Η υπόθεση της σύγχρονης Μήδειας έχει παγώσει το Πανελλήνιο. Οι αθώες ψυχές που έστελναν μέχρι τέλους μηνύματα για βοήθεια μπήκαν στις καρδιές μας και όλοι προσευχόμαστε για ανάπαυση σε ένα άλλο κόσμο που η Ψυχή δεν νοσεί διότι σε αυτό το κόσμο, η Ψυχή έχει λάβει το μεγαλύτερο χτύπημα
Δρ Θεοδώρα Παπαδοπούλου Χαμουζά
Η καραντίνα, ο περιορισμός της κυκλοφορίας και η στέρηση καθημερινών απολαύσεων που λειτουργούν για τους περισσότερους ανθρώπους ως αποφορτιστές του άγχους και της πίεσης έχουν επιφέρει το ξεκίνημα μιας νέας πανδημίας που πλήττει όλο το πλανήτη και σκορπά θάνατο, ψυχικό και σωματικό. Τα αυστηρά μέτρα περιορισμού σε συνδυασμό με τις προηγμένες φαρμακευτικές αγωγές και τον εμβολιασμό γεννούν ελπίδες για τον περιορισμό της μόλυνσης του Covid-19. Το ξεκίνημα όμως της νέας πανδημίας που συνδέεται με την έξαρση βίας σε όλα τα ηλικιακά επίπεδα και όλες τις χώρες του κόσμου μουδιάζουν τους επιστήμονες και προειδοποιούν ότι αυτή η ‘λοίμωξη της ψυχής’ δεν θα μπορέσει να αντιμετωπιστεί εύκολα.
Οι καταστάσεις έκτακτης ανάγκης για τη δημόσια υγεία μπορεί να επηρεάσουν την υγεία, την ασφάλεια και την ευημερία τόσο του ίδιου του ατόμου προκαλώντας για παράδειγμα, ανασφάλεια, σύγχυση, συναισθηματική απομόνωση και στίγμα όσο και της κοινωνίας ευρύτερα λόγω οικονομικής απώλειας, αναστολή εργασίας και σχολείων, ανεπαρκείς πόροι για ιατρική ανταπόκριση και ανεπαρκής κατανομή των αναγκών.
Την τελευταία δεκαετία παρατηρείται ένα έντονο φαινόμενο που παραπέμπει σε σκοταδισμό και μεσαίωνα. Άνθρωποι από όλα τα ηλικιακά γκρουπ με κοινό παρονομαστή τη χαμηλή αυτοεκτίμηση και την ανάγκη της άμεσης ικανοποίησης των παράλογων ενορμήσεων τους καταφεύγουν στους σύγχρονους ψευτο-προφήτες που υπόσχονται λύση σε όλα τους τα προβλήματα.
Το 2020 είναι η χρονιά που θα αποτελέσει το μεγαλύτερο σχολείο για όλη την ανθρωπότητα. Ο Covid-19 μας ανάγκασε να έρθουμε αντιμέτωποι με τον μεγαλύτερο φόβο του Ανθρώπου: Tο φόβο θανάτου. Οι ψυχικά δυνατοί άνθρωποι κατάφεραν να κάνουν άμυνες και να σταθούν απέναντι στην απειλή με σύνεση και ψυχραιμία. Άλλοι πάλι κατέρρευσαν και διαλύθηκαν.
Τις τελευταίες δεκαετίες τα κρούσματα εκδίκησης έχουν αυξηθεί σημαντικά. Σε κάποιες περιπτώσεις η εκδίκηση επιφέρει ηθική βλάβη και σε κάποιες άλλες συνοδεύεται με σωματική ή υλική βλάβη. Η ιστορία έχει δείξει ότι η εκδίκηση είναι μέρος της ανθρώπινης συμπεριφοράς και συναντάται τόσο στη λογοτεχνία όσο και τις ελληνικές τραγωδίες με πιο γνωστή τον Άμλετ του Σαίξπηρ.
Τις τελευταίες δεκαετίες τα ποσοστά παραμέλησης ή/και κακοποίησης παιδιών από τους γονείς τους αυξάνεται συνεχώς. Γονείς που έδειραν τα παιδιά τους μέχρι θανάτου, γονείς που παραμέλησαν τα παιδιά τους με συνέπεια την έκθεση τους σε μεγάλο κίνδυνο ή θάνατο, γονείς που πέταξαν τα παιδιά τους σε σκουπίδια, γονείς που επέτρεψαν την κακοποίηση των παιδιών τους από τρίτους είναι λίγα από τα εγκλήματα που διαπράττονται σε βάρος αθώων ψυχών.
Η Guardian φέρνει στο φως παιδικές ζωγραφιές παιδιών στη Μόρια και αποκαλύπτει το έγκλημα που συντελείται σε βάρος αθώων παιδιών που αναγκάζονται να βιώσουν αποτρόπαια συναισθήματα φόβου, απόγνωσης, αβεβαιότητας και εγκατάλειψης. Θυελλώδεις θάλασσες, άμορφα σώματα παιδιών που παλεύουν με τα κύματα, αεροπλάνα που ρίχνουν βόμβες σε σπίτια και ανθρώπους και μάτια που στάζουν αίμα είναι μερικά από τα βιώματα των παιδιών που μας καταθέτουν τη φρίκη που έχουν ζήσει μέσα από τις ζωγραφιές τους.