Γρ. Νικολόπουλος

Η ΔΕΘ, το πρώτο Σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου, είναι παραδοσιακά το ορόσημο της πολιτικής επανεκκίνησης. Μέχρι τότε δεν περιμένουμε τίποτα ουσιαστικό. Εννοείται ότι σε διακοπές θα βρίσκεται και το σύνολο της αντιπολίτευσης.

Και ενώ μπορούμε εύκολα να πούμε ότι στην ουσία η αντιπολίτευση βρίσκεται διαρκώς σε διακοπές, τις οποίες διακόπτει κάθε τόσο για να κραυγάσει ή να καταγγείλει χωρίς αποτέλεσμα, ο μεγάλος κίνδυνος είναι να μπει σε μόνιμες διακοπές και η κυβέρνηση από τώρα μέχρι τις εκλογές του 2027 - αν δεν υπάρξει κάποια επίσπευση.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε μια πρώτη επιτυχημένη τετραετία, τακτοποίησε τα δημόσια οικονομικά, προχώρησε την ψηφιοποίηση, έφερε κάποιες επενδύσεις, δημιούργησε προσδοκίες που οδήγησαν στην επανεκλογή της. Η πρώτη διετία της δεύτερης θητείας της όμως δεν είναι ικανοποιητική. Οι προσδοκίες για μεταρρυθμίσεις διαψεύστηκαν, οι προσδοκίες για βελτίωση του επιπέδου ζωής διαψεύστηκαν, η ακρίβεια επικράτησε, τα καρτέλ αλωνίζουν ανεξέλεγκτα σε σημαντικούς τομείς όπως η Υγεία, η Δικαιοσύνη, η Παιδεία, δεν έγιναν μεταρρυθμίσεις που αφορούν τον πολίτη (έγιναν αλλαγές που ευνοούν την ανάπτυξη των μεγάλων επιχειρήσεων στην παιδεία και την υγεία).

Η συνολική εικόνα σήμερα είναι ότι οι αριθμοί ευημερούν και οι πολίτες υποφέρουν. Ενώ δηλαδή ο προϋπολογισμός εμφανίζει υπερπλεονάσματα, το μηνιαίο εισόδημα όλων δεν επαρκεί για να καλύψει το κόστος ζωής. Με εξαίρεση τις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις και τις τράπεζες, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις φυτοζωούν, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι αυτοαπασχολούμενοι θεωρούν ότι διώκονται, οι μισθωτοί αφήνουν χρέη επειδή ο μήνας δεν βγαίνει, το πρόβλημα της στέγασης είναι πρωτοφανές.

Εννοείται ότι η παραγωγή είναι ασήμαντη, η παραγωγικότητα, σύμφωνα με όλες τις μετρήσεις, χαμηλή, το κόστος της ενέργειας τεράστιο, η δυνατότητα χρηματοδότησης ασήμαντη, οι εξαγωγές μικρές, όλα εισάγονται, το έλλειμμα του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών θανατηφόρο για την οικονομία, η έλλειψη ρευστότητας πνίγει τους πάντες.

Παράλληλα, οι μετρήσεις εμφανίζουν μεγάλο αίσθημα ανασφάλειας όχι μόνο για τις οικονομικές προοπτικές, αλλά και για την ασφάλεια του πολίτη λόγω εγκληματικότητας.

Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, η κυβέρνηση δέχεται πυρά ακόμη και από τα κομματικά της στελέχη, οι γεωπολιτικές εξελίξεις και η επιθετικότητα της Τουρκίας προκαλούν μεγάλη ανησυχία, την οποία εκφράζει δημοσίως ο ίδιος ο υπουργός Αμυνας Νίκος Δένδιας. Η εμπιστοσύνη στους θεσμούς έχει υποχωρήσει, η Δικαιοσύνη έχει δεχτεί πλήγματα, οι ανεξάρτητοι θεσμοί, όπως η Επιτροπή Ανταγωνισμού, δεν λειτουργούν.

Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι άκρως προβληματικό, οι πολίτες καταφεύγουν σε ιδιωτικά κέντρα υγείας ολοένα περισσότερο. Η γραφειοκρατία μπλοκάρει τα πάντα και τα κρυφά κόστη (φόροι, εισφορές, χαράτσια) εξαντλούν τα πορτοφόλια πολιτών και επιχειρήσεων. Ολα αυτά τα οποία ήλπιζαν οι ψηφοφόροι αυτής της κυβέρνησης να αντιμετωπιστούν τη δεύτερη τετραετία και ξαναψήφισαν την κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν αντιμετωπίστηκαν. Αντίθετα, κορυφώθηκε η αίσθηση ότι επικρατεί η διαφθορά (βλέπε ΟΠΕΚΕΠΕ).

Η κυβέρνηση προσπαθεί τώρα να αντιμετωπίσει σε πολιτικό επίπεδο μέσω διαδικασιών τις κατηγορίες και η βασική της δουλειά είναι οι επικοινωνιακοί χειρισμοί των προβλημάτων και όχι η επίλυσή τους.

Καθώς η αντιπολίτευση δεν μπορεί να πείσει μέχρι στιγμής για τις δυνατότητές της να κυβερνήσει, ο ίδιος ο πρωθυπουργός αλλά και όλοι οι κυβερνητικοί νιώθουν ότι θα κυβερνούν για πάντα και δεν πιέζονται να προωθήσουν θετικές μεταρρυθμίσεις και να λύσουν προβλήματα.

Ολοι φυσικά γνωρίζουν -αλλά δεν το βάζουν στην ανάλυσή τους- ότι ο κόσμος έχει γυρίσει την πλάτη στους πολιτικούς, ότι η αποχή στις εθνικές εκλογές μπορεί να φτάσει το 60% των ευρωεκλογών και ότι όποια «πλειοψηφία» και να διαμορφωθεί στις εκλογές θα είναι επί του 40% του πληθυσμού, που θα ψηφίσει. Τουλάχιστον οι μισοί από αυτούς ψηφίζουν «αντισυστημικά». Το 60%, οι απέχοντες, υποστηρίζει τον «Κανένα», που είναι ο πρώτος με διαφορά ως ο καταλληλότερος να ηγηθεί της χώρας.
Υπό αυτές τις συνθήκες, καθίστανται ιδιαίτερα κρίσιμες οι αποφάσεις προσωπικά του Κυριάκου Μητσοτάκη σχετικά με τη διετία που απομένει μέχρι τις εκλογές.

Ο Μητσοτάκης απέδειξε στην πρώτη τετραετία του ότι μπορεί να διοικήσει. Ανεξαρτήτως του γιατί στη συνέχεια η κυβέρνηση αδράνησε, έχει ακόμη δύο χρόνια μέχρι τις εκλογές για να διορθώσει την κατάσταση. Η πρώτη τετραετία αποδεικνύει ότι έχει τη δυνατότητα. Το ερώτημα είναι αν θα το κάνει ή όχι.

Αν θα αποφασίσει να επανεκκινήσει την κυβέρνησή του ή αν χρειάζεται να την αλλάξει με νέα πρόσωπα που θα έχουν όρεξη και κίνητρο για σοβαρή δουλειά.

Δυστυχώς, δεν φαίνεται κάτι τέτοιο αυτή τη στιγμή. Φαίνεται ότι η κυβέρνηση, όπως και ολόκληρη η αντιπολίτευση, έχουν εισέλθει σε φάση καλοκαιρινών διακοπών… για πάντα. Και αυτό, στο σημερινό διεθνές ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον και με τα εγχώρια προβλήματα να κορυφώνονται, προδιαγράφει ένα κοντινό μέλλον πολύ δύσκολο σε όλα τα πεδία.