Φώτης Μανούσης: Ο εφοπλιστής που «βούλιαξε» τη Σαμοθράκη

Ο αποκλεισμός της Σαμοθράκης, που διέσυρε διεθνώς τη χώρα στην αιχμή της καλοκαιρινής τουριστικής περιόδου, χαρτογραφείται ως μία ακόμα «ξέρα» στη θυελλώδη ρότα του εφοπλιστή Φώτη Μανούση στην ελληνική ακτοπλοΐα. Του απόλυτου κυρίαρχου της άγονης γραμμής κατά το παρελθόν, με τα υπέργηρα καράβια του να σαρώνουν κρατικές επιδοτήσεις εκατομμυρίων ευρώ και τον ίδιο να καταγγέλλει χρηματισμό υπουργού για να έχει καλή μεταχείριση στα επιδοτούμενα δρομολόγια του Αιγαίου, προκαλώντας πολιτική ταραχή. Σε κάθε περίπτωση, η αμφιλεγόμενη διαδρομή του έχει και μυθιστορηματικά στοιχεία.

«Μεγάλη έμφαση δίνεται στην ποιοτική και ανελλιπή εξυπηρέτηση του επιβατικού κοινού και ιδιαίτερα των κατοίκων της Σαμοθράκης καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου». Το συγκεκριμένο μότο στην ιστοσελίδα της ΣΑΟΣ Ανώνυμης Ναυτιλιακής Εταιρείας Σαμοθράκης βούλιαξε στα νερά του Θρακικού πελάγους, όταν και τα δύο οχηματαγωγά πλοία της εταιρείας, που συνδέουν ακτοπλοϊκά το ακριτικό νησί με την Αλεξανδρούπολη, ακινητοποιήθηκαν λόγω βλάβης. Η επίκληση, «κυκεώνα κακοτυχιών» από τον εφοπλιστή δεν φαίνεται να έπεισε τους Σαμοθρακιώτες, που έχουν υποστεί σοβαρότατο οικονομικό πλήγμα, αφού οι βλάβες στα πλοία της SAOS Ferries έχουν υψηλή συχνότητα με τον ίδιο να δηλώνει, για ακόμα μία φορά, την επιχειρηματική αποχώρησή του από το νησί.

Με καταγωγή από το «μικρό Παρίσι», το ορεινό χωριό Κριμίνι στην Κοζάνη, με τα καλαίσθητα σπίτια και τους πολλούς μετανάστες στις ΗΠΑ κατά τις περασμένες δεκαετίες, ο γεννημένος στη Νίκαια του Πειραιά Φώτης Μανούσης ξεκινά από χαμηλά τη σταδιοδρομία του. Ο δάσκαλος πατέρας του και η μοδίστρα μητέρα του τού εξασφαλίζουν με στερήσεις σπουδές μηχανολόγου-ηλεκτρολόγου στο πολυτεχνείο της Μπολόνια. Τα μέσα της δεκαετίας του ’80 τον βρίσκουν να εργάζεται ως καθηγητής Λυκείου στη Θεσσαλονίκη. Καθοριστική για τη μετέπειτα πορεία του και επιχειρηματική του ανέλιξη είναι η φιλία του με τον πολιτικό μηχανικό Σωτήρη Κούβελα, ο οποίος στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ως πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Κεντρικής Μακεδονίας, δραστηριοποιούνταν πολιτικά με το ΚΟΔΗΣΟ προτού αποχωρήσει και συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία.

Η είσοδος του Φώτη Μανούση στα δημόσια πράγματα της Θεσσαλονίκης γίνεται με την εκλογή του Σωτήρη Κούβελα ως δημάρχου της πόλης τον Οκτώβριο του 1986. Με την ανάληψη των καθηκόντων του στην αρχή της επόμενης χρονιάς τοποθετεί τον στενό του συνεργάτη στη θέση του γενικού γραμματέα του δήμου και την προεδρία της Δημοτικής Επιχείρησης Πληροφόρησης. Εκτοτε, ο Φώτης Μανούσης, ως δεξί χέρι του δημάρχου, αποκτά αναγνωρισιμότητα στην πόλη, χτίζει συμμαχίες στο δημοτικό πεδίο και δημιουργεί προσωπικές σχέσεις με πολιτικούς παράγοντες της εποχής σε τοπικό -και όχι μόνο- επίπεδο διευρύνοντας τον κύκλο των επαφών του αλλά και της επιρροής του. Εξυπνος και ευέλικτος, πήρε τα παράσημά του όταν κατάφερε να εξασφαλίσει εργασιακή ειρήνη με τον τότε σκληρό «πασοκικό» σύλλογο εργαζομένων στον Δήμο Θεσσαλονίκης. Ηταν θέμα χρόνου να αναγορευτεί σε παράγοντα του δημόσιου βίου στη συμπρωτεύουσα.

Το 1987 συμπίπτει με την εκπομπή του Δημοτικού Ραδιοφώνου Θεσσαλονίκης FM 100, του πρώτου μη κρατικού δημοτικού ραδιοφωνικού σταθμού στην ελληνική περιφέρεια, με εμπνευστή τον δήμαρχο της πόλης. Ο άνθρωπος που έτρεξε την όλη προσπάθεια δεν ήταν άλλος από τον Φώτη Μανούση. Η πρώτη εκπομπή μεταδίδεται στις 3 Σεπτεμβρίου του 1987 και μια νέα εποχή στον χώρο των ερτζιανών ξεκινά. Λίγους μήνες αργότερα, τον Μάρτιο του 1988, ιδρύεται η Δημοτική Εταιρεία Πληροφόρησης, Θεάματος και Επικοινωνίας, με σκοπό την ίδρυση και λειτουργία τοπικών ραδιοφωνικών σταθμών και πρώτο πρόεδρό της τον γενικό γραμματέα του Δήμου Θεσσαλονίκης. Η θέση αυτή ενισχύει ακόμα περισσότερο την παρουσία του Φώτη Μανούση στα αυτοδιοικητικά δρώμενα της πόλης. Συνεργάζεται και με τους «γαλάζιους» τότε δημάρχους της Αθήνας Μιλτιάδη Εβερτ και του Πειραιά Ανδρέα Ανδριανόπουλο που είχαν πρωτοστατήσει στην η ίδρυση των δημοτικών ραδιοσταθμών Αθήνα 9.84 και Κανάλι Ενα 90.4 (στον Πειραιά).

Στο πλευρό του Σωτήρη Κούβελα

Σύντομα ο Φώτης Μανούσης θα βρει θέση φίρμας στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της Θεσσαλονίκης και θα βγει πρώτο πλάνο στα δελτία ειδήσεων της ΕΡΤ στο πλευρό του Σωτήρη Κούβελα, ο οποίος πλασαριζόταν κιόλας ως δελφίνος για την ηγεσία της Ν.Δ. Είναι καλοκαίρι του 1987 όταν ο Δήμος Θεσσαλονίκης προχωρά στην εγκατάσταση κεραίας στο Σέιχ Σου για την αναμετάδοση δορυφορικών προγραμμάτων, περιφρονώντας την... ιστορική δήλωση του τότε υφυπουργού Τύπου Δημήτρη Μαρούδα: «Θα καταρρίψουμε τους δορυφόρους από τους οποίους θα γίνει αναμετάδοση». Την επιβολή του νόμου αναλαμβάνει κατόπιν εντολής ο τότε αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας Νίκων Αρκουδέας. Ο τελευταίος, ως επικεφαλής διμοιριών ΜΑΤ και με τη συνδρομή μπουλντόζας, καταφτάνει για να ξηλώσει τις παράνομες, δίχως πολεοδομική άδεια εγκαταστάσεις του αναμεταδότη. Βρίσκει απέναντί του έναν ανθρώπινο κλοιό προστασίας με μπροστάρηδες τον Κούβελα και τον Μανούση. Πριν από την κατεδάφιση της κεραίας οι δυο τους προπηλακίζονται και συλλαμβάνονται από τις αστυνομικές δυνάμεις. Ακολουθεί επί 3 εβδομάδες η περιβόητη δίκη της κεραίας τους για παράνομες τηλεοπτικές εκπομπές, στην οποία τελικά αμφότεροι αθωώνονται. Στη συνέχεια, πριν από την αλλαγή του χρόνου, στις 31 Δεκεμβρίου 1988, ο Δήμος Θεσσαλονίκης σπάει το κρατικό μονοπώλιο και στην τηλεόραση με την εκπομπή του πρώτου μη κρατικού τηλεοπτικού σταθμού στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, τη Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης TV 100. Πεδίον δόξης λαμπρόν ανοίγεται για τους πρωτοπόρους διεμβολιστές του κρατικού ραδιοτηλεοπτικού μονοπωλίου.

Η υπουργοποίηση του Σωτήρη Κούβελα στο υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Εργων τον Ιούλιο του 1989 στην κυβέρνηση του Τζαννή Τζαννετάκη φέρνει και τον Φώτη Μανούση στην πρωτεύουσα με αναβαθμισμένο πια ρόλο. Ο φίλος και πολιτικός μέντοράς του τον τοποθετεί γενικό γραμματέα του ΥΠΕΧΩΔΕ. Μεγαλεία. Στη βίλα του στην Παχιά Αμμο της Σαμοθράκης φιλοξενούνται πλέον τα Σαββατοκύριακα σημαίνοντα πολιτικά πρόσωπα της εποχής, με τον ίδιο να ισχυροποιεί την θέση του στην πολιτική, αλλά και στην τοπική κοινωνία του νησιού με τις υψηλές γνωριμίες του. Στο υπουργείο θα παραμείνει μόνο για μερικούς μήνες χωρίς να ακολουθήσει τη σταδιακή πολιτική ανέλιξη του Κούβελα. Αλλωστε οι σχέσεις τους παραμένουν στενές, δεδομένου ότι οι σύζυγοι αμφότερων έχουν ιδρύσει από κοινού κατασκευαστική εταιρεία.

Ωστόσο ο Μανούσης επιχειρεί να παραμείνει στο ίδιο πόστο ακόμη και όταν ορκίστηκε η οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα και παρά το γεγονός ότι ο Κούβελας έχει μετακινηθεί σε άλλο υπουργείο. Ο νέος υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, τότε πρόεδρος του ΤΕΕ, Κώστας Λιάσκας, αναγκάζεται να προχωρήσει σε διάβημα τόσο στον πρωθυπουργό Ξενοφώντα Ζολώτα όσο και στον τότε αρχηγό της Ν.Δ. προκειμένου να τον αναγκάσουν να παραιτηθεί. Με τη νίκη της Ν.Δ. στις εκλογές του Απριλίου του 1990 και τον σχηματισμό κυβέρνησης υπό τον Κώστα Μητσοτάκη, ο Μανούσης δεν ενδιαφέρεται πλέον για κρατικό πόστο. Εχει ήδη πάρει από τη νέα κυβέρνηση άδεια για τον τηλεοπτικό σταθμό NEW CHANNEL, του τέταρτου κατά σειρά ιδιωτικού σταθμού μετά την έναρξη λειτουργίας του MEGA, του ANT1 και του ΚΑΝΑΛΙΟΥ 29. Τον Φεβρουάριο του 1990, το Νέο Κανάλι εμφανίζεται στις αθηναϊκές τηλεσυχνότητες αυτοδιαφημιζόμενο ως «ο σταθμός που τον έστησαν όσοι αντιμετώπισαν τη δεκαετία του ’80 το ΠΑΣΟΚ».

Η εποχή του «Ερωτοδικείου»

Φήμες της εποχής λένε ότι ο ιδιοκτήτης του χρησιμοποιεί την τεχνογνωσία του σταθμού του Δήμου Θεσσαλονίκης, ενώ δεν λείπουν και οι διαδόσεις πως τα μηχανήματα που χρησιμοποιεί έχουν φτάσει με κοντέινερ από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα. Στην πραγματικότητα το NEW CHANNEL συνεργάζεται στην αρχή με το TV 100 και ως συγκοινωνούντα φιλοκυβερνητικά δοχεία ανταλλάσσουν προγράμματα και δελτία ειδήσεων. Παράλληλα ο Μανούσης επενδύει σε εσωτερικές παραγωγές του καναλιού με την θρυλική εκπομπή «Ερωτοδικείο» να αποτελεί σημείο κατατεθέν της περιόδου εκείνης, αλλά και πεδίο κριτικής για το επίπεδο του προγράμματος. Παρουσιάστρια της παρωδίας δικαστικού περιεχομένου με ακατάλληλο περιεχόμενο, που θεωρήθηκε από άλλους «προϊόν υποκουλτούρας» και άλλους «καλτ θέαμα», είναι η Βίκυ Μιχαλονάκου με τους Πέτρο Λεωτσάκο, Πέπη Τσεσμελή και Ελένη Λουκά να δίνουν τον τόνο στους φανατικούς τηλεθεατές της εκπομπής. Ομως, παρά τις προσπάθειες του Μανούση, τα διάφορα πειράματα στο πρόγραμμα και τα περιστασιακά του σουξέ, ο σταθμός δεν καταφέρνει να ενταχθεί στην κατηγορία των μεγάλων καναλιών. Συντηρείται όμως σχετικά άνετα στις μικρές οθόνες, αφού όλο και κάτι τσιμπάει από τους τότε πολλούς τηλεοπτικά διαφημιζόμενους.

Αρχές της δεκαετίας του ’90, ο καναλάρχης πλέον Μανούσης συχνάζει στο γνωστό κολωνακιώτικο στέκι «Top’s». Τη παρέα της πλατείας Φιλικής Εταρίας συγκροτούν τότε οι υπουργοί Σωτήρης Κούβελας και Αριστοτέλης Παυλίδης, πρώην και νυν βουλευτές της «γαλάζιας» παράταξης σαν τον Θεσσαλονικιό ψυχίατρο Κώστα Ζαχαράκη, τον συγγραφέα και εκδότη Χρήστο Αντωνίου από το Βόλο, τον θεατρώνη Αλέξανδρο Παρίση από την Κεφαλονιά. Ψυχή της ομήγυρης ο εκδότης της «Απογευματινής» γνωστός bon vivant Πάνος Καραγιάννης που κατηφόριζε από το σπίτι του στον περιφερειακό του Λυκαβηττού για να συναντήσει τους υπόλοιπους στην πλατεία και να χλευάσουν με μια φωνή τον Ανδρέα, τη Μιμή, το περιβάλλον της Εκάλης και πάει λέγοντας. Λίγα χρόνια μετά η παρέα κατηφόρισε στη «Βιβλιοθήκη» δίπλα στο Βρετανικό Συμβούλιο και βαθμιαία σκόρπισε λόγω ηλικιακών επιβαρύνσεων, ασθενειών και κάποιων θλιβερών αποχαιρετισμών από τον μάταιο τούτο κόσμο. Ωστόσο, μερικές επαφές διατηρήθηκαν έως ότου, με την πάροδο του χρόνου, γίνουν και αυτές μαλλιά κουβάρια. Για τι άλλο; Για συμφέροντα, εξυπηρετήσεις και λεφτά που έκαναν τους άλλοτε κολλητούς, εχθρούς.

Προς το τέλος των 90s, στον πυρετό του Χρηματιστηρίου ο Φώτης Μανούσης τραβάει ανυποψίαστα τον πρώτο λαχνό του λαχείου. Ο εκδότης της «Εξουσίας», της «Sportime» και του «Επενδυτή» Μιχάλης Ανδρουλιδάκης έχει το μεγαλεπήβολο σχέδιο να εντάξει ένα ιδιωτικό κανάλι στον όμιλό του που με μετριοφροσύνη ονομάζει Clever (δηλαδή έξυπνος) Hellas. Εξαγοράζει το κανάλι του Μανούση λέγεται για 5,5 δισ. δραχμές, ενώ κατ’ άλλους, πιο ενημερωμένους, η εξαγορά προσέγγισε στρογγυλά τα 6 δισ. δραχμές. Τρελά λεφτά! Την ώρα που ο γαλαντόμος εκδότης υπογράφει την επιταγή με τα πολλά μηδενικά στον Μανούση φημολογείται ότι σύσσωμοι οι συνεργάτες, σύμβουλοι, δημοσιογραφικό προσωπικό, ακόμη και απλές γραμματείς, κρέμονται από τις τζαμαρίες του κτιρίου της εκδοτικής επιχείρησης επί της οδού Δαβάκη, κοντά στον Ερυθρό Σταυρό, έτοιμοι να φουντάρουν στην άσφαλτο εν όψει του κοστοβόρου και ριψοκίνδυνου εγχειρήματος. Για την ιστορία και μόνο, το NEW CHANNEL μετονομάζεται το 1999 σε TEMPO και 3 χρόνια αργότερα διακόπτει οριστικά τη λειτουργία του. Στράφι πήγε η επενδυσάρα του εκδότη.

Ωστόσο, ουδέν κακό αμιγές καλού - τουλάχιστον για τον έτερο της συναλλαγής. Το ζεστό πακέτο-μάννα εξ ουρανού στην τσέπη του Μανούση γίνεται η μαγιά προκειμένου να ασχοληθεί με τον χώρο της ακτοπλοΐας. Η είσοδός του στις αρχές του 2001 στις θαλάσσιες μπίζνες αιφνιδιάζει τους άλλους εφοπλιστές του χώρου της ναυσιπλοΐας. Τον γνώριζαν ως καναλάρχη, άντε και ως επενδυτή ακινήτων ή κατασκευών, και τους προέκυψε πλοιοκτήτης. Λογικά, κατ’ αυτούς, εκτός από σπαρταριστό ρευστό, θα προϋπήρχε σχέδιο. Συμπτωματικά, προϋπήρχε και το «όχημα». Ηδη ο Μανούσης διατηρούσε μετοχές μιας μικρής εταιρείας που ιδρύθηκε το 1975 και διέθετε ένα μοναδικό καραβάκι, το «ΣΑΟΣ» (βαφτισμένο με το όνομα του μεγαλύτερου βουνού της Σαμοθράκης) που εκτελούσε τα δρομολόγια Καβάλα - Αλεξανδρούπολη - Σαμοθράκη. Σε αυτή την εταιρεία η οικογένεια του Μανούση με τις τρεις κόρες του, τη Μελίνα, τη Μαρία και την Ελένη, εισέρχονται ως βασικοί μέτοχοι και στρατηγικοί επενδυτές αποκτώντας μεγάλο μερίδιο μετοχών. Με επιθετικές κινήσεις υπό τη γαλάζια κομματική του ταυτότητά στοχεύει την πρωτοκαθεδρία στις άγονες γραμμές του Αιγαίου στις οποίες κυριαρχούσε επί χρόνια ο Κεφαλονίτης εφοπλιστής Γεράσιμος Αγούδημος, οποίος καταχωριζόταν από τη λιμανίσια πιάτσα στον πασοκικό χώρο. Οι δυο τους θα εμπλακούν σε δικαστικές διαμάχες διεκδικώντας μερίδιο από την ίδια πίτα.

Ο άρχων της άγονης γραμμής

Από τα τηλεοπτικά κανάλια στα νερά του Θρακικού πελάγους η πορεία του Μανούση είναι εντυπωσιακή. Μέσα σε μερικά μόνο χρόνια γίνεται ο «άρχων της άγονης γραμμής» και εξελίσσεται σε πρωταγωνιστή των επιδοτούμενων από το κράτος θαλάσσια δρομολόγια. Παρότι πρωτάρης χωρίς καν προϋπηρεσία στη ναυτιλία, βουτάει δυναμικά αλλά κυρίως επωφελώς, σε «αχαρτογράφητα» νερά στα οποία μέχρι τότε δεν θα τολμούσε επιχειρηματικά να κολυμπήσει. Τη χρυσή πενταετία 2003-2008 η ναυτιλιακή εταιρεία του, μέσω 5 θυγατρικών της, εισπράττει 31,5 εκατ. ευρώ. Ποσό που κρίνεται μεγαλύτερο από τις υπόλοιπες εταιρείες της άγονης γραμμής, με συνέπεια η Ενωση Ελλήνων Ακτοπλόων να τον καταγγέλλει για αθέμιτο ανταγωνισμό και οι ανταγωνιστές του να κάνουν μνησίκακα λόγο για «κρατικοδίαιτη εταιρεία».

Εν τω μεταξύ, χάρη στις κρατικές επιδοτήσεις που λαμβάνει την εποχή των παχιών αγελάδων, αγοράζει πλοία τα οποία δρομολογεί στις άγονες γραμμές για να πάρει ακολούθως νέες επιδοτήσεις ώστε να προχωρήσει από το 2003 σε μπαράζ αγοράς «νέων» πλοίων. Απαντα, επιβατηγά και φορτηγά οχηματαγωγά μεγάλης ηλικία τους με μέσο όρο πρώτης κατασκευής τα 26,3 χρόνια. Το 2006 έχει πλέον στόλο 9 πλοίων και ενός υδροπτέρυγου. Δεν του αρκούσαν. Ηθελε κάτι παραπάνω. Το Χρηματιστήριο μπορεί να μη διέθετε πια την αίγλη του πρόσφατου παρελθόντος, αλλά του πρόσθετε κύρος, ενδεχομένως και «παιχνίδια».

Για να μπορέσει η ΣΑΟΣ να εισαχθεί στο Χρηματιστήριο συγχωνεύεται μέσω της απορρόφησής της από τη Νίκος Γκάλης Κέντρα Νεότητας και Προστασίας Ενηλίκων Α.Ε. Η μεταβίβαση των 980.000 μετοχών της εισηγμένης εταιρείας κατασκηνώσεων του βετεράνου μπασκετμπολίστα πραγματοποιείται αντί 1,9 εκατ. ευρώ. Ικανοποιητικά χρήματα για ένα μπαταρισμένο project. Ωστόσο, κάπου εκεί φαίνεται να χάνονται «φινιστρίνια και καλάθια». Η εικόνα της μετονομασμένης πλέον σε ΣΑΟΣ εταιρείας με τις πολύ χαμηλές αποδόσεις προκαλεί ερωτήματα στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, η οποία τελικά αποφασίζει, την άνοιξη του 2006, να θέσει τη μετοχή της σε επιτήρηση - κατάσταση στην οποία βρίσκεται ως σήμερα. Απανωτά έρχεται νέα φουρτούνα να δοκιμάσει την ολιγόχρονη ξέφρενη επιχειρηματική πορεία του νεόκοπου εφοπλιστή που ανακάλυψε θησαυρό στην εκμετάλλευση μέσω μακροχρόνιων συμβάσεων των περίπου 50 άγονων γραμμών της ακτοπλοΐας. Αλλωστε οι ίδιες γραμμές, από τα 20 εκατ. ευρώ που επιδοτούνταν, είχαν φτάσει στα μέσα της δεκαετίας του 200Ο στα 100 εκατ. ευρώ ετησίως. Πόσο μάλλον αν διαθέτει κανείς μεταχειρισμένα σκαριά, προεξασφαλισμένες γραμμές και χρηματοδοτήσεις. Ξαφνικά όμως ο Φώτης Μανούσης βρίσκεται στο επίκεντρο ενός πολιτικού σκανδάλου χρηματισμού. Τον Απρίλιο του 2009, ο τότε υπουργός Αιγαίου, επί κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή, Αριστοτέλης Παυλίδης στέλνει δισέλιδη επιστολή στον πρώην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γιώργο Σανιδά, επισημαίνοντας ότι εκβιάζεται από τον εφοπλιστή Φ. Μανούση, προκειμένου να τύχει ευνοϊκής μεταχείρισης στη δρομολόγηση των πλοίων του στις άγονες γραμμές του Αιγαίου. Αμφότεροι μέλη της παλιάς παρέας του Κολωνακίου, στρέφονται λυσσαλέα ο ένας ενάντια στον άλλον. Η παλιά καλή φιλία τους, που θεωρούνταν ευοίωνη για τα συμφέροντα του εφοπλιστή, αποδεικνύεται ολέθρια.

Η υπόθεση ανατίθεται στον εισαγγελέα Εφετών Ισίδωρο Ντογιάκο, ο οποίος αμέσως καλεί για κατάθεση τον Μανούση. Εκεί ξετυλίγοντας το κουβάρι της υπόθεσης οι ρόλοι καταγγέλλοντος και καταγγελλόμενου αντιστρέφονται. Ο Μανούσης καταθέτει ότι έχει στείλει επιστολές στο Μέγαρο Μαξίμου, ισχυριζόμενος με τη σειρά του ότι έχει δώσει σε στενό συνεργάτη του Παυλίδη κοντά στο ένα εκατομμύριο ευρώ, προκειμένου να εξασφαλίσει ότι τα πλοία του θα εκτελούν δρομολόγια στην άγονη γραμμή. «Μου ζητούσαν χρήματα για την αγορά διαμερίσματος στη θυγατέρα του υπουργού, για παλιά χρέη των κομματαρχών του, αλλά και για να εξασφαλίσουν τα γεράματά τους», δηλώνει. Μύλος, παρασκήνιο, σκοπιμότητες φαρισαϊσμοί και πυρκαγιές δίχως πυροσβέστες. Ο Παυλίδης μετά από έλεγχο που διενεργείται αρμοδίως από προανακριτική επιτροπή της Βουλής δεν παραπέμπεται για την υπόθεση. Αντίθετα, σε στενό συνεργάτη του αρμόδιου υπουργού ασκείται ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος για εκβίαση του εφοπλιστή, έναντι αντιτίμου κάτω από το τραπέζι µε αντάλλαγμα την «καλή μεταχείριση» κατά τη συμµετοχή της εταιρείας SΑΟS Ferries στους διαγωνισµούς των άγονων γραµµών. Αναπόφευκτα σειρά παίρνουν οι αίθουσες των δικαστηρίων.

Η Σαμοθράκη

Οπως και να ’χει, ο επίμονος 70χρονος εφοπλιστής μέσω της εταιρείας συμφερόντων του Αγιος Ευστάθιος Ναυτική Εταιρεία έχει υπογράψει από το 2011 σύμβαση με το Ελληνικό Δημόσιο, η οποία έχει αναρτηθεί και στη «Διαύγεια» προκειμένου τα πλοία του να εξυπηρετούν την ακτοπλοϊκή σύνδεση με τη Σαμοθράκη. Για την πλειονότητα των κατοίκων του νησιού της Απτέρου Νίκης είναι ο κύριος υπεύθυνος της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί εκεί. Και δεν έγιναν ξαφνικά καχύποπτοι και ξεροκέφαλοι. Απλώς οι Σαμοθρακίτες βασανίζονται και ταλαιπωρούνται όταν το νησί μένει για ημέρες αποκλεισμένο, όταν τα πλοία που το εξυπηρετούν παρουσιάζουν βλάβη, όπως φέτος, έξι με επτά φορές. Ειδικότερα, όταν μετά από έξι μήνες ακινησίας λόγω σοβαρής βλάβης, ξανάδαν το «ΣΑΟΣ ΙΙ» να πιάνει το λιμάνι τους.

Από τη μεριά του ο Φώτης Μανούσης φαίνεται να διατηρεί σχέση «αγάπης και μίσους» με τη Σαμοθράκη. Αλλοτε απειλεί ότι θα φύγει μετά τον Οκτώβριο, όταν λήγει η σύμβασή του, παίρνοντας τα πλοία του για να τα βάλει στους Παξούς ή τις Σποράδες, κατηγορώντας ταυτόχρονα τους τοπικούς παράγοντες του νησιού για αγνωμοσύνη. Ασκεί με αυτό τον τρόπο ψυχολογικό εκβιασμό σπέρνοντας χαοτικά από αβεβαιότητα έως απελπισία σε ολόκληρη την τοπική κοινωνία που κινδυνεύει να μείνει αποκομμένη από την ηπειρωτική Ελλάδα. Αλλοτε αποδίδει πικρόχολα τις «στραβές» στα επιδοτούμενα δρομολόγια των πλοίων του στην κακή του τύχη. Πιθανόν να συσχετίζει την ακτοπλοϊκή σύνδεση του νησιού με τον σοβαρό τραυματισμό που υπέστη πέρυσι τον Μάρτιο, όταν έπεσε από σκαλωσιά μέσα στο ναυπηγείο του Λαυρίου επιβλέποντας εργασίες στο ταχύπλοο «Ζέφυρος».

Χρειάστηκε να υποβληθεί σε πεντάωρη χειρουργική επέμβαση, στο Αττικό νοσοκομείο. Στο πλευρό του βρέθηκαν η επί 45 χρόνια σύζυγός του Πόπη, οι τρεις κόρες του και οι γαμπροί του. Αλλοτε πάλι ο αποκλειστικός μεταφορέας επιβατών, οχημάτων και προμηθειών του νησιού εξομολογείται συναισθηματικά ότι αγαπάει τόσο πολύ τον τόπο ώστε τον εντάσσει πρώτο στα νέα του επιχειρηματικά σχέδια. Εκτός από την πολυτελή εξοχική κατοικία που διατηρεί εκεί ο μεγαλύτερος επενδυτής του νησιού, με τον μεγαλύτερο αριθμό απασχολούμενου προσωπικού, έχει δημιουργήσει ένα σύγχρονο οινοποιείο και αποσταγματοποιείο στις Δάφνες Σαμοθράκης. Παράλληλα έχει ξεκινήσει την επένδυση ανέγερσης τουριστικού χωριού στην ίδια περιοχή, δυναμικότητας 400 κλινών.