Τα «χρυσά» κορίτσια του water polo

Τον Απρίλιο η εθνική ομάδα πόλο γυναικών έγραψε ιστορία κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο (World Cup) στην πόλη Τσενγκντού της Κίνας: είναι το πρώτο χρυσό μετάλλιο της Ελλάδας στη συγκεκριμένη διοργάνωση. Το ραντεβού μας με αυτά τα απίθανα κορίτσια ορίστηκε στο ξενοδοχείο «St. George Lycabettus» στην Αθήνα. Είχαν επιστρέψει μόλις μερικές ώρες από την Κίνα, ήταν κουρασμένες από την υπερπροσπάθεια των προηγούμενων ημερών, αλλά και ενθουσιασμένες για το όνειρο που έζησαν.

Κοιτούν από τη βεράντα την Ακρόπολη και ενθουσιάζονται: «Ζούμε στην ωραιότερη χώρα του κόσμου!». Κι εκείνες την κάνουν σίγουρα ωραιότερη.

Η αρχηγός της Εθνικής Ελευθερία Πλευρίτου, η οποία αγωνίζεται πλέον επαγγελματικά σε ομάδα της Ουγγαρίας, αναφέρει: «Είχε καιρό το γυναικείο πόλο της Ελλάδας να κερδίσει μια τόσο σημαντική διάκριση και για εμάς αυτό είναι σπουδαίο. Αγωνιστήκαμε για το καλύτερο και σε κάθε αγώνα λέγαμε “μπορούμε και καλύτερα”, “πάμε και πιο κάτω”… Ωσπου ήρθε ο τελικός και το όνειρο έγινε πραγματικότητα».

Η Βασιλική Πλευρίτου, που ανήκει στην ομάδα του Ολυμπιακού, έχει την αδελφή της συμπαίκτρια στην εθνική ομάδα. Βγήκε μάλιστα πολυτιμότερη παίκτρια όλης της διοργάνωσης. «Υπάρχει και τρίτη, η Μαργαρίτα, αλλά δεν αγωνίζεται πλέον στην Εθνική. Είμαστε μια οικογένεια γαλουχημένη μέσα στο νερό. Το πόλο είναι για εμάς όλη μας η ζωή. Αν μας ρωτήσεις για τα παιδικά μας χρόνια, θα σου απαντήσω απλά ότι δεν υπήρχαν. Μας θυμάμαι μια ζωή να ξυπνάμε νωρίς, να παίρνουμε πρωινό και να τρέχουμε στην προπόνηση. Οσοι λένε ότι ο αθλητισμός έχει πολλές πίκρες και λίγες χαρές έχουν δίκιο. Για κάποιες στιγμές, όμως, όπως αυτές που ζήσαμε στην Κίνα, άξιζε όλο αυτό το ταξίδι. Το να ανεβαίνεις στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου και να ακούς τον εθνικό ύμνο της πατρίδας σου πώς μπορεί να το περιγράψει κανείς;», δίνει μια ιδέα από την πλημμύρα συναισθημάτων που κατέκλυσαν τα «χρυσά» κορίτσια της υδατοσφαίρισης.


Είναι ψηλές, καλλίγραμμες, με πρόσωπα, αλλά και συμπεριφορά που αντανακλούν αυτό το υγιές που χαρακτηρίζει τους περισσότερους αθλητές. Οι δύο από τις πέντε θα παραγγείλουν ένα κλαμπ σάντουιτς. «Τρώμε πολύ, αλλά δεν παίρνουμε βάρος. Ως αθλήτριες προσέχουμε τη διατροφή μας, αλλά πού και πού κάνουμε κάποια δώρα τέτοιου τύπου στον εαυτό μας. Αλλωστε γυμναζόμαστε τόσες ώρες καθημερινά που πρόβλημα με τα κιλά ουδέποτε υπήρξε», εξηγεί η Ελενα Ξενάκη, η δυναμική 27χρονη που στον τελικό κατέκτησε τον τίτλο της MVP (πολυτιμότερη παίκτρια). Η Ελενα, που εκτός από την Εθνική αγωνίζεται και με την ομάδα της Βουλιαγμένης, θεώρησε αυτό το ταξίδι στην Κίνα εμπειρία ζωής. «Η Τσενγκτού είναι η πόλη των πάντα. Τα επισκεφθήκαμε κιόλας στο κέντρο όπου βρίσκονται. Είναι από τα πιο αγαπημένα μου ζωάκια. Γι’ αυτό χάρηκα πολύ με το λούτρινο πάντα που μας έδωσαν ως δώρο στην απονομή», λέει χαμογελώντας.

Η Στεφανία Σάντα είναι η μικρή της παρέας, μόλις 20 ετών. Είναι η κόρη του Πέτρε Σάντα, ο οποίος έχει διαγράψει τη δική του ξεχωριστή πορεία στην ελληνική υδατοσφαίριση. Το εντυπωσιακό αυτό κορίτσι με τα τεράστια μπλε μάτια που θυμίζει πρωταγωνίστρια του «Baywatch» κληρονόμησε ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά που διέκριναν τον πατέρα της, το πανίσχυρο σουτ. «Ο ελεύθερος χρόνος που έχουμε είναι πολύ λίγος», επιβεβαιώνει την εικόνα που έχω σχηματίσει. «Συνήθως ξεκουράζομαι κάνοντας ουσιώδη πράγματα για να μην τον σπαταλώ. Βλέπω τους φίλους μου, διαβάζω ένα βιβλίο ή πάω σινεμά». Η Στεφανία φοράει ερυθρόλευκο σκουφάκι, αφού και εκείνη αγωνίζεται στην ομάδα πόλο του Ολυμπιακού. «Ουσιαστικά δύο ομάδες εμπεριέχονται στην Εθνική Ελλάδας. Τα κορίτσια ανήκουν είτε στη Βουλιαγμένη, είτε στον Ολυμπιακό. Η μόνη που αγωνίζομαι σε διαφορετική ομάδα είμαι εγώ», αναφέρει η καπετάνισσα της Εθνικής Ελευθερία Πλευρίτου, που φέτος πήρε μεταγραφή για τη Φερεντσβάρος.

«Η Βουδαπέστη είναι μια εκπληκτική πόλη, πανέμορφη από κάθε άποψη. Απολαμβάνω την καθημερινότητα, που είναι πολύ πιο χαλαρή από την ελληνική. Μου δόθηκε η ευκαιρία της μετοίκησης και ζω την εμπειρία!». H Aθηνά Γιαννοπούλου, παίκτρια της Βουλιαγμένης με πολλά μετάλλια και διακρίσεις στη φαρέτρα της, δεν ξεχνά τη γυναικεία της υπόσταση. «Μπορεί να φοράμε αρκετές ώρες της ημέρας τα μαγιό και τα σκουφάκια, αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να αγαπάμε τη μόδα και να περιποιούμαστε τον εαυτό μας. Βαφόμαστε και ντυνόμαστε επιλεκτικά, όπως και τα υπόλοιπα κορίτσια της ηλικίας μας. Η άποψη ότι οι αθλήτριες δεν είναι κοκέτες είναι απαρχαιωμένη. Δεν καίγομαι να παρακολουθήσω από κοντά μια επίδειξη μόδας, θα χαζέψω όμως με μεγάλη ευχαρίστηση τις τάσεις στα social media».

Υπάρχουν τελικά διακρίσεις στον αθλητισμό; «Σαφώς και υπάρχουν. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι έκαναν λόγο για συμμετοχές της τάξης του 50/50. Για ποιο μισό-μισό μιλάμε; Οι ανδρικές ομάδες που συμμετείχαν ήταν 12 και οι γυναικείες 10. Επιπλέον, δεν υπάρχει ίδια αντιμετώπιση και προβολή. Και τέλος, υπάρχουν τεράστιες διαφορές στις οικονομικές απολαβές - υπέρ των ανδρών πάντα».

Αγωνίστριες στην πισίνα, καταφέρνουν ταυτόχρονα και να σπουδάζουν: η Ελευθερία Πλευρίτου είναι απόφοιτος της σχολής Ναυτιλιακών Σπουδών στο ΠΑΠΕΙ. Η Βασιλική Πλευρίτου ολοκληρώνει τις σπουδές της στην Οδοντιατρική, η Αθηνά Γιαννοπούλου σπουδάζει Διοίκηση Επιχειρήσεων και μαθαίνει ισπανικά, η Στεφανία Σάντα είναι φοιτήτρια της Ιατρικής αλλά θα πάρει μεταγραφή για άλλη σχολή -αφού η συγκεκριμένη έχει τεράστιες υποχρεώσεις και ωράρια που δεν συνδυάζονται με τον πρωταθλητισμό-, ενώ η Ελενα Ξενάκη είναι φοιτήτρια Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων.

Ο Βασίλειος Κωστέτσος προβάρει στα κορίτσια τα ρούχα του και εκείνες μιλούν για το μήνυμα που στέλνουν στις γυναίκες με την κατάκτηση του World Cup: «Να αγαπάτε τον εαυτό σας και να είστε δυναμικές. Οτιδήποτε ονειρευτείτε μπορείτε να το καταφέρετε!»