Ο Τόλης Παπαδημητρίου μιλάει στο protothema.gr για την Οικογένεια Τσεκμέ: Θέλω ο θεατής να φύγει ξεχασμένος

Μετά την επιτυχία της «Μαύρης Σαμπούκας», ο πολυτάλαντος Τόλης Παπαδημητρίου επιστρέφει δυναμικά στο θέατρο με τη νέα του κωμωδία «Οικογένεια Τσεκμέ», η οποία κάνει πρεμιέρα στις 11 Οκτωβρίου στο Θέατρο Πόλη «Δάνης Κατρανίδης».

Πιστός στο ιδιαίτερο κωμικό του ύφος, ο Παπαδημητρίου σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί σε ένα έργο που συνδυάζει την ευρηματική σάτιρα, την κοινωνική παρατήρηση και την απολαυστική υπερβολή. Με φόντο τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα –σε όλες της τις παραλλαγές– η "Οικογένεια Τσεκμέ" παρουσιάζει έναν κόσμο γεμάτο γραφικούς χαρακτήρες, παράλογες καταστάσεις και εκρηκτικές ατάκες.

Ο Τόλης Παπαδημητρίου μίλησε στο protothema.gr για τη νέα του θεατρική παράσταση.

Πώς γεννήθηκε η ιδέα για την «Οικογένεια Τσεκμέ». Υπήρξε κάποια έμπνευση από αληθινά πρόσωπα ή καταστάσεις;
Η «Οικογένεια Τσεκμέ» πατάει στ' αλήθεια σε ένα άλλο θεατρικό που είχα γράψει παλιότερα. Κι εκείνο ναι. Το είχα εμπνευστεί από μια αληθινή κατάσταση. Ένα ζευγάρι μου είχε δώσει κλειδιά να κρατήσω τα σκυλιά του, όσο εκείνοι θα έλειπαν διακοπές. Αλλά δεν πήγε και πολύ καλά. Ε, αυτό μου έδωσε την ιδέα κι έγραψα μια ιστορία που ξεφεύγει κάπως. Και δεν πάει και καθόλου καλά. Μετά τη «Σαμπούκα» ήμουν σίγουρος πως θέλω να κάνω αυτό το έργο. Έκανα φυσικά πολλές αλλαγές, κράτησα την ουσία και πολλά highlights και νομίζω πως είναι πια στην καλύτερή του μορφή.

Πως νιώθετε που επιστρέφετε με να νέο έργο μετά την «Μαύρη Σαμπούκα»; Υπάρχει κάποια σύνδεση ανάμεσα στις δύο δουλειές;
Aγωνία νιώθω και ενθουσιασμό μαζί. Και ανυπομονησία να «ανοίξει» όλο αυτό στο κοινό. Φυσικά, και έχει σύνδεση με τη Μαύρη Σαμπούκα, αφού πρόκειται για τα ξαδέρφια του Τάκη Τσεκμέ - που στη Μαύρη Σαμπούκα ακούγαμε και δεν βλέπαμε. Πέρα όμως από τη σημειολογική σύνδεση, έχει και ουσιαστική, αφού έρχεται από τον ίδιο δημιουργό, δηλαδή εμένα. Επίσης, μαζί μας είναι και ο Αντώνης Στάμος - διαχρονική αξία. Οπότε κάπως σαν η παρέα της Μαύρης Σαμπούκας να μεγαλώνει. Κάπως έτσι νιώθω.

Η δράση εκτυλίσσεται στην πλατεία Βικτωρίας. Γιατί επιλέξατε αυτό το αστικό φόντο;
Αρχικά, λατρεύω την πόλη και το αστικό φόντο γενικά. Νομίζω ταιριάζει πολύ και στους χαρακτήρες που φτιάχνω. Επίσης, διαδραματίζεται στη Βικτώρια, γιατί το θέατρο είναι στη Βικτώρια, οπότε προσπαθώ να δημιουργήσω μια σύνδεση - όσο μπορώ - αλήθειας και fiction. Λίγο να το ζήσουμε δηλαδή, παραπάνω.

Πείτε μας για την συνεργασία με τον θίασο. Πως διαμορφώθηκε η ομάδα; 
Η ομάδα διαμορφώθηκε μετά κόπων και βασάνων. Είναι όμως αυτή ακριβώς που ήθελα. Έγραψα πάνω τους - περίμενα να φιξάρουν τις δουλειές τους κι όταν μπορέσαμε όλοι, τότε μόνο το αποφάσισα. Είναι και οι 6 πολύ ταλαντούχοι ηθοποιοί κι είναι χαρά μου να δουλεύω μαζί τους ως ηθοποιός αλλά και ως σκηνοθέτης στο έργο που έχω γράψει. Είναι ό,τι πρέπει για τους ρόλους κι αυτό για μένα είναι πολύ σημαντικό.

Τι σας κινητοποιεί να γράφετε σήμερα; 
Με κινητοποιεί ό,τι με κινητοποιούσε πάντα. Αυτά που σκέφτομαι, που νιώθω, που βλέπω, η επικαιρότητα, οι άνθρωποι, οι καταστάσεις. Κι υπάρχει κι ένα ποσοστό ακατανόητης προέλευσης έμπνευσης, που μου δημιουργεί την ανάγκη να ζωντανέψει και να γίνει εικόνα αυτό που σκέφτομαι. Λίγο παιδικό είναι αυτό, αλλά έτσι το καταλαβαίνω.

Τι να περιμένει ο θεατής φεύγοντας από την «Οικογένεια Τσεκμέ»
Δεν ξέρω τι να περιμένει. Ξέρω όμως τι ελπίζω και που στοχεύω. Θέλω ο θεατής να φύγει ξεχασμένος. Να του πάρουμε δηλαδή το μυαλό. Να διασκεδάσει -  ή καλύτερα "να διασκορπιστεί". Και φυσικά να επιθυμεί να ξανάρθει. Να του λείψει με το που τελειώσει. Αυτή είναι για μένα η ακριβής έννοια της θεατρικής επιτυχίας. Ο εθισμός στο ίδιο έργο. Συνέβη με τη Σάμπουκα, οπότε μακάρι κι εδώ!