Το ξανθό κορίτσι της Σαντορίνης

«Το αφήγημά μου αυτό το έγραψα ως απάντηση της αγάπης που δέχτηκα στα πενήντα χρόνια που τραγουδώ και σας το προσφέρω αντίδωρο με την ευχή όλα τα παιδιά του πολέμου, του κάθε πολέμου να γευτούν την αγάπη και τη γιατρειά όπως εγώ», διάβασα στην πρόσκληση της Μαρίζας Κωχ και της Νένας Βενετσάνου για το «ξανθό κορίτσι της Σαντορίνης».

Τραγούδια παραδοσιακά από τα νησιά, κομμάτια που αγαπήσαμε με τη φωνή της Μαρίζας Κωχ και της Νένας Βενετσάνου εναλλάσσονται με διηγήσεις από τα παιδικά χρόνια της Μαρίζας στο Ίδρυμα μετά την Κατοχή και το ταξίδι στη Σαντορίνη. «Η θάλασσα είχε αρχίσει να φουρτουνιάζει. Όσοι δεν ζαλίζονταν είχαν κουκουλωθεί με τις κουβέρτες τους. Εμείς δεν είχαμε ακόμα κοιμηθεί. Τα φώτα χαμήλωσαν και μόλις που διέκρινα το πρόσωπο της αδερφής μου. Ήταν η πρώτη φορά που κοιμόμασταν δίπλα-δίπλα. Στο Ίδρυμα κοιμόμασταν η μία με το κεφάλι προς τα πάνω και η άλλη με το κεφάλι προς τα κάτω, στα πόδια της άλλης. Κάθε βράδυ τέτοια ώρα πέρναγε ο φύλακας με τον φακό από το κλειστό με τζάμια υπόστεγο όπου κοιμόμασταν, μέτραγε αν είμαστε όλοι στα ράντζα, καμιά πενηνταριά από δύο παιδιά στο καθένα, σκεπασμένα με γκρίζες στρατιωτικές κουβέρτες, πάνω στις οποίες έγραφε με κεφαλαία, καλλιγραφικά γράμματα: «ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ».

Έπειτα η στάση στη Σύρο, η πείνα, οι χαλβαδόπιτες και τα λουκούμια. Και ύστερα η πρώτη εικόνα του νησιού, οι θείοι, το σχολείο, η ζωή στην ύπαιθρο, ο ερχομός της μάνας και οι μνήμες του σεισμού και της παράξενης αυτής «φιλοξενίας» στην Αθήνα. Αφήγηση προσωπική με τη φωνή της Νένας και της κιθάρας της, αστείες ιστορίες της Μαρίζας με πικρή γεύση και τραύματα ενός παιδιού που είδε με όνειρο τη ζωή και «έγινε τελικά τραγουδίστρια», η οποία έμελλε να σφραγίσει τη μουσική ιστορία του τόπου. Εικόνες του παρελθόντος της Ελλάδας, του παρόντος, του «πάντα» και του «οπουδήποτε».

«Τη ζωή μου κοιτώ και δειλιάζω
Πόσο δεν άλλαξε πουθενά
Κι όλο ρωτώ να μάθω την αλήθεια
Κι όλο μου λένε παραμύθια»

Δείτε το πρόγραμμα στη σελίδα του Trii Art Hub καθώς και στη σελίδα στο Facebook.