Γιάννης Σερέτης

Τρεις τελικές προσπάθειες σε 95 λεπτά αγώνα. Μία και μοναδική ευκαιρία, με άστοχο διαγώνιο δεξί σουτ του Μπακασέτα, προϊόν γλιστρήματος του Βολιάκο. Δέκα (!) αποκρούσεις του τερματοφύλακα, 16 τελικές ο αντίπαλος, οι 12 εντός εστίας. Ναι, στο ποδόσφαιρο υπάρχουν και παιχνίδια στα οποία με αυτά τα στοιχεία νικά ο αμυνόμενος! Ο Παναθηναϊκός, όμως, χθες στην Τούμπα δεν μπορούσε ούτε να αμυνθεί αποτελεσματικά, ούτε να επιτεθεί ουσιαστικά. Το 2-0 είναι απόλυτα κολακευτικό για τους Πράσινους και απόλυτα υποτιμητικό για τον ΠΑΟΚ. Όχι ότι ο Δικέφαλος έπιασε κάποια… τρελή απόδοση. Τα στοιχειώδη για ντέρμπι έκανε, έχοντας όμως σε καταπληκτική βραδιά το δίδυμο Τάισον – Ντέλια, πάρα πολύ καλό τον ογκόλιθο Ανέστη Μύθου και ως αναμενόταν, κυριαρχώντας στη μεσαία γραμμή.

Ο Ράφα Μπενίτεθ έκανε δύο σοβαρά λάθη στην ενδεκάδα του, όμως η μεγαλύτερη ευθύνη του δεν είναι η επιλογή διάταξης και προσώπων. Ναι, έπρεπε να παρατάξει τον Παναθηναϊκό με τρεις στόπερ, ώστε να «κερδίσει» έναν χαφ και να παίξει με επιθετικό δίδυμο Σφιντέρσκι – Τετέ. Ναι, έκανε μεγάλο σφάλμα προτιμώντας τον πάρα πολύ αργό, Τιν Γεντβάι αντί του Καλάμπρια ή του Κώτσιρα για το δεξί άκρο της άμυνας, επιδεικνύοντας μάλιστα και περίεργη ξεροκεφαλιά δεδομένου ότι τον άφησε εντός αγωνιστικού χώρου μέχρι το 75’. Όμως η μεγαλύτερη ευθύνη του διάσημου Ισπανού είναι ότι παρέταξε μια ομάδα δειλή και όπως αποδείχθηκε απροετοίμαστη πνευματικά και ποδοσφαιρικά να διεκδικήσει έστω την ισοπαλία στο ντέρμπι.

Ντέρμπι μπορεί να χάσεις, αλίμονο. Δεν είναι η ήττα στην Τούμπα το… μεγαλύτερο πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό. Ηταν η ξεκάθαρη λογική του «παίζω άμυνα και αντεπιθέσεις», ήταν η έλλειψη συνοχής, ήταν οι πάμπολλες χαμένες μάχες, ήταν ότι από το 30’ έως το 70’ ο Παναθηναϊκός έμοιαζε μια ομάδα απλώς… ριγμένη στο γήπεδο για να παίξει, να χάσει και να φύγει. Με μια εικόνα τελείως διαφορετική από το 2-1 στη Λεωφόρο επί του ΠΑΟΚ, τον οποίο είχε διαλύσει στο πρώτο ημίχρονο, το οποίο είχε κοστίσει στον Δικέφαλο και την πρώτη ήττα του στο πρωτάθλημα. Με μια εικόνα χειρότερη και από της εποχής Βιτόρια. Ξεκάθαρα χειρότερη: παθητική, μοιρολατρική, με κορυφαίο έναν 29χρονο κίπερ, τον οποίο ο Παναθηναϊκός πήρε πίσω από την Καλαμάτα το καλοκαίρι βασικά επειδή δεν είχε τον απαραίτητο αριθμό club trained players για τη λίστα της UEFA! O Kωνσταντίνος Κότσαρης έσωσε έξι φορές την εστία του και μαζί με τον… αριστερό μπακ, Ντάβιντε Καλάμπρια, ήταν ο μοναδικός διασωθείς του ναυαγίου που θα δώσει μεγάλη μάχη για μια θέση στην τετράδα ή και στην Ευρώπη! Διότι αν ο Παναθηναϊκός μείνει εκτός τετράδας, ουσιαστικά θα ξεκινήσει από το… μηδέν στα play offs των θέσεων 5-8, στα οποία μετρούν οι μισοί από τους βαθμούς της regular season…

Θα έχει μετά τη διακοπή του πρωταθλήματος τον Ντέσερς, τον Λαφόν, τον Πελίστρι, τον Τεττέη (για τον Σάντσες δεν βάζουμε το χέρι μας στη φωτιά...) κι άλλες τρεις – τέσσερις μεταγραφές. «Το κενό δεν είναι εύκολο να καλυφθεί με συνεχόμενα παιχνίδια και τραυματισμούς. Η απόσταση αυτή από τις άλλες ομάδες ακόμη υπάρχει. Πρέπει να βελτιωνόμαστε με τους παίκτες που έχουμε. Μετά να φέρουμε νέους παίκτες που να μας φέρουν κάτι καινούργιο. Οι συζητήσεις μας με τη διοίκηση και τον πρόεδρο είναι γι’ αυτό και θα μας βοηθήσουν να κάνουμε το καλύτερο τον Ιανουάριο» είπε ο Μπενίτεθ, αλλά ας μην περιμένουμε… θαύματα στην εφετινή σεζόν.

Ο κύκλος πολλών παικτών έχει κλείσει πια σ’ αυτή την ομάδα και η ιστορία θα γράψει ότι το πιο ακριβοπληρωμένο ρόστερ από την εποχή της πολυμετοχικότητας θα τερματίσει κάτω από την τρίτη θέση, έχοντας μείνει εκτός διεκδίκησης τίτλου από το Νοέμβριο! Αν μπορέσει να φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου και να δώσει μια αξιοπρεπή μάχη για να φτάσει όσο το δυνατόν πιο μακριά στο Europa League, ίσως να «διασκεδάσει» τις πολύ κακές εντυπώσεις της τρέχουσας σεζόν. Όμως ας έχουμε κατά νου ότι η ποδοσφαιρική λογική υπαγορεύει πως επειδή μιλάμε σχεδόν για ολική ανακατασκευή της ομάδας, πάλι με μειονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών του θα ξεκινήσει στην επόμενη σεζόν...