Όλοι ανταλλάσσουν μεταξύ τους παρηγοριές υγείας.
-Δεν βγαίνει ο μήνας φίλε μου.
-Τι να κάνουμε; Υγεία. Όσο έχουμε την υγειά μας, υπομονή.
Και υπομένουν και οι δύο.
-Ανεργία, αδερφέ μου. Μισός χρόνος πέρασε και δεν μπορώ να βρω μια δουλειά της προκοπής.
-Κι’ εγώ τα ίδια. Τι να γίνει; Υγεία.
Και στέργουν τα δεινά τους και οι δύο εν ονόματι της Υγείας.
-Που θα πάει, τέλος πάντων, αυτή η ακρίβεια γειτόνισσα;
-Μην απελπίζεσαι. Υγεία...
Και αντλούν θάρρος για το αύριο από την υγεία τους.
Δεν υπάρχει βεβαίως αμφιβολία, ότι η Υγεία είναι μέγα αγαθό. Αλλά δεν αρκεί μόνο η Υγεία. Χρειάζονται, ως γνωστόν και μερικά άλλα πράγματα. Και χωρίς αυτά τα άλλα πράγματα είναι ζήτημα αν μπορεί να διατηρηθεί και η Υγεία.
Εν τούτοις οι άνθρωποι που λησμονούν την υγεία τους όταν είναι ευτυχείς, αρχίζουν να την εκτιμούν όταν δυστυχήσουν. Ίσως διότι είναι το μόνο αγαθό που τους απομένει. Και τους γίνεται παρηγοριά.
Αλλά αυτό ακριβώς είναι το ανυπόφορο. Από την Υγεία του πρέπει να αντλεί κανείς την δύναμη να χαρεί τα αγαθά του στον ανώτερο δυνατόν βαθμό. Να φάει, να πιεί, να διασκεδάσει, να ζήσει τέλος πάντων. Αλλά να μην έχει τίποτε άλλο εκτός της Υγείας του, και να την χρησιμοποιεί σαν παρηγοριά, καταντά ολίγον τι τραγικό.
Τελικά όμως οι περισσότεροι παρηγορούνται σήμερα με την Υγεία τους. Φαίνεται πως τελικά αντί να μας χαρίσει ο Θεός τον πρώτο αριθμό του λαχείου,με τον οποίο θα βρίσκαμε και την υγεία μας, μας χάρισε την υγεία μας, με την οποία δεν μπορούμε να κερδίσουμε τον πρώτο αριθμό του λαχείου. Ακατανόητα πράγματα.
Γνωρίζω εν τούτοις δύο ανθρώπους που δεν κατορθώνουν να συμφωνήσουν στο ζήτημα αυτό της κοινής παρηγοριάς. Δύο αγαπητοί φίλοι ο ένας γνωστός παθολόγος, ο άλλος δημοσιογράφος, είχαν υποστεί τώρα τελευταία μια κοινή συμφορά. Τα χρεόγραφα, με τα οποία ήσαν πλουσιοπάροχα εφοδιασμένοι, πήραν τον κατήφορο.
-Και τώρα τι κάνουμε; ρώτησε ο γιατρός τον ομοιοπαθή φίλο του.
Ο άλλος του απάντησε με την συνηθισμένη φράση:
-Ε, τι να κάνουμε γιατρέ μου; Υγεία!
Ο γιατρός τινάχτηκε.
-Τι λες αδερφέ; Υγεία; Δεν εύχεσαι καλλίτερα να πέσει καμιά επιδημία, να βγάλουμε τα χαμένα;
Αν έλειπαν και οι γιατροί, η μονοτονία της Υγείας, ως αγγέλου παρηγοριάς, θα ήταν ανυπόφορη...
Και όμως το κείμενο επάνω στο οποίο βασίστηκαν οι παραπάνω σκέψεις, φίλες και φίλοι, δεν γράφτηκε -όπως ίσως σας φάνηκε- χθες, αλλά το 1932, έτος μεγάλης οικονομικής κρίσης για την χώρα μας.
Σας εύχομαι ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ
Θωμάς Σιταράς, Αθηναιογράφος- Συγγραφέας, FB: Σιταράς Θωμάς
