Γιώργος Καραγιάννης

Ξέραμε και οι δύο βέβαια, ότι αυτό ήταν ένα τρελό όνειρο και πως είχαμε μεγαλύτερες πιθανότητες να γνωρίσουμε έναν… εξωγήινο πολιτισμό. Ταυτόχρονα, βέβαια, ομολογώ ότι σκεφτόμουν τους τρόπους με τους οποίους θα γλιτώσω μια πιθανή κλήση από κάποια από τις 2500 ΑΙ κάμερες που θα τοποθετηθούν, αν… η κακιά η ώρα το φέρει να με φωτογραφήσουν.

Την περασμένη Τρίτη τοποθετήθηκαν οι πρώτες 8 ΑΙ κάμερες και μέχρι το μεσημέρι της Παρασκευής (ημέρα που ήταν η τελευταία προθεσμία για την παράδοση του ρεπορτάζ στην εφημερίδα), η ΑΙ κάμερα της λ. Συγγρού (στην κάθοδο μόνο) είχε καταγράψει περισσότερους από 1000 οδηγούς που μίλαγαν στο κινητό ή δεν φορούσαν ζώνη, στη Μεσογείων- Χαλανδρίου 480 που πέρασαν με κόκκινο και στη Βουλιαγμένης- Τήνου, άλλους 285 που αγνόησαν τον ερυθρό σηματοδότη. Σε μια από τις φωτογραφίες που έχει τραβήξει το ΑΙ σύστημα μάλιστα, ο οδηγός που κατεβαίνει τη Συγγρού, έχει αφήσει το τιμόνι (!), κρατά με τα δυο του χέρια το κινητό στο οποίο πιθανότατα πληκτρολογεί και έχει στραμμένο το κεφάλι και το βλέμμα στη συσκευή του τηλεφώνου. Σιγά το πράγμα! Μπορεί να είχε σοβαρή συνομιλία στο Facebook, εκείνη την ώρα.

Θυμάμαι άπειρα παρόμοια περιστατικά που σε κάνουν να νομίζεις ότι βλέπεις κάποιο τρελό όνειρο: σε έναν παράδρομο, δίπλα από τη Συγγρού: οδηγός δικύκλου περνά με κόκκινο, στο δεξί χέρι (του γκαζιού) έχει τσιγάρο αναμμένο, στο αριστερό καφέ (φρέντο εσπρέσσο) και κρατά σφηνωμένο με τον ώμο και το κεφάλι του το κινητό τηλέφωνο στο οποίο μιλά. Ο οδηγός αυτοκίνητου που έχει προτεραιότητα του κορνάρει, ο δικυκλιστής πετά το τσιγάρο και του τραβάει μια μεγαλοπρεπή μούντζα. Σε άλλο περιστατικό, νεαρή περνά με κόκκινο με το αυτοκίνητό της, οδηγός που κινείτο κανονικά την πλευρίζει και της ζητά το λόγο και αυτή με μια τιμονιά επιχειρεί να τον βγάλει από το δρόμο! Σε άλλο, οδηγός με παπάκι έχει λογοφέρει με οδηγό φορτηγού, στον οποίο κάνει brake checking στην Κηφισού. Σε κεντρικό δρόμο του Αλίμου, μια μεσήλικη κυρία περνά “πατημένη” με το Raptor της έξω από σχολείο, την ώρα που οι μαθητές έχουν μόλις σχολάσει. Στον Κηφισό, η οδηγός είναι τόσο απασχολημένη με αυτό που βλέπει στο κινητό μαζί με τον συνοδηγό, που από την αριστερή λωρίδα βρίσκεται στη δεξιά και… τούμπαλιν.

Είναι μια τρέλα, μια ζούγκλα εκεί έξω. Κι όμως, σε αυτό το χάος και καθώς το εφιαλτικό trend των πιωμένων (με αλκοόλ ή ναρκωτικά) οδηγών επιστρέφει στις νεότερες ηλικίες, υπάρχουν πολλοί που λένε ότι οι ΑΙ κάμερες “είναι ένα εισπρακτικό μέτρο”. Κάποιος, με αυτή την αφορμή, λέει στο κοινό του στο Facebook πόσο άδικο είναι “να μας παίρνουν το δίπλωμα για δύο ποτάκια” μετρώντας τον εαυτό του μετά από ένα λίτρο αλκοόλ και βρίσκοντας χειροκροτητές! Άλλοι λένε πως θα κόβουν κλήσεις επί δικαίων και αδίκων. Άλλοι ότι με αυτό τον τρόπο θα… λυθεί το πρόβλημα της κίνησης.

Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι υπάρχουν δύο αναγνώσεις. Όσο ακραία κακή, αντικοινωνική, ανεύθυνη, ανόητη, ως και συχνά δολοφονική να είναι η συμπεριφορά μιας μεγάλης μερίδας οδηγών, δεν μπορώ να μη σκεφτώ μια πιθανή κακεντρέχεια, ή αδικία.

Παρότι σε γενικές γραμμές το οδικό δίκτυο είναι σε καλή κατάσταση, τα όρια ταχύτητας σε ορισμένες περιπτώσεις είναι τόσο ακραία χαμηλά, που είναι επικίνδυνο να τα ακολουθήσεις. Ποιος τρελός θα δοκιμάσει να κινηθεί στην Αθηνών- Σουνίου με λιγότερα από 50 χ.α.ω. που είναι το όριο; Ή με 70-80 που είναι το (παράλογο) όριο σε πολλές κεντρικές λεωφόρους της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, αλλά και σε κομμάτια της εθνικής, της Αττικής και της Ιονίας Οδού; Γιατί οι αυτοκινητοβιομηχανίες ξοδεύουν δισεκατομμύρια στο R&D ασφαλών ενεργητικά και παθητικά αυτοκινήτων και εμείς έχουμε όρια 50 που παραπέμπουν στις δυνατότητες των οχημάτων της δεκαετίας του ‘50; Και τι θα γίνει εάν κάποιος αποφασίσει να κόβει κλήσεις αν πάμε στην Αθηνών- Σουνίου με… 51 χ.α.ω.;

Την απάντηση την παίρνω το βραδάκι της περασμένης Δευτέρας, όταν βρίσκομαι στην κάθοδο της Συγγρού. Έχοντας σπάσει το κεφάλι μου να βρω τρόπους να γλιτώσω τις κλήσεις, αποφάσισα πως σωτηρία θα δω, μόνο αν κάνω αυστηρά ό,τι είναι νόμιμο στον δρόμο. Καθώς λοιπόν κινούμαι με λιγότερα από 90 χ.α.ω. στη Συγγρού, διαπιστώνω κάτι πρωτόγνωρο. Όλοι γύρω μου, ανεξαιρέτως, κινούνται με ταχύτητα κάτω από το όριο. Οι δικυκλιστές φοράνε κράνη. Κανείς δεν αλλάζει λωρίδες επειδή είναι αφοσιωμένος στο κινητό. Τελικά, σκέφτομαι, τον μοναδικό τρόπο να γίνουν “αόρατοι” στην ΑΙ κάμερα, τον βρήκαν κι άλλοι. Προς το παρόν, είναι ο μόνος τρόπος που προτείνω, αν θέλετε να γλιτώσετε τις κλήσεις κι εσείς.