Ναταλία Δραγούμη: «Δεν φοβάμαι τη φθορά του χρόνου»

Έχει μόλις τελειώσει από την καθημερινή της προπόνηση 
στο γυμναστήριο του ΟΑΚΑ (πιλάτες, βόλεϊ, zumba είναι το εναλλασσόμενο πρόγραμμά της), ενώ, επιστρέφοντας σπίτι, θα φτιάξει το γλυκό (κέικ με χαλβά), που έχει υποσχεθεί στη 10χρονη κόρη της, Κλειώ, και στον 8άχρονο γιο της Φίλιππο. Στη συνέχεια θα διαβάσει και θα ζωγραφίσει μαζί τους και θα ετοιμαστεί για το θέατρο (τις Φόνισσες της Παπαδιαμάντη στο Πειραιώς 131). 
Στο ενδιάμεσο, όμως, όλο και με κάτι άλλο θα ασχοληθεί. «Καταπιέζομαι όταν πρέπει να μείνω καθηλωμένη, για παράδειγμα, μπροστά στον υπολογιστή. Μου φαίνεται ευκολότερο να στέλνω emails από το κινητό μου, επειδή κάνω κι άλλα πράγματα ταυτόχρονα» λέει. Το «άδραξε τη μέρα» μοιάζει να είναι το σύνθημά της...



Η τηλεόραση σου έχει λείψει;
Πολύ. Δεν μου λείπει μόνο οικονομικά, αλλά και ως ρουτίνα. Γενικά είμαι του «ιδρυματισμού», μου αρέσει να κάνω τα ίδια πράγματα κάθε μέρα, όπως το να πηγαίνω σε γύρισμα. Φροντίζω, όμως, να αναπληρώνω την απώλεια της επαφής με το πλατό συμμετέχοντας σε ταινίες.

Όπως η φιλανδικής παραγωγής Adventure in Greece του Taavi Vartia;
Nαι. Τα γυρίσματα θα ξεκινήσουν τον Απρίλιο στην Κω, όταν θα παίζουμε τις Φόνισσες στη Θεσσαλονίκη. Δεν ξέρω πώς θα καταφέρω το συνδυασμό! Μόλις τελείωσα τα γυρίσματα στην ταινία Μαριονέτες του Παντελή Καλαντζή και παράλληλα γίνονται και κάποιες συζητήσεις για άλλα πράγματα. Είναι μια περίοδος - δημιούργημα της κρίσης: των συζητήσεων. Όλοι συζητάμε κάτι, χωρίς να ξέρουμε τι θα γίνει. Αλλά νομίζω πως κάθε πράγμα που γίνεται είναι για καλό.

Δηλαδή;
Αν είχα γυρίσματα για μια σειρά, δεν θα είχα το χρόνο για να φτιάξουμε το βιβλίο που κάναμε με την Κλειώ. Το Μαγειρεύοντας με την Κόρη Μου, με συνταγές που φτιάχνουμε μαζί στην κουζίνα.

Αυτό το βιβλίο πώς προέκυψε;
Σαν παιχνίδι, γιατί δεν μου αρέσει να παίζουμε τις κούκλες με τα παιδιά μου. Προτιμώ να κάνουμε πιο δημιουργικά πράγματα, όπως το να μαγειρεύουμε. Μάλιστα, μιλάμε σαν να είμαστε σε εκπομπή μαγειρικής. Είναι πολύ διασκεδαστικό όλο αυτό.



Ήσουν ανέκαθεν άτομο της δράσης;
Το σίγουρο είναι πως από παιδί μού άρεσε να γυμνάζομαι. Έκανα ενόργανη, έπαιζα beach volley με την ομάδα των Βριλησσίων... Με την μπάλα, μάλιστα, είχα μια ιδιαίτερη σχέση. Δεν την άφηνα στο πάτωμα, αλλά την έβαζα στον καναπέ και τη σκούπιζα!

Μεγαλώνοντας;
Όταν μπήκα στη σχολή του Εθνικού, έπρεπε να διαλέξω πού θα αφιέρωνα το χρόνο μου. Τελικά με «ρούφηξε» από τον πρωταθλητισμό ο μαγικός κόσμος της δραματικής. Ασχολήθηκα ξανά με τον αθλητισμό στην πρώτη μου εγκυμοσύνη, πηγαίνοντας σε γυμναστήριο με πισίνα. Έτσι έχασα εύκολα τα πολλά κιλά που πήρα.

Η καλή εμφάνιση με ένα γυμνασμένο σώμα είναι βασική προϋπόθεση για μια ηθοποιό;
Αυτό δεν έχει σχέση με τη δουλειά, αλλά με την υγεία μας. Η γυμναστική είναι το ωραιότερο αγχολυτικό χάπι που υπάρχει. Οι γιατροί στην Αμερική τη συστήνουν ως θεραπεία και το οικονομικό κόστος των γυμναστηρίων καλύπτεται από τις ασφάλειες. Κι αυτό το βρίσκω πολύ σωστό.



Η γυμναστική συμβαδίζει με τη 
διατροφή;
Προσέχω, αλλά όχι σε βαθμό υστερίας. Μου αρέσουν οι γεύσεις. Δεν είμαι από εκείνες που ξεχνούν να φάνε! Αντιθέτως, μου αρέσει η ποσότητα. Έχω, ωστόσο, βρει τους δικούς μου κανόνες. Π.χ., δεν τρώω ποτέ το βράδυ. Προβληματίζομαι μόνο με τα γλυκά, στα οποία δεν μπορώ να αντισταθώ. Ευτυχώς, τελευταία έχω αποκτήσει εμμονή με το χαλβά, που κάνει καλό στην υγεία.

Ο χρόνος που περνά σε προβληματίζει;
Μου δημιουργεί άγχος μόνο για το θέμα της υγείας και το πλησίασμα του τέλους. Η φθορά δεν με απασχολεί. Νομίζω ότι, αν έχω την υγεία μου, σε κάθε ηλικία μου θα τη βρίσκω την άκρη.

Πέρασες ποτέ κρίση ηλικίας;
Μέχρι στιγμής, όχι. Ή μήπως όταν σκέφτομαι διάφορα αρνητικά είναι λόγω της «κρίσης ηλικίας»; Δεν ξέρω. Βεβαίως, αν παίζοντας, για παράδειγμα, βόλεϊ αρχίσω να τραυματίζομαι με το παραμικρό, θα προβληματιστώ. Όπως με απασχολεί και το ότι ενώ παλιότερα που έβγαινα έπινα το κρασί μου και την επομένη ήμουν εντάξει, τώρα δεν συμβαίνει αυτό... Ξέρω ότι δεν φταίει το κρασί. Η ηλικία φταίει. Αυτό, ναι, με αγχώνει.

Ο καθρέφτης σε αγχώνει;
Όχι. Είμαι φιλάρεσκη, αλλά έχω δει ωραίους ανθρώπους και σε μεγάλη ηλικία. Δεν σημαίνει ότι το ωραίο είναι μόνο το νέο. Κατεξοχήν θα πεις «ναι, ο νέος είναι ο ωραίος», αλλά με ικανοποιεί το ότι βλέπω τη φρεσκάδα στα παιδιά μου, που τα νιώθω ως συνέχειά μου.

Θα έμπαινες στη διαδικασία μιας πλαστικής επέμβασης;
Είναι κάτι που έχω σκεφτεί. Ποτέ μη λες «ποτέ», αλλά απ’ τη μια νιώθω ότι μεγαλώνοντας μπορώ να συμβιβάζομαι με την όποια ηλικία μου...

Και από την άλλη;
Σκέφτομαι «Μήπως πρέπει, λόγω της δουλειάς, να μπω κι εγώ στη μάχη με το χρόνο; Μήπως λόγω των ρυτίδων μου δεν θα με επιλέγουν;». Και μετά το ξανασκέφτομαι... Άλλωστε, υπάρχουν ρόλοι 50άρας, 60άρας, 70άρας. Ποια θα τους παίξει όμως αυτούς τους ρόλους, αν όλες μας παραμένουμε σταθερά 35 και 40 χρόνων;

Πολλές συνάδελφοί σου τολμούν την προσπάθεια να μείνουν «ανέπαφες».
Με θλίβει όταν βλέπω μια 60χρονη να προσπαθεί να παίξει την 35άχρονη. Προτιμώ να παίζει ρόλους της ηλικίας της. Αν συναντήσω κάποια που δείχνει 38 και δω στην ταυτότητά της ότι είναι 60, ε, τότε, ναι, μπορεί να πω: «Δώσε μου το τηλέφωνο του γιατρού σου». Αλλά, με αυτά που συνήθως βλέπω γύρω μου, δεν το νομίζω.

Aναπολείς στιγμές που έχεις ζήσει;
Πολύ συχνά, γιατί είμαι συναισθηματικός τύπος. Αναπολώ την εφηβεία, τα πρώτα σκιρτήματα για τα αγόρια, αλλά λέω «Όλα αυτά θα τα ζήσει και θα τα νιώσει πια η κόρη μου». Και χαίρομαι.

Τι είναι για σένα ευτυχία;
Η οικογένειά μου. Το ότι θα ξυπνήσω το πρωί, όσο αργά κι αν έχω κοιμηθεί, για να ετοιμάσω σαντουιτσάκια με ταχίνι για τα παιδιά μου και να τα κατεβάσω στο δρόμο για να τα πάρει το σχολικό. Η δουλειά μου. Οι συναντήσεις στο θέατρο με τους συναδέλφους, το «πριν» με τον καφέ στο καμαρίνι, η παράσταση και το «μετά». Ευτυχία για μένα είναι η υγεία. Στις σχέσεις μας, στο μυαλό και στο σώμα μας. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.