Γιώργος Δ. Ανδρέου

Κι όπως δείχνουν τα πράγματα θα εξακολουθούν να κυριαρχούν την άνοιξη του ‘27 που θα κληθούν να αποφασίσουν αν θα ανανεώσουν την εμπιστοσύνη τους στο σημερινό Κυβερνητικό σχήμα και τον πρωθυπουργό ή θα επιλέξουν άλλον διαχειριστή της χώρας.

Η αξιολόγηση των θετικών ή αρνητικών επιδόσεων της Κυβέρνησης και των προγραμματικών προτάσεών της για το μέλλον στους συγκεκριμένα προβλήματα, θα επηρεάσει καθοριστικά την ψήφο των πολιτών, ιδιαίτερα εκείνων που ψηφίζουν χωρίς ιδεολογική, κομματική και πολιτική δέσμευση - κόλλημα. Του υγιέστερου τμήματος της κοινωνίας στο οποίο χρεωπιστώνονται κάθε φορά οι επιτυχείς ή λαθεμένες επιλογές.

Αντίστοιχα η αντιπολίτευση, το τμήμα της που διεκδικεί την ψήφο των πολιτών για να κυβερνήσει, οφείλει να αντιπαραθέσει τις δικές της θέσεις και προτάσεις.

(Εξαιρούνται οι φιγούρες της άγονης και ανέξοδης διαμαρτυρίας, οι κολλημένοι στον εμφύλιο, οι γραφικοί, οι οπαδοί του μπάχαλου και της ανωμαλίας, οι θεομπαίχτες, οι απατεώνες, οι ημιπαράφορονες που απευθύνονται στο αντίστοιχης λογικής δικό τους κοινό, ντροπιαστικά μεγάλο για δημοκρατική χώρα).

Αν και από την εικόνα και τα ποσοστά που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις δεν διαφαίνεται προοπτική αυτοδύναμης κυβερνησιμότητας, ή σύμπηξης πολιτικού μετώπου ικανού να διεμβολίσει το πολιτικό σκηνικό, ή πιθανότητα βιώσιμης μετεκλογικής κυβερνητικής συνεργασίας, ούτε πρόσωπο ικανό να εμπνεύσει πολιτικό ρεύμα, οι πολιτικές δυνάμεις που απευθύνονται στο υγιές τμήμα της κοινωνίας οφείλουν να αναδείξουν τις θέσεις, τις προθέσεις, τις προτάσεις τους. Είναι θέμα αξιοπιστίας και υποθήκη για το μέλλον.

(Οι αυτόκλητες ή και υποκινούμενες από το παρασκήνιο ανακλήσεις αποστράτων στην ενεργό πολιτική, μάλλον θα ενισχύσουν την αντισυσπείρωση).

Για να είναι όμως συγκρίσιμα τα μεγέθη θα πρέπει απέναντι στο συγκεκριμένο καλό ή κακό κυβερνητικό έργο , να τεθούν σε δημόσια σύγκριση, για κάθε επί μέρους πρόβλημα, που θέτει η κοινωνία, συγκεκριμένες θέσεις, απόψεις, προτάσεις, λύσεις. Ρεαλιστικές, εφαρμόσιμες, κοστολογημένες. Ο λαϊκισμός και οι υποσχέσεις επί παντός επιστητού δεν πείθουν πλέον τους πολίτες, «παθόντες και μαθόντες» από λαοπλάνους και επικίνδυνους δημαγωγούς και δημεγέρτες.

Συγκεκριμένες προτάσεις για μέτρα και λύσεις, διαφορετικές και αποτελεσματικότερες από τις κυβερνητικές πρακτικές:

• Τις παρεμβάσεις τους για τον περιορισμό της ακρίβειας και του πληθωρισμού;
• Τις αλλαγές της αναπτυξιακής πρακτικής της Κυβέρνησης. Με ποιο συγκεκριμένο τρόπο και ποια μέτρα. θα πετύχουν καλλίτερη και με ταχύτερη ρυθμό ανάπτυξη της οικονομίας;
• Πως θα πετύχουν μεγαλύτερη οικονομική σταθερότητα;

Να αποδείξουν με το ρεαλισμό και την πληρότητα των προτάσεών τους, ότι γνωρίζουν τα διεθνή και εθνικά πραγματικά και νομικά δεδομένα που επηρεάζουν καθοριστικά τα προβλήματα:

• η διατίμηση - το πάγωμα - των τιμών με νομοθετική πράξη δεν είναι επιτρεπτή από το Ευρωπαϊκό δίκαιο,
• στα είδη πρώτης ανάγκης κρέας, γάλα, πρώτες ύλες, καύσιμα κλπ. η χώρα μας εξαρτάται από εισαγωγές και ο πληθωρισμός είναι εν πολλοίς εισαγόμενος;
• η πολιτική στην ενέργεια είναι διευρωπαϊκή και παγκόσμια υπόθεση που επηρεάζεται από πολέμους, συμμαχίες, συγκυρίες;

Να αποφύγουν απαντήσεις – πολυμασημένες καραμέλες - όπως:

• εντατικοποίηση των ελέγχων και της αποτελεσματικότητάς τους (!). Πως άραγε και από ποιους θα γίνουν εντατικότεροι οι έλεγχοι; θα αλλάξουν τους ελεγκτικούς φορείς ή τα πρόσωπα; Από πού; Θα φορτώσουν το δημόσιο με νέους ελεγκτές;
• Άμεση αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων. Οι πολίτες γνωρίζουν και πρέπει να αποδείξουν πως το γνωρίζουν κι αυτοί πως οι αυξήσεις των αποδοχών πρέπει να είναι λελογισμένες γιατί συναρτώνται με τις αντοχές της οικονομίας, που αν ξεπεραστούν κινδυνεύει να καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος και οι αποδοχές να συρρικνωθούν.
• Την κομμουνιστικής έμπνευσης καραμέλα πως τα χρήματα για τις αυξήσεις και τα μέτρα θα βρεθούν από τη φορολόγηση των μεγάλων επιχειρήσεων (άλλη εκδοχή του περιβόητου «λεφτά υπάρχουν» - αυτός που την είπε οδήγησε τη χώρα σε πτώχευση). Επικίνδυνος μύθος που μπορεί να καταστρέψει την διεθνή εμπιστοσύνη, την οικονομική σταθερότητα, τις επενδύσεις, την ανάπτυξη, την απασχόληση. Ακόμα και όλα τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων αν μπορούσαν να αφαιρεθούν, δεν θα αρκούσαν ( οι 143.302 κερδοφόρες επιχειρήσεις δήλωσαν κέρδη το 2024 περίπου €5 δισ.).

Να αποφύγουν κυρίως την κορωνίδα του λαϊκισμού, τις υποσχέσεις για διορισμούς και διόγκωση του δημόσιου τομέα. Την ασφαλή συνταγή της καταστροφής.

Να εμπεδώσουν, τέλος, πως η διαχείριση των προβλημάτων της χώρας συναρτάται άμεσα με την πολιτική σταθερότητα, το ξεκάθαρο πολιτικό τοπίο - βασικό υπόβαθρο της οικονομίας και της ανάπτυξης και κατ’ επέκταση του κόστους και της ποιότητας ζωής. Η κοινωνία τρέμει τις συνέπειες της ακυβερνησίας.

Κυριακή κοντή γιορτή.

Ο Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)