Άννα Παναγιωταρέα

Θα φανεί ελκυστική σε όσους σχεδιάζουν να επισκεφτούν την Κρήτη; Πρόκειται να θεωρηθεί παραδοσιακή ατραξιόν «αυθεντικότητας και λεβεντιάς», ώστε να προσελκύσει στο νησί εκείνους που το επιλέγουν για το πολύτιμο πολιτιστικό του απόθεμα, για την πατροπαράδοτη φιλοξενία του; Η «μάχη των μαγκουροφόρων κατά της εξουσίας» -αν εξουσία λογίζονται οι προπηλακισθέντες άνδρες των ΜΑΤ- έφερε μνήμες των τεράστιων δηώσεων (Δεκεμβριανά 2008), τις οποίες εξετέλεσαν οι πάσης φύσεως «αγανακτισμένοι». Θα ήταν προς το συμφέρον της αντιπολίτευσης -αντί να τους σκεπάζει- να τους ξεχάσουμε.

Στο έργο της υιοθετημένης κομματικά αγανάκτησης είμαστε θεατές από τη δεκαετία του ’80.

Πρωταγωνιστές; Αγρότες, προεόρτια Χριστουγέννων, με τα τρακτέρ σαν υψωμένα τείχη να κόβουν την Ελλάδα στα δύο. Μπλόκα, μαύρες σημαίες, αναμμένα μαγκάλια και φουφούδες, με τη γνωστή προειδοποίηση ότι «θα κάνουν εκεί Χριστούγεννα», «θα ψήσουν εκεί και το αρνί». Ο Τσίπρας ιππεύοντας τρακτέρ (4 Φεβρουαρίου 2013) και μιλώντας για «επιβολή της λογικής του κοινωνικού αυτοματισμού», που ξανακούσαμε από τον Νίκο Ανδρουλάκη, υποσχόταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατέχει φάρμακα διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Ξέρετε τη συνέχεια...

Απεργοί εκπαιδευτικοί την παραμονή των Πανελληνίων. Το κύριο αίτημα δεν ήταν η γενναία μεταρρύθμιση στην Παιδεία. Σε αγωνία τα παιδιά, σε απελπισία οι οικογένειες, καθώς έκλεινε το σχολικό έτος και ανατρέπονταν τα προγράμματά τους. Από κοντά θυμόμαστε τους -τότε- πράσινους κομματικούς Φωτόπουλους να ανεβοκατεβάζουν τους διακόπτες της ΔΕΗ. Θυμίζω ότι η εκάστοτε κυβέρνηση εκλαμβάνοντας τις συνδικαλιστικές απειλές ως κίνδυνο απώλειας ψήφων ενέδιδε σε εμβαλωματικές επιδοματικές λύσεις - και αυτές κατόπιν εορτής. Η στρατηγική των καταλήψεων στην εθνική οδό φαίνεται ότι καθιερώθηκε -εμπλουτισμένη με λιμάνια, αεροδρόμια- ως ακτιβιστική παράδοση.

Η αντιπολίτευση καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι δεν αναγνωρίζει το δίκαιο των αιτημάτων των αγροτών, των κτηνοτρόφων, τα κοπάδια των οποίων αποδεκατίστηκαν από ευλογιά. Μετά τα Τέμπη, ιδού το καινούριο κοσκινάκι! Είναι, πράγματι, επώδυνη η καθυστέρηση της καταβολής των επιδοτήσεων στους νόμιμους δικαιούχους. Ποια κυβέρνηση θα ήθελε να τους έχει απέναντι; Ο ενδελεχής έλεγχος δημιούργησε ιλιγγιώδη γραφειοκρατία. Η αντιπολίτευση προσπερνά το μέγα ζήτημα της απομείωσης της πρωτογενούς παραγωγής. Στα καφάσια των οπωροπωλείων προσφέρονται λεμόνια από την Αργεντινή, πατάτες από την Αίγυπτο, όσπρια από την Τουρκία. Εκτάσεις, άλλοτε σιτοβολώνες, μένουν χέρσες. Η ερήμωση της υπαίθρου με παρατημένες καλλιέργειες -σκληρή η αγροτική δουλειά, αλλά σκληρότερη η κρίση του Δημογραφικού- βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Απαιτούνται άμεσες και ευρηματικές λύσεις, αλλά με σύμπραξη κυβέρνησης - αντιπολίτευσης. Σιγά που η αντιπολίτευση θα προσέλθει σε διάλογο... Συντάσσεται με ό,τι οδηγεί σε αδιέξοδα τη χώρα. Εκ του ασφαλούς, βεβαίως. Μήπως θα κληθεί να κυβερνήσει ώστε να φοβάται... την κληρονομιά;

Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ έπρεπε από πολύ καιρό να είχε χτυπήσει καμπανάκι στην κυβέρνηση. Οχι να έρθει η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία με τη Λάουρα Κοβέσι, που φέρθηκε ανάλογα με τη θεσμική της θέση.

Εξαντλήθηκε η υπομονή των δικαιούχων. Δεν είναι όλοι «λαμποργκινέζοι». Μειοψηφία είναι οι επωφεληθέντες αγρότες, κτηνοτρόφοι, σύμβουλοι Εκπόνησης Μελετών και Παροχής Υπηρεσιών - πρόσωπα υπεράνω υποψίας.

Η γεωγραφική κατανομή των προηγούμενων επιδοτήσεων είναι αποκαλυπτική. Ισως εξηγεί γιατί οι αγρίως επιτιθέμενοι μαγκουροφόροι κατά των ανδρών των ΜΑΤ (με ματωμένα πρόσωπα φυγαδεύτηκαν από «λογικούς μεσάζοντες» και βαθμοφόρο της Αστυνομίας) είχαν τέτοιο μένος. Οι νόμοι σε κανένα μέρος της Ελλάδας δεν επιδέχονται εξαιρέσεις. Στα ανοιχτά μικρόφωνα των καναλιών οι χυδαίες ύβρεις και απειλές που ακούστηκαν συμπλήρωσαν την εικόνας της ντροπής.

Η ιστορία είναι ότι η αποκάλυψη του σκανδάλου του -νυν- λεγόμενου ΟΠΕΚΕΠΕ άργησε δεκαετίες από την εποχή των Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων, τη δεκαετία του ’80. Τα ΜΟΠ δημιουργήθηκαν για να στηρίξουν τις αγροτικές περιοχές της Νότιας Ευρώπης (διάβαζε και Ελλάδα), οι οποίες υστερούσαν οικονομικά και κοινωνικά. Χρηματοδοτήθηκαν έργα υποδομής για την άμβλυνση των ανισοτήτων. Αλλες χώρες έκλεισαν την ψαλίδα συγκλίνοντας. Στην ελληνική περιφέρεια φύτρωσαν εκατοντάδες «γραφεία συμβούλων και εκπαίδευσης», ενώ σε αυλές σταβλίζονταν ολοκαίνουρια αγροτικά, σκεπασμένα με κουρελούδες, για «να μην τα πιάσει ο ήλιος». Τα κατάβρεχαν κιόλας...

Αυτό που δεν πρέπει «να συμβεί» είναι να καταντήσει αναξιόπιστη η διαδικασία της διερεύνησης του Οργανισμού, η οποία εξελίσσεται στη Βουλή. Οι επιδοτήσεις και αποζημιώσεις θα δοθούν. Το ερώτημα είναι: ποια συγκεκριμένα αιτήματα έχουν οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι; Γιατί όταν η κυβέρνηση καλεί σε συντεταγμένο διάλογο η άρνηση των ηγητόρων τους να προσέλθουν είναι εις βάρος τους. Προκαλεί διχασμό.

Στις λίστες ελέγχου των προηγούμενων επιδοτήσεων «αμνοί και ερίφια» συνυπάρχουν και το ξεκαθάρισμα απαιτεί χρόνο. Αναγνωρίζουμε ότι η υπομονή τους έχει εξαντληθεί. Αλλά όταν η βία υπερισχύει της λογικής το δίκαιο μεταβαίνει...