Βασιλική Τρουφάκου: Ποιoς Ιψεν; H δόξα ήρθε από το Παρτάλι

Ασυνήθιστη αλλά ψύχραιμη, η Βασιλική Τρουφάκου δεν σκοπεύει να αλλάξει τις συνήθειές της, ούτε να θυσιάσει την προσωπική της ζωή στον βωμό της δόξας. Θα είναι πάντα το κορίτσι που θα πηγαίνει διακοπές στα Παπαδιάνικα Λακωνίας και θα χαράζει τον δικό της δρόμο προς την ευτυχία.

Η Βασιλική Τρουφάκου είναι νεαρή ηθοποιός, με ταλέντο και μάτια που σε καθηλώνουν. Αναγνωρίσιμη πλέον στο πλατύ κοινό ως Μυρτώ από το «Κάτω Παρτάλι», αυτόν τον καιρό ετοιμάζεται για την παράσταση «Εντα Γκάμπλερ» σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ρήγου, η οποία θα ανέβει στο θέατρο Rex. Η αφοπλιστική της ειλικρίνεια, η αυτογνωσία της και ο ρεαλισμός με τον οποίο αντιμετωπίζει τη ζωή και το επάγγελμά της αποτελούν αδιαμφισβήτητα συστατικά της ακατέργαστης γοητείας της. Στις 27 Φεβρουαρίου ανεβαίνει η παράσταση «Εντα Γκάμπλερ», στην οποία συμμετέχει, στο θέατρο Rex. Πρόκειται για το έργο-αίνιγμα του Ερρίκου Ιψεν, ένα θρίλερ σε σχέση με την ανθρώπινη συμπεριφορά και αποτελεί έργο-σύμβολο της παγκόσμιας δραματουργίας. Τα αιτήματά του είναι σύγχρονα, συνδεδεμένα με την ανθρώπινη φύση, ενώ οι χαρακτήρες μοιάζουν ενδιαφέροντες, επίκαιροι και κυρίως οικείοι.

Με τον συμπρωταγωνιστή της στο «Κάτω Παρτάλι», Γιάννη Τσιμιτσέλη

- Ποιες ιδιαιτερότητες εντοπίζεις στη σκηνοθετική προσέγγιση του Κωνσταντίνου Ρήγου; Ο Κωνσταντίνος βασίστηκε πολύ στους ηθοποιούς, κάτι που χαριτολογώντας ονομάζει «type casting» επειδή είμαστε τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά από τους ρόλους μας. Πιστεύω ότι ο Κωνσταντίνος είναι από τους πιο απενοχοποιημένους ανθρώπους και αυτό φωτίζει τις δουλειές του. Οσον αφορά στις παρατηρήσεις του και την τοποθέτηση των ηθοποιών, είναι μοναδικός. Υποδύομαι μια γυναίκα που έρχεται σε ρήξη με τη ζωή της, φεύγει από το σπίτι της και ακολουθεί τον άνθρωπο που τη φώτισε πνευματικά, τον οποίο στο έργο υποδύεται ο Γιάννης Στάνκογλου. Εχουμε δημιουργήσει μια ιδιαίτερη σχέση.

- Εχεις βιώσει μεγάλες ανατροπές στη ζωή σου; Μια τόσο βαθιά ανατροπή προϋποθέτει και μια βαθιά σύγκρουση, που δεν είχα ποτέ στη ζωή μου. Το πιο κοντινό σε τέτοιο συναίσθημα το έχω βιώσει στο παρελθόν, όταν άφησα ένα πρόσωπο που αγαπούσα γιατί δεν έπρεπε να είναι πια στη ζωή μου.

- Θα έλεγες, λοιπόν, ότι είσαι σκληρή με τον εαυτό σου; Οχι, αλλά όταν κάτι πρέπει να τελειώσει, το κάνω. Μπορεί να πονάω, αλλά σκέφτομαι ότι και οι κουτσοί, παρά το πρόβλημά τους, περπατάνε. Θέλω να πω ότι η ευτυχία μας είναι επιλογή μας. Οσο σκοτεινό κι αν είναι το τούνελ. Οταν βλέπεις ότι ο δρόμος δεν πηγαίνει πουθενά, φεύγεις. Και ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός.

- Πρωταγωνιστείς στο δημοφιλές «Κάτω Παρτάλι» στο MEGA. Τι πιστεύεις ότι πυροδοτεί όλη αυτή τη δυναμική της επιτυχίας;  Αυτό δεν μπορεί να απαντηθεί. Πώς μπορεί ένα σίριαλ να γίνει trend; Σίγουρα το σενάριο, το καστ, η σκηνοθεσία είναι εξαιρετικά. Η μεγάλη επιτυχία, πιστεύω, δεν εξηγείται, απλά την απολαμβάνεις.

- Με το «Κάτω Παρτάλι» έκανες το ντεμπούτο σου στην τηλεόραση και έγινες αναγνωρίσιμη στο κοινό. Παρατηρείς αλλαγές στη ζωή σου; Για μένα ακόμα είναι η αρχή. Εναν χρόνο προβάλλεται κι ακόμα εκπλήσσομαι από τη νέα συνθήκη. Μπήκα σε ένα πολυκατάστημα, ρωτάω κάτι την πωλήτρια και μου απαντά: «Μυρτούλα, εσύ είσαι;». Δεν το έχω συνηθίσει και δεν ξέρω αν θα το συνηθίσω ποτέ. Δεν με τρόμαξε η αναγνωρισιμότητα γιατί οι συνθήκες της ζωής μου δεν έχουν αλλάξει. Για να πεις ότι ψωνίζεται ή χάνει την ισορροπία του κάποιος με την αναγνωρισιμότητα πρέπει να αλλάξουν εντελώς όλα γύρω του. Το lifestyle του, τα χρήματά του - εμένα είναι όλα ίδια. Απλώς με αναγνωρίζουν. Δεν κάνω διακοπές στην Ιμπιζα, στο χωριό μου πηγαίνω, στα Παπαδιάνικα Λακωνίας. (γέλια)



«Εντα Γκάμπλερ», από 27 Φεβρουαρίου στο θέατρο Rex, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου, με τους Βασιλική Τρουφάκου, Δήμητρα Ματσούκα, Γιάννη Στάνκογλου κ.ά.

- Εχεις έρθει αντιμέτωπη με δύσκολες στιγμές σε επαγγελματικό επίπεδο;  Ναι, στην αρχή της καριέρας μου. Μου έχει τύχει μια συνεργασία που δεν ευοδώθηκε, δεν ανέβηκε ποτέ το έργο. Εζησα πολλές συγκρούσεις, πολλή φασαρία και είδα την κακή όψη του επαγγέλματος. Είδα ότι τα πράγματα μπορεί να μην είναι και τόσο ωραία. Πιέστηκα, δεν σου κρύβω, αλλά οι εμπειρίες είναι που σε κάνουν πιο δυνατή και καλύτερη στους χειρισμούς σου.

- Θυμάσαι την πρώτη σου φορά στο θεατρικό σανίδι; Στο Εθνικό Θέατρο με την παράσταση «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου. Εκανα τον ομώνυμο ρόλο, της Αλίκης, και είχα κατακλυσμιαίο άγχος - ακόμα ξεφυσάω όταν το σκέφτομαι. Δεν ξεχνιέται. Φοβόμουν ότι θα ξεχάσω τα λόγια, ότι θα τα κάνω όλα λάθος. Φοβερή αδρεναλίνη. Αλλά, από την άλλη, ήταν μια μαγική στιγμή που δεν θα σβηστεί ποτέ από τη μνήμη μου.

- Πώς θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου; Προσπαθώ να ενηλικιώνομαι κάθε μέρα ομαλά, να μην παίρνω τα πράγματα τόσο σοβαρά για να βλέπω τη θετική πλευρά της ζωής. Προσπαθώ κι εγώ να ενταχθώ σε μια Ελλάδα που πονάει πολύ γιατί άλλαξε η ζωή μας. Και έχει γίνει πολύ δύσκολη η διαβίωσή μας.

- Είναι τελικά δύσκολο για μια νέα ηθοποιό να ζει από τη δουλειά της; Είναι δύσκολο χωρίς τη στήριξη από την οικογένειά μου. Το επάγγελμά μας είναι εποχικό.

- Πόσο σημαντική είναι για σένα η ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής; Βέβαια θέλω και προσωπική ζωή, αλλιώς δεν ισορροπείς. Εχει να κάνει με τι έχεις ζήσει και τι χρωστούμενα έχεις. Κάποιοι άνθρωποι έχουν χρωστούμενα σε εμπειρίες, άλλοι σε ισορροπία στην προσωπική τους ζωή κι άλλοι σε ταξίδια.

- Εσύ τι χρωστούμενα έχεις; Σε ξεγνοιασιά. Από μικρή αισθανόμουν πολύ μεγάλη. Πάντα ήμουν μεγαλύτερη από την ηλικία μου και αυτό με έκανε να χάσω την ξεγνοιασιά μου. Τώρα, όμως, το ανακαλύπτω.

- Τι αναζητάς σε έναν σύντροφο; Ελξη, εμπιστοσύνη, αγάπη και την ικανότητα να κρατά ζωντανή την καθημερινότητα. Πρέπει να ξέρεις ότι δεν θα αντικαταστήσεις τη μητέρα ή τη φίλη του συντρόφου σου. Πρέπει να παραμένεις ερωτική σύντροφος και να δίνεις μάχη για να κρατάς αυτή τη συνθήκη ζωντανή. Να εξελίσσεσαι πνευματικά και να επικοινωνείς.

- Πιστεύεις πως έχεις ζήσει τον μεγάλο έρωτα; Σε τι φάση βρίσκεσαι αυτόν τον καιρό; Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα εάν έχω ζήσει τον μεγάλο έρωτα. Εχω νιώσει να εκλύεται τεράστια ενέργεια μέσα μου. Και γενικά ζω με πάθος τις σχέσεις μου... Προς το παρόν είμαι σε πολύ καλή φάση στην προσωπική μου ζωή και τη ζω όσο καλύτερα μπορώ.

- Αναφέρεσαι στον Ιβάν Σβιτάιλο;  Δεν πιστεύω ότι πρέπει να τα λέμε όλα στις συνεντεύξεις, εκτός αν υπάρχει κάτι θεσμικό, όπως ένας γάμος ή ένα παιδί.

- Μιας και ανέφερες το παιδί, η σκέψη για οικογένεια είναι μακριά από σένα; Θα τολμούσες να αποκτήσεις παιδί εκτός γάμου; Θα ήθελα να κάνω οικογένεια, αλλά ως  πραγματικότητα είναι κάτι μακρινό. Παιδί εκτός γάμου, ναι, θα έκανα, αλλά όχι χωρίς σύντροφο. Πιστεύω στον δεσμό δύο ανθρώπων. Δεν έχω κάποιον λόγο να πιστέψω ότι θα έκανα μόνη μου παιδί. Οι άνθρωποι μεγαλώνουν μαζί ένα παιδί, το οποίο είναι ο καρπός του έρωτά τους.