Μέσα στην περίεργη περίοδο που ζούσε η πρωτεύουσα το 1924, διηγούνται για κάποιον υπάλληλο οικονομικού Υπουργείου –προφανώς εύθυμο τύπο- που πλησίαζε κάθε πρωί τον τμηματάρχη του, ένα μελαγχολικό τύπο παλιού γραφειοκράτη, και τον καλημέριζε με τον εξής τρόπο.
-Καλημέρα σας, κύριε Τμηματάρχα. Τα μάθατε τα νέα; Σαράντα το βερίκοκο!
-Σε καλό σου παιδί μου! του απαντούσε εκείνος χωρίς να θυμώνει. Χαρά στο κέφι σου πρωί-πρωί!
Και εδώ που τα λέμε γιατί να το πάρει το θέμα στα σοβαρά; Μήπως δεν είχαν πάντα σαράντα λεπτά; Πάγια τιμή, εξ ου και η έκφραση «σαράντα το βερίκοκο και το κουκούτσι αμύγδαλο».
Και να ήταν μόνο αυτό; Το παράδειγμα του υπαλλήλου αυτού ακολούθησαν και άλλοι συνάδελφοι του με αποτέλεσμα να ακούς κάθε πρωί:
-Καλημέρα σας κύριε! Τα μάθατε τα νέα; Είκοσι τρεις δραχμές το λάδι, τρεις τα κάρβουνα, δύο τα αυγά, έξη οι πατάτες, δέκα οκτώ η μαρίδα...
Κλείσιμο
Φυσικά έπαιρναν και αυτοί την ίδια απάντηση, και το πανηγυράκι συνεχιζόταν έτσι κάθε μέρα.
-Αυτά είναι τα σπουδαία νέα που είχες να μου πεις χριστιανέ μου;
***
Αυτά και παρόμοια διάβαζε μεγαλόφωνα στο καφενείο ένας συμπολίτης και φώναξε καταγανακτισμένος:
-Γι’ αυτό οργιάζει η αισχροκέρδεια!
-Και τι φταίμε εμείς, του απάντησαν αυτοί που ήσαν γύρω του. Ωραία δουλειά μα την αλήθεια! Μήπως είμαστε υπεύθυνοι εμείς και μας αγριεύεις;
-Βεβαίως και είστε υπεύθυνοι, φώναξε ακόμα πιο δυνατά. Και του λόγου σου, και του λόγου σου, και του λόγου σου, και άλλων τόσων που σας μοιάζουν!
-Μα στον Θεό σου! Μπορούμε εμείς να περιορίσουμε την αισχροκέρδεια και δεν το κάνουμε; Τι μας τσαμπουνάς πρωί-πρωί;
-Να την περιορίσετε εσείς δεν μπορείτε, Μπορείτε όμως τουλάχιστον να εκπλαγείτε με τις τιμές που καθημερινά ακούτε!
-Να εκπλαγούμε;
-Μάλιστα κύριοι να εκπλαγείτε! Να σας κάνει εντύπωση το πράγμα! Να σηκωθούν οι τρίχες σας! Να πείτε στους παντοπώλες, μανάβηδες, μικροπωλητές «Τι λες βρε αθεόφοβε;
Είναι δυνατόν;». Να μείνεις τουλάχιστον άναυδος από την έκπληξη σου!
-Και σε τι θα ωφελούσε η έκπληξη μου;
-Θα ωφελούσε σημαντικά. Αν κάθε μέρα ο καθένας μας ακούγοντας μια εξωφρενική τιμή τραβούσε τα μαλλιά του και μετά έκανε το σταυρό του και με τα δύο χέρια, η γενική αυτή έκπληξη θα έφερνε ασφαλώς ένα κάποιο αποτέλεσμα...
»Υπήρχαν εποχές που οι άνθρωποι, όταν ο έμπορος τους ζητούσε μια πεντάρα παραπάνω, τιναζόντουσαν, λες και τους είχαν ρίξει κρύο νερό! Και ο έμπορος το συλλογιζότανε να προσθέσει αυτή την πεντάρα. Ακόμα και αν ήτανε υποχρεωμένος να το κάνει έλεγε στον πελάτη του:
«Σε ντρέπομαι καημένε να σου το πω, αλλά σήμερα θα πληρώσεις μια πεντάρα παραπάνω την οκά. Τι να σου κάνω; Βλέπεις ακριβά αγοράζω, ακριβά πουλάω. Μήπως θέλω να δυσαρεστήσω την πελατεία μου;»
»Πόσες δικαιολογίες για μια πεντάρα!
-Άλλα χρόνια, φίλε μου!
-Δεν έχουνε να κάνουνε τα χρόνια. Οι αναλογίες είναι αναλογίες σε όλα τα χρόνια. Τότε έκανε εντύπωση η δεκάρα. Τώρα πρέπει να κάνει η δραχμή και το τάλιρο. Αλλά δεν κάνει, βλέπεις. Αν σου ζητήσει αύριο ο μανάβης δέκα δραχμές την πατάτα και πέντε το αυγό θα τις σκάσεις χωρίς να παραξενευτείς καθόλου. Γιατί λοιπόν να μη σου ζητήσει μεθαύριο τα διπλά και τα τρίδιπλα;
Και ο άνθρωπος που τόση αγορανομική σημασία απέδιδε στην έλλειψη της έκπληξης κατέληξε:
-Η έκπληξη κύριοι είναι ο πρώτος βαθμός άμυνας του καταδυναστευομένου!
Δεν φαντάζομαι φίλοι αναγνώστες μετά από όλα αυτά να μου αγοράσετε αύριο κεράσια προς 12 ευρώ το κιλό; Τουλάχιστον σταυροκοπηθείτε προηγουμένως και με τα δύο σας χέρια...
Ο Όμιλος Active πρωταγωνιστεί στη νέα τεχνολογική εποχή, διευκολύνοντας την ψηφιακή μετάβαση και οδηγώντας τις εξελίξεις σε μια σειρά από κρίσιμους τομείς για το μέλλον της χώρας, όπως για παράδειγμα της Εκπαίδευσης.
