Το νέο βιβλίο του αστυνομικού συγγραφέα Αντώνη Γκόλτσου – “Οδηγός Φόνων”- είναι «ένα αστικό νουάρ όπου ο ίδιος ο ήρωας δημιουργεί τον λαβύρινθο στον οποίο έχει παγιδευτεί».
Γ.Κ.Καρατζάς
Ο Αντώνης Γκόλτσος που βρίσκεται στο δεύτερο βιβλίο του – “Οδηγός Φόνων”, εκδόσεις Μεταίχμιο, Ιούνιος 2016- γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Απόφοιτος της Νομικής Αθηνών με μεταπτυχιακές σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Εργάστηκε στον τραπεζικό τομέα, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Από τον Απρίλιο του 2007, συντονίζει τη Λέσχη Αστυνομικής Λογοτεχνίας των εκδόσεων Μεταίχμιο. Επιμελήθηκε τον τόμο διηγημάτων “Το τελευταίο ταξίδι - Έντεκα νουάρ ιστορίες” (εκδ. Μεταίχμιο, 2009), όπου με το προλογικό κείμενο και το διήγημα “Δεν είναι έτσι, αν έτσι νομίζετε” δημοσίευσε πρώτη φορά. Επιμελήθηκε επίσης τη συλλογή διηγημάτων “Είσοδος κινδύνου” (πρώτη εκδοτική προσπάθεια της ΕΛΣΑΛ), όπου συμπεριλαμβάνεται και το διήγημά του “Το σκοτάδι μόλις πριν από τους λόφους”.
Το διήγημά του “Καφενείον "Των φιλάθλων"” δημοσιεύτηκε στη συλλογή διηγημάτων “Η επιστροφή του Αστυνόμου Μπέκα”(Καστανιώτης, 2012 / Επιμέλεια Αθηνάς Κακούρη και Κώστα Καλφόπουλου). Με επιμελητή τον Γιάννη Γαλανόπουλο εκδόθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα, “Η αφιέρωση” (Μεταίχμιο, 2016). Τρία χρόνια μετά, ήρθε το νέο βιβλίο “Οδηγός Φόνων” – «ένα αστικό νουάρ όπου ο ίδιος ο ήρωας δημιουργεί τον λαβύρινθο στον οποίο έχει παγιδευτεί».
Στο εκδοτικό σημείωμα διαβάζω: «Συγγραφέας είναι κάποιος που έχει μια ιστορία να πει. Μια νουάρ ιστορία, για παράδειγμα. Όμως, πώς είναι όταν ο συγγραφέας γράφει για να διαβαστεί από τον… δολοφόνο; Πώς είναι όταν προτείνει ένα Εγχειρίδιο φόνων; Έναν Οδηγό φόνων; Όπου δείχνει στον δολοφόνο το πότε και το πού και το πώς; «Έχει κάθε μυθιστοριογράφος μια ηθική ευθύνη για τις πιθανές επιπτώσεις των όσων γράφει;», κατά πώς αναρωτιέται η P. D. James;
Συνεργεί σε φόνο ο Αλκιβιάδης Πικρός, ο τριανταεξάχρονος αστυνομικός συγγραφέας, όταν, στα πρόθυρα ψυχολογικής και οικονομικής χρεοκοπίας, αναλαμβάνει να γράψει, κατά παραγγελία ενός «ενθουσιώδους» όσο και ανώνυμου «αναγνώστη» του, ένα μυθιστόρημα-ρεπλίκα μιας ιστορίας εγκλήματος; Εγκλήματος που παραμένει για μήνες ανεξιχνίαστο;
Και ο δολοφόνος θα χτυπήσει πατώντας στον Οδηγό φόνων του Πικρού! Που, κατ’ απαίτηση της αστυνομίας, θα συνεργαστεί με τη Δίωξη στο κυνήγι του «ενθουσιώδους αναγνώστη» του. Ο Οδηγός φόνων είναι η ιστορία ενός κυνηγητού. Όχι ακριβώς του ποντικιού από τη γάτα. Περισσότερο της ύαινας από τους διώκτες της• με τον Πικρό, σε ατέρμονα παιχνίδια του μυαλού, να σκηνοθετεί παγίδες ενορχηστρωμένες από τη Δίωξη, και την τελευταία –συστηματικά– ένα βήμα και δύο πτώματα πίσω.
Κάποιοι κερδίζουν, κάποιοι χάνουν. Δεν παίζει το ρήμα. Παίζει το πόσο».
Κλείσιμο
Ο συγγραφέας γράφει για το νέο του μυθιστόρημα και τον ήρωά του: «Δύσκολοι καιροί για τον Αλκιβιάδη Πικρό, τον 36χρονο αστυνομικό συγγραφέα που είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο με την προσωπική του ιστορία, στις αρχές του 2010 (H αφιέρωση, Μεταίχμιο 2016). Επιτέλους, κατάφερε να λύσει τον γρίφο της οικογενειακής του ταυτότητας∙ όμως, όχι χωρίς κόστος. Θα γνωρίσει τη μητέρα του, για λίγα λεπτά. Τον αδελφό του, για ακόμα λιγότερα. Και θα μάθει για το αυτοκινητικό δυστύχημα του πατέρα του∙ που μάλλον στη δολοφονία έκλινε... Ο Οδηγός φόνων παραλαμβάνει τον σε μόνιμα βαριά κατάθλιψη συγγραφέα Πικρό, από αυτό ακριβώς το σημείο.
Και δεν είναι όλοι τυχεροί. Όπως ο Πικρός, για παράδειγμα, που ελάχιστα μετά την οικογενειακή τραγωδία και πριν από τη νευρική και οικονομική του χρεοκοπία, δέχεται την πρόταση ενός ενθουσιώδους, όσο και εξαιρετικά γενναιόδωρου θαυμαστή του. Η πρόταση του εμφαντικά ανώνυμου «ενθουσιώδους θαυμαστή» είναι να γράψει ένα μυθιστόρημα∙ η χρονική παράδοση των ενοτήτων όπως και η αμοιβή του συγγραφέα προσδιορισμένες ακριβώς. Αυτό κι αν είναι τύχη!
Τύχη;
Μικρό ερωτηματικό: Ο «ενθουσιώδης θαυμαστής» απαιτεί η ιστορία να ξεκινήσει με την αναφορά ενός ανεξιχνίαστου εγκλήματος στον Σχοινιά∙ πριν μήνες, ένα νεαρό ζευγάρι είχε βρεθεί, δολοφονημένο, επάνω σε μια πετσέτα θαλάσσης. Η εξήγηση για την απαίτηση: Ο «ενθουσιώδης θαυμαστής»-εντολέας θεωρεί απαράδεκτη την ολιγωρία της Αστυνομίας και… «θέλει να προσφέρει στη Δίωξη εναλλακτικές προτάσεις δράσης, όπως αυτές θα καταγράφονταν από έναν ευφάνταστο, επώνυμο, αστυνομικό συγγραφέα».
Τώρα, ο καλπασμός του αλόγου της Αποκάλυψης στο πληκτρολόγιό του, ο Πικρός επί το έργον, εναλλάσσοντας την απάθεια με τη φρενίτιδα, και η πρώτη ενότητα της κατά παραγγελία ιστορίας του μεταφέρει το νέο έγκλημα στο Πόρτο Γερμενό, το modus operandi του δολοφόνου απαράλλαχτο με αυτό του Σχοινιά. Η παράδοση της ενότητας, η καταβολή της αμοιβής, όλα κατά το πρόγραμμα. Μόνο που, λίγες εβδομάδες μετά την παράδοση της πρώτης ενότητας, ένα νεαρό ζευγάρι βρίσκεται δολοφονημένο. Κατά πιστή αντιγραφή της τελετουργίας του Σχοινιά… Στο Πόρτο Γερμενό…
Και ο Πικρός -δεν είναι, δα, και η πρώτη φορά- στριμωγμένος στα σχοινιά…
Ο Οδηγός φόνων είναι η ιστορία ενός κυνηγητού. Όχι ακριβώς του ποντικιού από τη γάτα. Περισσότερο της ύαινας, από τους διώκτες της∙ με τον Πικρό, σε ατέρμονα παιχνίδια του μυαλού, να σκηνοθετεί παγίδες ενορχηστρωμένες από τη Δίωξη, και την τελευταία -συστηματικά- ένα βήμα και δύο πτώματα πίσω.
