Γιάννης Μακρυγιάννης

Οι τακτικές του καθεστώτος Νετανιάχου, σε συνδυασμό και με τις συγκυριακές πολιτικές επιδιώξεις του Ισραηλινού πρωθυπουργού στο εσωτερικό της χώρας του, διαμορφώνουν ένα καταστροφικό μίγμα, με θύματα την ειρήνη στην περιοχή και πολλές εκατοντάδες θυμάτων, ανάμεσά τους δεκάδες άμαχοι.

Δεν είναι όμως μόνο αυτά τα εγκλήματα του Νετανιάχου και του Ισραηλινού στρατού. Σε αυτές τις πρώτες ημέρες των κινήσεων της στρατιωτικής μηχανής του Τελ Αβίβ είδαμε και δύο ανατριχιαστικά γεγονότα –χτυπήματα: πρώτα τον βομβαρδισμό του κτηρίου, όπου στεγάζονταν το Associated Press και το Αλ Τζαζίρα, με πρόφαση ότι στο ίδιο κτήριο βρίσκονταν και «παλαιστίνιοι τρομοκράτες». Η χειρουργική αεροπορική επίθεση συγκλονίζει με την οργάνωσή της και την ωμότητά της. Προφανής στόχος ήταν η φίμωση του τύπου και ο έλεγχος της ενημέρωσης.

Κάτι που φάνηκε και από το δεύτερο γεγονός: ο ισραηλινός στρατός ηθελημένα κατά τα φαινόμενα παραπλάνησε τα διεθνή μέσα ανακοινώνοντας εισβολή στη Λωρίδα για να το «διορθώσει» στη συνέχεια, αλλά στο μεταξύ έχοντας εξασφαλίσει, μέσω των «ειδήσεων», που κυκλοφόρησαν από την αρχική «ανακοίνωση» τις συνθήκες που επεδίωκε για ένα ανηλεή βομβαρδισμό στόχων του.

Αυτές οι δύο κινήσεις των ισραηλινών επιτελών, την ώρα που πληθαίνουν οι καταγγελίες για βίαιες ενέργειες κατά δημοσιογράφων, που προφανώς παρέχουν ενημέρωση μη αρεστή στο καθεστώς Νετανιάχου, κρύβουν μία ανησυχητική τακτική έναντι του τύπου, ειδικά σε πολεμικές συνθήκες. Το έγκλημα δεν είναι μόνο κατά της ανθρώπινης ζωής, αλλά και κατά του αδιαπραγμάτευτου αγαθού της ενημέρωσης. Κι αν αυτό έχει να κάνει με τον πόλεμο της πληροφορίας που διεξάγεται στο πλαίσιο κάθε πολέμου, τότε ας δράσουν ανάλογα και τα μέσα ενημέρωσης: χωρίς καμία ανοχή σε τέτοιες παραπλανητικές τακτικές και χωρίς καμία κατανόηση των «επιχειρημάτων», που προβάλουν τέτοιες πλευρές.

Και μία απαραίτητα σημείωση για την εγχώρια συζήτηση, επειδή πολλοί σπεύδουν να εκφράσουν το θαυμασμό τους και την ολοκληρωτική υποστήριξη στις αγριότητες του Νετανιάχου και των στρατηγών του στη Λωρίδα της Γάζας: το ότι οι δύο χώρες, Ελλάδα και Ισραήλ, έχουν στενή συνεργασία σε διάφορους τομείς, δεν σημαίνει ότι μπορεί να δικαιολογούνται ή πολύ περισσότερο να επικροτούνται σφαγές αμάχων. Ούτε το γεγονός ότι ο Ερντογάν «παίζει» με την παλαιστινιακή ηγεσία διαφοροποιεί την ανθρωπιστική οπτική με την οποία οφείλει να βλέπει κανείς τα πράγματα. Και σε κάθε περίπτωση πρωτεύουν η ειρήνη (που είναι σε όφελος όλων των λαών) και η προστασία των αδυνάμων.