Τοματάκι λιαστό απο τον Λήλαντα

Η πρώτη σύσταση έγινε από τον Λευτέρη Λαχουβάρη (Δίρφυς Μανιτάρια). Συνόδευσε τις συστάσεις και με το σχετικό φίλεμα. Ανοίγοντας ένα από τα βαζάκια που είχε στα ράφια του παντοπωλείου ευβοϊκών και άλλων προϊόντων που διατηρεί στην είσοδο των παραγωγικών εγκαταστάσεων της επιχείρησης του μου πρότεινε αφού το δοκιμάσω να του πω άποψη. Δοκίμασα αλλά πάνω απ΄όλα «έμεινα» με το «ματάκι» που συνοδεύει το λιαστό τοματάκι στη γυάλινη συσκευασία συνοδεία σκόρδου, ρίγανης και βασιλικού. 

Η ονομασία του προϊόντος είναι «τοματάκιλιαστό» - με έμφαση στο «ματάκι». 

«Είναι και γείτονας σου», μου είπε ο Λευτέρης. Και αυτό ήταν αφορμή για το επόμενο στάδιο της έρευνας. Γυρίζοντας σπίτι, άνοιξα υπολογιστή και περνώντας μια βόλτα από την κουζίνα (με το βαζάκι ανά χείρας ετοιμοπόλεμος) ήμουν σίγουρος για την …επιχειρηματική ανακάλυψη. 

Σε αυτό βοήθησε ένας άλλος γείτονας, ο Αντώνης Παναγιωτόπουλος- Πιπεριάν (εκδότης του freepress περιοδικού ΑΝ στη Χαλκίδα) αλλά και γραφίστας. Με την τελευταία ιδιότητα του συνέβαλε στην συγκεκριμένη εμφάνιση του προϊόντος. 

Αλλά, ας πάμε στο site tomatakiliasto.gr. Εκεί, διαβάζουμε τα εξής : «Βρισκόμαστε στην εύφορη και ιστορική πεδιάδα του Λήλαντα ποταμού στα περίχωρα της Χαλκίδας, γνωστό ως Ληλάντιο πεδίον και καλλιεργούμε σε αργιλοπηλώδες έδαφος εμπλουτισμένο με θρεπτικά στοιχεία από τις προσχώσεις του ποταμού ανά τους αιώνες.

Παράγουμε στην ύπαιθρο κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο, τοματάκι από ελληνική παραδοσιακή ποικιλία με σκοπό το λιάσιμο του. Το στρογγυλό μεσαίο μέγεθος, η σαρκώδης φλούδα του, αλλά και η υπέροχη γεύση του δίνουν την καλύτερη πρώτη ύλη ώστε μέσα από την διαδικασία λιασίματος να προσφέρουμε όλα τα θρεπτικά συστατικά μαζί με την συμπυκνωμένη γεύση αναλλοίωτα μέσα στον χρόνο.

Το τοματάκι αναπτύσσεται και ωριμάζει πάνω στο φυτό με φυσικό τρόπο, βιολογικής καλλιέργειας. Ο καρπός του συλλέγεται μόνο όταν τα σάκχαρα του είναι πάνω από 6 βαθμούς κλίμακας brix. Την ίδια μέρα κόβεται, τοποθετείται σε ξύλινα λιαστήρια και πασπαλίζεται με φυσικό ημίχοντρο αλάτι αλυκών όπου και "ξεκουράζεται" μέχρι ο ήλιος και ο θερινός αέρας να αφαιρέσουν όλη την υγρασία από την σάρκα του».

Ο φίλος Αντώνης μου αποκάλυψε και τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από την δημιουργία αυτού του απλού, καταπληκτικού μεζέ για ούζο και για τσίπουρο. Ο ένας απο τους δύο δημιουργούς τους, λοιπόν, είναι ένας 36χρονος μάχιμος και δραστήριος σε πρωτοβουλίες αρχιτέκτονας. Το όνομα του, Βασίλης Ντόβρος. Αρχιτέκτων Μηχανικός, απόφοιτος ΑΠΘ, με μεταπτυχιακές σπουδές στην «αυτάρκη κατοίκηση» στο ΙΑΑC στη Βαρκελώνη. Ιδρυτικό μέλος της πρωτοβουλίας beforelight (μια από τις δράσεις της οποίας ήταν ο φωτισμός της Οδού Πιττακή στου Ψυρρή με τα εκατόν πενήντα πορτατίφ, καπέλα, φωτιστικά οροφής, απλίκες, και φαναράκια) αλλά και συντονιστικό μέλος της πρωτοβουλίας imagine the city. Μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στην Αθήνα – στην Πραξιτέλους έχει το γραφείο του- και στο Δοκό, στην ευρύτερη περιοχή των Αμπελιών, λίγο έξω από την πόλη της Χαλκίδας. Ο Βασίλης είχε την αρχική ιδέα αλλά το όλο εγχείρημα βγήκε πέρα με τη ενεργή συμμετοχή του ξαδέρφου του, του Ροβέρτου Δράκου. Οι δύο τους συνεχίζουν στο δρόμο της παραγωγής η οποία παρότι έχει δρόμο μπροστά της,έχει και προοπτικές.

Το τοματάκι καταναλώθηκε αλλά μου έμεινε το ματάκι και το έχω κρεμάσει στο γραφείο μου!