οι οποίες θα υλοποιηθούν τον Ιανουάριο. Πιθανότατα, θα δώσουν μια ανάσα στους δοκιμαζόμενους πολίτες. Οι εμβαλωματικές λύσεις είναι για να κλείνουν τρύπες. Τώρα χρειάζεται δομική αντιμετώπιση. Απτή, ευανάγνωστη, με σαφείς στόχους και χρονοδιαγράμματα. Οι γνωστοί ολίγοι, προκλητικά, υπερευημερούν!

Ορθιοι οι βουλευτές της Ν.Δ. χειροκρότησαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη αναγγέλλοντας την επιστροφή δύο ενοικίων, σε εκπαιδευτικούς, νοσηλευτές, γιατρούς, όταν ενοικιάζουν στην Περιφέρεια όπου υπηρετούν. Εφόσον οι τοπικές κοινωνίες δεν συνεργάζονται, θα απαξιώσουν την πρωθυπουργική αναγγελία. Τα περιμένουμε όλα από το κράτος...

Η αντιπολίτευση δεν αντιλαμβάνεται ότι η συζήτηση επί του Προϋπολογισμού δεν προσφέρεται για «άγρια δύση». Ηδη τα Τέμπη βαίνουν προς δικαστική επίλυση, ο ΟΠΕΚΕΠΕ προς άμεση εκκαθαριστική και για τις υποκλοπές ελάχιστο το επιδεικνυόμενο ενδιαφέρον. Αλλωστε, κόμμα που άσκησε εξουσία και δείχνει με το δάκτυλό του τους εκάστοτε κυβερνώντες έχει πρόβλημα μνήμης. Οχι και ο κόσμος. Αφήστε που η εύνοια «ημετέρων», «κουμπάρων», «γεωργών» και «κτηνοτρόφων» κατά τη διαχείριση ευρωπαϊκών αγροτικών κονδυλίων διαθέτει μακρά ιστορική παράδοση. Το δε δόγμα «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά» παραδίδεται από γενεά σε γενεά, σχεδόν από... συστάσεως ελληνικού κράτους.

Διακομματική επιτροπή, με διακομματικό προεδρείο είναι η αφοπλιστική πρόσκληση-πρόκληση του Μητσοτάκη προς το σύνολο της αντιπολίτευσης για τη δυναμική αντιμετώπιση της εξαφάνισης της πρωτογενούς παραγωγής. Δεν είναι έπεα πτερόεντα. Η αγροτική οικονομία βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, απαιτώντας, πρωτίστως, πολιτική σύμπνοια. Δεν χωρούν «ναι μεν, αλλά». Τέρμα οι πομφόλυγες.

Αναρωτιέστε, ποια εικόνα έδωσε η χώρα μας με την άρνηση ψήφισης των αμυντικών δαπανών από το 1/3 της κοινοβουλευτικής Αριστεράς και συνοδοιπόρων; Ευάλωτη η Ελλάδα, των δέκα εκατομμυρίων -πολλούς μετρώ;- σε γειτονιά, ουσιαστικά, εμπόλεμη, εξόχως επιθετική, πολιτικά αλλοπρόσαλλη, ενώ οι παραδοσιακοί «συμμαχικοί» αμυντικοί μύθοι καταρρέουν. Εθελοτυφλούντες, ευάριθμοι απάτριδες, διεθνιστές ρίχνουν αρνητική ψήφο. Θαυμάστε τους!

Η ψήφιση του Προϋπολογισμού δίνει άνεση στην κυβέρνηση, ως το τέλος του 2026. Ο χρόνος... αναστοχασμού, συγκρότησης επιτροπών και λοιπών μεθόδων «τού να μη γίνεται τίποτα» εξέλειπε. Χαρίστε τα «ΘΑ» στην αντιπολίτευση. Το ΤΩΡΑ είναι ο καιρός της κυβέρνησης. Του πρωθυπουργού προσωπικά.