Άννα Παναγιωταρέα

Εξέφραζαν a priori την απογοήτευσή τους και τον σκεπτικισμό τους για την ομιλία του Μητσοτάκη, που όμως δεν... υπήρχε. Αξίωναν, ως κιμπάρηδες, να δοθούν 13ος και 14ος μισθός, αυξήσεις σε όποιον περνούσε, χιλιάδες προσλήψεις και όλα εκείνα τα οποία, μαθηματικά, μας επέστρεφαν ταχέως στο 2015!

Ο Μητσοτάκης στη ΔΕΘ με αυτοπεποίθηση, ασφαλής για τις αποφάσεις του, έστειλε τα μηνύματά του προς πάσα κατεύθυνση. Πέταξε στο καλάθι των αχρήστων «τις ασφαλείς πληροφορίες», βάσει των οποίων έβγαζαν τα συμπεράσματά τους και τους έστειλε αδιάβαστους. Στη Θεσσαλονίκη οι μάντεις εθεάθησαν αλαφιασμένοι, καθώς οι χρησμοί τους αποδείχθηκαν κενοί. Οι δε έτοιμες δηλώσεις των αρχηγών της αντιπολίτευσης, προτού καν ειπωθεί η τελευταία λέξη του πρωθυπουργού, απέδειξαν ότι η παραβολή στο Ευαγγέλιο για τις δέκα παρθένες είναι ολοζώντανη.

Οι επαναλαμβανόμενες «αποκαλύψεις» τους, ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη καταρρέει, ότι ο πρωθυπουργός είναι ευάλωτος, ότι ετοιμάζεται η αλλαγή του εκλογικού νόμου, ότι είναι ζήτημα χρόνου η χώρα να καταφύγει σε πρόωρες εκλογές, αποδείχθηκαν έπεα πτερόεντα. Οσοι μεγαλοσχήμονες -και λιγόψυχοι- στοιχημάτιζαν στην αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης -ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται- εμφανίστηκαν λέγοντας ότι «ο Μητσοτάκης πήρε το παιχνίδι επάνω του». Θα πρόσθετα, και την πρωτοβουλία των πολιτικών κινήσεων, επίσης.

Λίγα πέρασε ο πρωθυπουργός μετά τις ευρωεκλογές; Η τραγωδία στα Τέμπη, αποτέλεσμα της ασύμμετρης πορείας του δημόσιου ΟΣΕ, που επί δεκαετίες πορευόταν ανάμεσα στην επικίνδυνη διοικητική αδιαφορία και την κατασπατάληση πόρων, υψώθηκε ως σημαία αντίστασης. Βατήρας των αντιπολιτευόμενων η τραγωδία. Οι αθλούμενοι, έμπλεοι ταξικού μίσους, εψεύδοντο εν επιγνώσει: Ποιο ξυλόλιο, ποια βαγόνια «εξαφανισμένα», ποιοι νεκροί μη ταυτισμένοι; Στα κανάλια διέπρεπαν απόφοιτοι Λυκείου, αυτοπροτεινόμενοι ως ειδικοί χημικοί! Δεν έφτανε που ο κυβερνητικός χειρισμός της υπόθεσης αποδείχθηκε ασταθής, αλληλοσυγκρουόμενος και φοβικός, λοιδορήθηκε και η Δικαιοσύνη με καχυποψία και αμφισβήτηση.

Δεν είναι περίεργο ότι για το σκάνδαλο των ΟΠΕΚΕΠΕδων δεν πέσαμε από τα σύννεφα; Οι ιστορίες, «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά», «καλαμπόκια βαφτισμένα», «κυβερνητικά πράσινα στελέχη στη φυλακή» συγκροτούν την... αρχαία ιστορία του ΟΠΕΚΕΠΕ. Ανάλογη μελλοντική δεν μπορεί να υπάρξει.

Στη ΔΕΘ ο Μητσοτάκης άλλαξε σελίδα. Δεν επιχείρησε να διαγράψει λάθη ή παραλείψεις. Επειδή αναλαμβάνει έντιμα την ευθύνη των πράξεών του, αναγνωρίζεται η ειλικρίνειά του. Αφησε πίσω του τα «πριν» αναγγέλλοντας ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, που συναντούν τις προσδοκίες των πολιτών.
Παρουσίασε το συγκεκριμένο κυβερνητικό πρόγραμμα -όχι όραμα, ούτε σχέδιο επί χάρτου- με σαφές χρονοδιάγραμμα, κοστολόγηση, στόχευση και περιεχόμενο. Εγινε -σε όλους- σαφές ότι το εργόχειρο είναι μόνο δικό του αφήνοντας τις θεωρίες και τα ιδεολογήματα των αντιπάλων μετέωρα. Θα επιμείνουν Φάμελλος και Ανδρουλάκης στις παροχές του δόγματος «Τσοβόλα, δώσ’ τα όλα»; Λογική θα ήταν η απάντηση: «Περιμένουμε την υλοποίησή τους».

Ο Μητσοτάκης απευθύνθηκε στο κρίσιμο ποσοστό πολιτών που τον στήριξε διθυραμβικά στις δύο προηγούμενες εθνικές εκλογικές αναμετρήσεις: κεντρώοι, συντηρητικοί, μετριοπαθείς, πεφωτισμένοι δεξιοί; Ναι, αλλά και όλοι όσοι απορρίπτουν τις οικονομικές υποσχέσεις προς άγραν ψηφοφόρων, την ανασφάλεια των ερασιτεχνών, τη διεθνή «ανεμοδούρα» που υπαγορεύουν οι συγκυρίες, την εξωτερική πολιτική χωρίς εθνικό πρόσημο. Ζητούν διαχρονικά να υπάρχει ικανός δημοσιονομικός χώρος από την ανάπτυξη και τον έλεγχο της φοροδιαφυγής. Ο Μητσοτάκης απέδειξε ότι «λεφτά υπάρχουν», αλλά όχι για ψηφοθηρία, ρουσφέτια, αλόγιστες δαπάνες που πληρώνονται με σκληρό επιτίμιο, υπαγορευμένο από τρόικες και θεσμούς. Μειώνει τους φόρους, αυξάνει τους καθαρούς μισθούς, με έμφαση στην οικογένεια, στους νέους, στο μέλλον της περιφέρειας, για να ξανανοίξουν κλειστά σχολεία, να μη μείνουν στην Ελλάδα χωριά-φαντάσματα.

Δεν ήταν οξύς ο πρωθυπουργός. Δεν έκανε σχόλια απαξιωτικά για τους αντιπάλους του. Τους πρόσφερε την ευκαιρία, ιδίως στο ΠΑΣΟΚ, να συναινέσουν στα θεσμικά ζητήματα δημοκρατίας. Μήπως η γενικευμένη τακτική στείρας άρνησης, ύβρεων, επιθέσεων με ανοίκειους χαρακτηρισμούς πρόσθεσε έστω μία μονάδα στα ποσοστά των κομμάτων τους; Αντιπολίτευση κραυγάζουσα, καταγγέλλουσα, εξωθούσα σε επαναστατικό οίστρο ίσως είναι χρήσιμη -προς σύγκριση με την κυβέρνηση-, αλλά εξαιρετικά επικίνδυνη για τη χώρα.

Την ώρα που γύρω μας εξελίσσονται τρομακτικοί ακήρυχτοι πόλεμοι με θύματα χιλιάδες αμάχους, που η κυριαρχία του εθνικού κράτους αμφισβητείται, που το δίκιο της ζούγκλας προωθείται, καταγγέλλουν οι ποικίλης «ευαισθησίας αδελφές Τερέζες» τον Μητσοτάκη που μιλά για πολιτική σταθερότητα; Ὁδοῦ παρούσης, τὴν ἀτραπὸν μὴ ζήτει.

* Αρχαία παροιμία: Αφού υπάρχει δρόμος, μην ψάχνεις το μονοπάτι.