π. Ηλίας Μάκος

Ενώ έχουν περάσει επτά και πλέον δεκαετίες από τη σκοτεινή και αδελφοκτόνο εκείνη εποχή, έρχεται στο προσκήνιο συχνά πυκνά το φάντασμα του Εμφυλίου πολέμου, μέσα από εκδηλώσεις και της μιας και της άλλης ιδεολογικής πλευράς.

Μας σκίζεται η ψυχή στα δύο όταν καταλαβαίνουμε πως εκείνος ο αλληλοσπαραγμός, έχει ακόμη ρίζες στην ελληνική κοινωνία.

Η μνήμη χρειάζεται, όχι, όμως, για να αναζωπυρώνει και να φλογίζει το μίσος, αλλά για να "εξορκίσει" το κακό και να μπορέσουμε κάποτε να βάλουμε μυαλό και να δούμε ξεκάθαρα ότι το αλληλοφάγωμα όχι μόνο μας ζημιώνει, όχι μόνο μας κάνει ανίκανους, αλλά και μας καταπίνει στο τέλος.

Δεν πολιτικολογούμε, με πόνο καρδιάς χαράσσουμε αυτές τις γραμμές, αλλά, ναι, πατριωτικολογούμε από αγάπη για την Πατρίδα.

Ας μας επιτρέψουν κάποιοι, που κατηγορούν τους παπάδες ως σκοταδιστές, χωρίς να έχουν άδικο πάντοτε, αλλά δεν πρέπει και να ξεχνούν ότι μερικοί απ' αυτούς πρωτοστάτησαν και έχυσαν το αίμα τους στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες, απ΄ όπου δεν λείπουν και τα μελανά σημεία, να αγαπάμε τη χώρα μας και να προσκαλούμε να ενώσουμε όλοι τα χέρια σε μια κοινή πορεία αγάπης και διατήρησης των μεγάλων αξιών αυτού του Έθνους.

Αντί να ξύνουμε πληγές, που κυριολεκτικά βρωμάνε σαπίλα, όπως και να τις δει κανείς, ό,τι όσφρηση και αν έχει, επιβάλλεται να αγωνιστούμε για να βρούμε μια καινούργια δημιουργική πνοή, για να κυριαρχήσει μια συμφιλιωτική αντίληψη, για να ξεφύγουμε οριστικά από τα ερείπια και τη χρεοκοπία και να κοιτάξουμε να αλλάξουμε επιτέλους.

Δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια της φαγωμάρας, γιατί έτσι χάνουμε το δίκιο μας...

Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ψευδαίσθηση, δεν υπάρχει μεγαλύτερη αυταπάτη, δεν υπάρχει μεγαλύτερη φαντασία, από το να πιστεύουμε ότι σε μια εσωτερική διαμάχη υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Όλοι είναι ηττημένοι και προπαντός η Ελλάδα ζημιωμένη...

Από των μαχών τα πεδία και από των νεκρών, όλων των νεκρών (δεν χωράει και δεν επιτρέπεται καμία τυμβωρυχία στους νεκρούς, όποιο και αν ήταν το στρατόπεδό τους), έρχεται το σύνθημα, που είναι προσταγή ιερή! Και της συνείδησης προσταγή: Και του Έθνους προσταγή! Και του Θεού προσταγή!

Ποια προσταγή; Και ως άτομα και ως σύνολο αξίζουμε να έχουμε ένα αύριο καλύτερο από το χθες και από το σήμερα, είναι χρέος μας ενιαία να αντισταθούμε σε οποιοδήποτε εχθρό, ώστε να μη πάει χαμένο το αίμα, όλων αδιακρίτως το αίμα, που χύθηκε και μας στοιχειώσει...

Και θα έχουμε ένα καλύτερο αύριο από το χθες, όταν σταματήσουμε να στρεφόμαστε ο ένας εναντίον του άλλου.

Ας εξουδετερώσουμε κάθε νάρκη, που απειλεί να μας τινάξει στον αέρα.