Δημήτρης Παφίλας

Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με τα όσα μεταδίδουν τα Κυπριακά Μέσα Ενημέρωσης, το Τουρκικό πλοίο εξόρυξης Yavuz βρίσκεται κοντά στο οικόπεδο 8 της Κυπριακής Δημοκρατίας, για το οποίο έχουν λάβει άδειες εξόρυξης η Ιταλική Eni και Γαλλική Total.

Το ερώτημα που θέτει ένας επενδυτής στην Ελλάδα είναι τι κάνει η χώρα εάν ξεκινήσει τις εξορύξεις το Τουρκικό Πλοίο ; Στέλνουμε τον στόλο ; Στο υποθετικό σενάριο πολεμικής σύρραξης ή επεισοδίου, την επομένη, τα ελληνικά ομόλογα, όπως και οι μετοχές θα ξεπουληθούν – και ίσως είναι η πιο ανώδυνη επίπτωση δεδομένης της αφόρητης πίεσης που δέχθηκε η χώρα από το 2010.

Ο καθείς σκέπτεται λοιπόν ότι, η Ελλάδα πήγε στο “μαχαίρι’ των Μνημονίων, οδηγήθηκε στην υπερχρέωση της, λόγω των αποθεμάτων υδρογοναθράκων σε Κρήτη, Ιόνιο, Αιγαίο κλπ. Η δεύτερη σκέψη που έρχεται είναι ότι, έχει διακινηθεί ήδη μια ιδέα συνεκμετάλλευσης των αποθεμάτων. Αν αυτή η ιδέα δεν μπορεί να προωθηθεί πολιτικά για ευνόητους λόγους, φαίνεται πως επιχειρείται να επιβληθεί με διαφορετικούς τρόπους.

Λέμε φαίνεται διότι δεν υποστηρίζουμε τα σενάρια συνωμοσίας που θέλουν να μας αρπάζουν το πετρέλαιο, το αέριο, τον ήλιο, κ.α.
Ο γείτονας- ταραξίας αντιμετωπίστηκε ψύχραιμα από μια χώρα της Ευρώπης. Όταν πολεμά στην Λιβυή, στρεφόμαστε στους εχθρούς του, όπως συνέβη. Και οι εχθροί είναι περισσότεροι από ένας στην περιοχή.

Δεν μπορεί, όμως, για παράδειγμα η Τουρκία να υποστηρίζει ότι, θα δώσει μερίδιο από τα αποθέματα όταν είναι εισβολέας και κατέχει στρατιωτικά την Βόρεια Κύπρο. Η Ελλάδα – και η Κύπρος- πρέπει να θυμίζει κάθε φορά την κατοχή και εισβολή στην Κύπρο. Όταν λοιπόν η Ελλάδα δρά με την δική της πολιτική, δεν θα περιμένει τις δηλώσεις στήριξης από την διχασμένη Ευρώπη. Οι “απαντήσεις” στο Yavuz από όλους ( κυβέρνηση, αντιπολίτευση κλπ) χρειάζεται να γίνουν συντεταγμένα, υπεύθυνα, δίχως κραυγές.

Υ. Γ Παρεμπιπτόντως, πάντως, οι Έλληνες εφοπλιστές διαθέτουν έτοιμα πολλά εξορυκτικά πλοία.