
Τι Γιαννίτσης, τι Κατσέλη
Η πολιτική σκηνή στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται από τη ρητορική της συναίνεσης και της συνεργασίας, ωστόσο στην πράξη και οι δύο έννοιες χρησιμοποιούνται συχνά ως πρόσχημα για την εξυπηρέτηση μικροσκοπιμοτήτων άνευ ευρύτερης σημασίας
Οι επιλογές των κομμάτων της αντιπολίτευσης για την Προεδρία της Δημοκρατίας αποδεικνύουν ότι η πραγματική βούληση για συνεννόηση είναι ανύπαρκτη, με αποτέλεσμα οι στρατηγικές αυτές να οδηγούν σε αδιέξοδα που δεν ωφελούν ούτε τα κόμματα ούτε τη χώρα.
Δύο ημέρες προτού ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοινώσει τον Κώστα Τασούλα για την Προεδρία της Δημοκρατίας, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης επανέλαβε ότι το κόμμα του δεν πρόκειται ποτέ να συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Ο κ. Ανδρουλάκης πρόσθεσε ότι η Νέα Δημοκρατία θα πρέπει να στραφεί στη Δεξιά για να εξασφαλίσει συμμάχους, ενώ το ΠΑΣΟΚ προτίθεται να συνεργαστεί αποκλειστικά με την «προοδευτική παράταξη». Μία ημέρα μετά την ανακοίνωση Μητσοτάκη για Τασούλα και δύο ημέρες από τη δημοσιοποίηση της πρόθεσης του ΣΥΡΙΖΑ να προτείνει τη Λούκα Κατσέλη, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να προτείνει τον Τάσο Γιαννίτση. Γιατί; Μπορούμε να κατανοήσουμε ότι ο Τασούλας είναι της «κυβερνητικής παράταξης» και δεν τον θέλει, τη Λούκα, που είναι της «προοδευτικής πλευράς» και διετέλεσε και υπουργός με το ΠΑΣΟΚ, γιατί την απορρίπτει; Πιο εμφατική κωλοτούμπα από τη διακηρυγμένη θέση του «δεν θέλω να μετρήσουμε ψήφους, αλλά να εκλέξουμε κεντροαριστερό πρόεδρο» δεν υπάρχει.
Η αντίφαση είναι προφανής. Ο ίδιος ο κ. Ανδρουλάκης έκοψε πρώτος τις γέφυρες για συνεννόηση αποκλείοντας κάθε ενδεχόμενο συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία. Προφανώς και με τον ΣΥΡΙΖΑ, άποψη που επανέλαβε εμφατικά και ο Νίκος Παπανδρέου, λέγοντας ότι θα πάμε στο 5%. Παρ’ όλα αυτά, το ΠΑΣΟΚ ζητά από την κυβέρνηση να επιδείξει διάθεση συναίνεσης μέσω της πρότασης για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτή η στάση υπογραμμίζει την απουσία συνέπειας στη στρατηγική του ΠΑΣΟΚ, δημιουργώντας επιπλέον ερωτήματα για τη δυνατότητα του κόμματος να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις. Και το συμπέρασμα αυτό επιβεβαιώνεται από τη στάση του έναντι της υποψηφιότητας Κατσέλη.
Εάν το ΠΑΣΟΚ έχει αποκλείσει οποιαδήποτε συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία για τη διακυβέρνηση της χώρας, τότε με ποια λογική ζητά από τον κ. Μητσοτάκη να προτείνει πρόσωπο από την Κεντροαριστερά για την Προεδρία της Δημοκρατίας; Η διακυβέρνηση της χώρας αποτελεί έναν θεσμό με άμεση επίπτωση στη ζωή των πολιτών, ενώ η επιλογή Προέδρου, αν και σημαντική, έχει περισσότερο συμβολικό χαρακτήρα. Ο αποκλεισμός συνεννόησης για το πρώτο υπονομεύει τη σημασία του δεύτερου.
Η στάση αυτή θυμίζει αντίστοιχες εμμονές του ΣΥΡΙΖΑ το 2023, όταν ο Αλέξης Τσίπρας προωθούσε την ιδέα της «προοδευτικής κυβέρνησης των ηττημένων». Μια τακτική βασισμένη σε ασαφείς και ανεδαφικές συμμαχίες που απορρίφθηκε ξεκάθαρα από την κοινωνία οδηγώντας τον ΣΥΡΙΖΑ σε βαριά ήττα. Οι πολίτες, όπως φαίνεται, δεν εμπιστεύονται τα κόμματα που προωθούν συνεννοήσεις με βάση αποκλεισμούς αντί για ουσιαστική συνεργασία.
Παρόμοιες λογικές έχουν οδηγήσει στο παρελθόν σε σοβαρά πολιτικά και κοινωνικά αδιέξοδα. Η έλλειψη συναίνεσης στα μεγάλα ζητήματα, όπως η οικονομική σταθερότητα, η κοινωνική συνοχή και η αναπτυξιακή στρατηγική, έχει επιβαρύνει τη χώρα με καθυστερήσεις, αβεβαιότητα και πολιτική αστάθεια. Οι θέσεις αυτές δεν απηχούν την πραγματική ανάγκη των πολιτών για σταθερότητα και πρόοδο, αλλά θεωρητικώς εξυπηρετούν μικροκομματικά συμφέροντα, αλλά και αυτό αμφισβητείται στην πράξη.
Με βάση τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, η Νέα Δημοκρατία φαίνεται να ανακτά ένα μέρος των δυνάμεών της, ενώ το ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει πτώση σε σχέση με τον περασμένο Οκτώβριο, όταν είχε πραγματοποιηθεί η επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη. Αυτή η τάση υποδηλώνει ότι η στρατηγική αποκλεισμού και πόλωσης δεν αποδίδει, ενώ εντείνει την αβεβαιότητα για τη δυνατότητα σχηματισμού βιώσιμων κυβερνήσεων.
Η συναίνεση δεν είναι έννοια κενή περιεχομένου. Απαιτεί πραγματική διάθεση συνεργασίας, παραμερισμό των προσωπικών στρατηγικών και προσήλωση στο κοινό καλό. Τα κόμματα που χρησιμοποιούν τη συναίνεση ως πρόσχημα για την προβολή μιας δήθεν υπεύθυνης στάσης, ενώ στην πραγματικότητα επιλέγουν την αντιπαράθεση, υπονομεύουν τη δημοκρατία και την κοινωνική συνοχή.
Το πολιτικό σύστημα της χώρας έχει καθήκον να επιδείξει υπευθυνότητα και διορατικότητα. Οι πολίτες έχουν κουραστεί από την πόλωση και τις ανούσιες αντιπαραθέσεις. Είναι η ώρα τα κόμματα να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να δείξουν ότι μπορούν να συνεννοηθούν στα μεγάλα και ουσιαστικά ζητήματα. Μόνο έτσι θα μπορέσει η Ελλάδα να προχωρήσει μπροστά αφήνοντας πίσω της τις λογικές που την κρατούν δέσμια του παρελθόντος.
Δύο ημέρες προτού ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοινώσει τον Κώστα Τασούλα για την Προεδρία της Δημοκρατίας, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης επανέλαβε ότι το κόμμα του δεν πρόκειται ποτέ να συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Ο κ. Ανδρουλάκης πρόσθεσε ότι η Νέα Δημοκρατία θα πρέπει να στραφεί στη Δεξιά για να εξασφαλίσει συμμάχους, ενώ το ΠΑΣΟΚ προτίθεται να συνεργαστεί αποκλειστικά με την «προοδευτική παράταξη». Μία ημέρα μετά την ανακοίνωση Μητσοτάκη για Τασούλα και δύο ημέρες από τη δημοσιοποίηση της πρόθεσης του ΣΥΡΙΖΑ να προτείνει τη Λούκα Κατσέλη, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να προτείνει τον Τάσο Γιαννίτση. Γιατί; Μπορούμε να κατανοήσουμε ότι ο Τασούλας είναι της «κυβερνητικής παράταξης» και δεν τον θέλει, τη Λούκα, που είναι της «προοδευτικής πλευράς» και διετέλεσε και υπουργός με το ΠΑΣΟΚ, γιατί την απορρίπτει; Πιο εμφατική κωλοτούμπα από τη διακηρυγμένη θέση του «δεν θέλω να μετρήσουμε ψήφους, αλλά να εκλέξουμε κεντροαριστερό πρόεδρο» δεν υπάρχει.
Η αντίφαση είναι προφανής. Ο ίδιος ο κ. Ανδρουλάκης έκοψε πρώτος τις γέφυρες για συνεννόηση αποκλείοντας κάθε ενδεχόμενο συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία. Προφανώς και με τον ΣΥΡΙΖΑ, άποψη που επανέλαβε εμφατικά και ο Νίκος Παπανδρέου, λέγοντας ότι θα πάμε στο 5%. Παρ’ όλα αυτά, το ΠΑΣΟΚ ζητά από την κυβέρνηση να επιδείξει διάθεση συναίνεσης μέσω της πρότασης για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτή η στάση υπογραμμίζει την απουσία συνέπειας στη στρατηγική του ΠΑΣΟΚ, δημιουργώντας επιπλέον ερωτήματα για τη δυνατότητα του κόμματος να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις. Και το συμπέρασμα αυτό επιβεβαιώνεται από τη στάση του έναντι της υποψηφιότητας Κατσέλη.
Εάν το ΠΑΣΟΚ έχει αποκλείσει οποιαδήποτε συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία για τη διακυβέρνηση της χώρας, τότε με ποια λογική ζητά από τον κ. Μητσοτάκη να προτείνει πρόσωπο από την Κεντροαριστερά για την Προεδρία της Δημοκρατίας; Η διακυβέρνηση της χώρας αποτελεί έναν θεσμό με άμεση επίπτωση στη ζωή των πολιτών, ενώ η επιλογή Προέδρου, αν και σημαντική, έχει περισσότερο συμβολικό χαρακτήρα. Ο αποκλεισμός συνεννόησης για το πρώτο υπονομεύει τη σημασία του δεύτερου.
Η στάση αυτή θυμίζει αντίστοιχες εμμονές του ΣΥΡΙΖΑ το 2023, όταν ο Αλέξης Τσίπρας προωθούσε την ιδέα της «προοδευτικής κυβέρνησης των ηττημένων». Μια τακτική βασισμένη σε ασαφείς και ανεδαφικές συμμαχίες που απορρίφθηκε ξεκάθαρα από την κοινωνία οδηγώντας τον ΣΥΡΙΖΑ σε βαριά ήττα. Οι πολίτες, όπως φαίνεται, δεν εμπιστεύονται τα κόμματα που προωθούν συνεννοήσεις με βάση αποκλεισμούς αντί για ουσιαστική συνεργασία.
Παρόμοιες λογικές έχουν οδηγήσει στο παρελθόν σε σοβαρά πολιτικά και κοινωνικά αδιέξοδα. Η έλλειψη συναίνεσης στα μεγάλα ζητήματα, όπως η οικονομική σταθερότητα, η κοινωνική συνοχή και η αναπτυξιακή στρατηγική, έχει επιβαρύνει τη χώρα με καθυστερήσεις, αβεβαιότητα και πολιτική αστάθεια. Οι θέσεις αυτές δεν απηχούν την πραγματική ανάγκη των πολιτών για σταθερότητα και πρόοδο, αλλά θεωρητικώς εξυπηρετούν μικροκομματικά συμφέροντα, αλλά και αυτό αμφισβητείται στην πράξη.
Με βάση τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, η Νέα Δημοκρατία φαίνεται να ανακτά ένα μέρος των δυνάμεών της, ενώ το ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει πτώση σε σχέση με τον περασμένο Οκτώβριο, όταν είχε πραγματοποιηθεί η επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη. Αυτή η τάση υποδηλώνει ότι η στρατηγική αποκλεισμού και πόλωσης δεν αποδίδει, ενώ εντείνει την αβεβαιότητα για τη δυνατότητα σχηματισμού βιώσιμων κυβερνήσεων.
Η συναίνεση δεν είναι έννοια κενή περιεχομένου. Απαιτεί πραγματική διάθεση συνεργασίας, παραμερισμό των προσωπικών στρατηγικών και προσήλωση στο κοινό καλό. Τα κόμματα που χρησιμοποιούν τη συναίνεση ως πρόσχημα για την προβολή μιας δήθεν υπεύθυνης στάσης, ενώ στην πραγματικότητα επιλέγουν την αντιπαράθεση, υπονομεύουν τη δημοκρατία και την κοινωνική συνοχή.
Το πολιτικό σύστημα της χώρας έχει καθήκον να επιδείξει υπευθυνότητα και διορατικότητα. Οι πολίτες έχουν κουραστεί από την πόλωση και τις ανούσιες αντιπαραθέσεις. Είναι η ώρα τα κόμματα να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να δείξουν ότι μπορούν να συνεννοηθούν στα μεγάλα και ουσιαστικά ζητήματα. Μόνο έτσι θα μπορέσει η Ελλάδα να προχωρήσει μπροστά αφήνοντας πίσω της τις λογικές που την κρατούν δέσμια του παρελθόντος.
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Ειδήσεις
Δημοφιλή
Σχολιασμένα