Τα παράλληλα σύμπαντα του κ. Τσίπρα
tziovaras_grigoris

Γρηγόρης Τζιοβάρας

Τα παράλληλα σύμπαντα του κ. Τσίπρα

Ειπώθηκαν και γράφηκαν πολλά αυτές τις μέρες για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, που αν για κάτι έκαναν αίσθηση ήταν η απαράμιλλη φλυαρία και η μοναδική αοριστία που τις διέκρινε

Και δεν ήταν φλύαρες και αόριστες οι συγκεκριμένες δηλώσεις επειδή, όπως σχολίασαν ορισμένοι, ο Αλέξης Τσίπρας και οι υπουργοί του ξέμειναν από καλούς λογογράφους. Αλλά αυτό οφείλεται μάλλον στο ότι ήταν, αφενός, τόσο νωπές οι μνήμες από τις προ οκταμήνου ανάλογες δηλώσεις και, αφετέρου, τόσο παρωχημένα όλα εκείνα που είχαν υποστηρίξει την προηγούμενη φορά ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και οι υπουργοί του.

Γιατί μπορεί να είναι μεγάλη η απόσταση από τις προηγούμενες αυτάρεσκα κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις «λέω να πρωτοτυπήσω και να τηρήσω τις προεκλογικές υποσχέσεις» ή «αυτή η Βουλή δεν ψηφίζει Μνημόνια» ως τις τωρινές πιο «μετρημένες» υποσχέσεις ότι «στο τέλος της τετραετίας θα έχουμε δημιουργήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για μια νέα Ελλάδα που θα έχει αφήσει πίσω της την κρίση και τα μνημόνια», πλην, όμως, οι βερμπαλισμοί  και οι μεγαλοστομίες φαίνεται πως έχουν γίνει δευτέρα φύσις για την αλλοπρόσαλλο συνονθύλευμα που κυβερνά τους τελευταίους μήνες.

Ανάμεσα στις πολλές κραυγαλέες αντιφάσεις των ομιλιών που εκφώνησε ο κ. Τσίπρας στην αρχή και στο τέλος της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, θέλω να σταθώ στις αναφορές του στη δημόσια διοίκηση, στην οποία έδωσε και ο ίδιος μεγάλη έμφαση. Εκείνο που μου έκανε ξεχωριστή εντύπωση ήταν ότι, ενώ περιέγραψε με αρκετή ακρίβεια τα φαινόμενα που αντιμετωπίζει το ελληνικό δημόσιο, ήταν αδύνατο να απαλλαγεί από τις ιδεοληπτικές εμμονές του αντιπολιτευτικού παρελθόντος που εξακολουθούν να καθοδηγούν τον τρόπο σκέψης του.

Κλείσιμο
Ξεκίνησε, λοιπόν, με την διαπίστωση πως «δεν υπάρχει αμφιβολία –και είναι κάτι στο οποίο πιστεύω ότι θα συμφωνήσουμε όλοι- ότι η Δημόσια Διοίκηση είναι ο μεγάλος ασθενής». Υποστήριξε, μάλλον σωστά, ότι η κατάσταση του ασθενούς «επιδεινώθηκε την τελευταία πενταετία με τις οριζόντιες περικοπές, τις μαζικές συνταξιοδοτήσεις, την ανυπαρξία οποιουδήποτε οργανωτικού σχεδιασμού, την εκτεταμένη μικρή και μεγάλη διαφθορά, το θεσμικό χάος, την επικάλυψη αρμοδιοτήτων, τις δαιδαλώδεις διαδικασίες, τη γραφειοκρατία, την υστέρηση στον τομέα της ψηφιακής πολιτικής».

Είπε στη συνέχεια ότι για την κυβέρνησή του αποτελεί «τεράστιο στοίχημα» η «εκ βάθρων μεταρρύθμιση της Δημόσιας Διοίκησης, ώστε να μπορέσει να επιτελέσει τον οργανωτικό και αναπτυξιακό της ρόλο», συμπληρώνοντας: «Θέλουμε μια Δημόσια Διοίκηση δημοκρατική, διαφανή, αδιάβλητη, τεχνολογικά εκσυγχρονισμένη, αντιγραφειοκρατική και στο τέλος της ημέρας κοινωνικά ανταποδοτική, δίπλα στον πολίτη».

Πολύ προσγειωμένα, μάλιστα, αναγνώρισε ότι «βάζει τον πήχη πολύ ψηλά», επειδή, όπως παραδέχτηκε, «όλα αυτά είναι εύκολο να τα λες, αλλά πολύ δύσκολο να τα υλοποιήσεις, καθώς η υλοποίηση κάθε μεταρρυθμιστικού μέτρου στη Δημόσια Διοίκηση προϋποθέτει συγκρούσεις με κατεστημένες νοοτροπίες, με βαθιές πελατειακές δομές και με δίκτυα μικρών και μεγάλων εξουσιών, συγκρούσεις με ριζωμένες ιδιοτελείς πρακτικές».

Και εκεί που ετοιμάζεσαι να χειροκροτήσεις τη διάθεση να βάλει το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων που αποπνέει η διαβεβαίωσή του ότι «δεν μας επιτρέπεται να κλείσουμε τα μάτια και να βαδίσουμε στην πεπατημένη», έρχεται η πρώτη ψυχρολουσία, με τον ισχυρισμό ότι «το προσωπικό της Δημόσιας Διοίκησης έχει αδίκως λοιδορηθεί και περιθωριοποιηθεί στο πλαίσιο μίας προπαγάνδας για τη νομιμοποίηση σκληρών μέτρων λιτότητας»…

Και ακολουθεί και δεύτερη ακόμη μεγαλύτερη ψυχρολουσία: «Δεν είναι το προσωπικό της Δημόσιας Διοίκησης που ευθύνεται για την κρίση, αλλά ένα ολόκληρο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο που οικοδόμησε, εξέθρεψε και ανέχτηκε –επιτρέψτε μου την έκφραση- αυτή τη θεσμική αναπηρία και δυσλειτουργία», ισχυρίστηκε, εν συνεχεία, ο κ. Τσίπρας, δίνοντας ένα μέτρο του πόσο ειλικρινά πίστευε όλα όσα έλεγε νωρίτερα για «πελατειακές δομές και δίκτυα» και «ιδιοτελείς πρακτικές».

Μόνον όποιος «ζει» ταυτοχρόνως σε δύο παράλληλα σύμπαντα -ένα αντιμνημονιακό κι ένα μνημονιακό- μπορεί να ισχυρίζεται ότι λοιδορείται –από ποιόν άραγε, όταν ο ίδιος μόλις πριν είχε εκστομίσει τόσο βαριές καταγγελίες;- το προσωπικό της Δημόσιας Διοίκησης για να περάσουν οι περικοπές και –αν είναι δυνατόν…- να νομιμοποιηθούν τα σκληρά μέτρα λιτότητας!

Και όλα αυτά από τον ίδιο πολιτικό ηγέτη που, ενώ επιβάλει τα σκληρά μέτρα λιτότητας με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και με επείγοντα νομοσχέδια, ανερυθρίαστα ισχυρίζεται, κλείνοντας την ομιλία του, ότι φιλοδοξία της κυβέρνησης, την οποία έφτιαξε με τον Πάνο Καμμένο, είναι «να επιστρέψουμε την εξουσία σ’ αυτούς που μας τη δίνουν, να επιστρέψουμε την εξουσία εκεί που ανήκει, να δώσουμε τη δυνατότητα στις ενεργές λαϊκές δυνάμεις να πάρουν την πρωτοβουλία για τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις, για τις μεγάλες τομές, για τις απαραίτητες αλλαγές σ’ αυτόν τον τόπο» (Yolo!).

Α, και μην τολμήσει κανείς να του πει το παραμικρό για το πόσο αστεία ακούγονται όλα αυτά. Γιατί θα τον… αποστομώσει με το ανεπανάληπτα μοναδικό επιχείρημα: «Κέρδισα τις εκλογές με επτάμιση μονάδες»...
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ