Δημήτρης Δανίκας

Any way. Οι εκλογές θα γίνουν. Βρέξει χιονίσει. Ελα όμως να ρωτήσεις τον οποιοσδήποτε ταλαίπωρο αυτής της έρμης χώρας. Κόπιασε να τον ρωτήσεις αν με αγωνία και καθημερινή ανησυχία μαδάει την εκλογική μαργαρίτα. Και θα μάθεις πως αισθάνεται, ποια η γνώμη του για την ημερομηνία των εκλογών και τι πιστεύει για τα κόμματα. Για όλα τα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο του

Η πρώτη «φέτα» αποτελείται από εκείνους που έχουν αποφασίσει να μην επισκεφθούν τα εκλογικά κέντρα της γειτονιάς τους. Ολοι αυτοί χωρίζονται σε δύο υπο-κατηγορίες. Είναι εκείνοι του «ωχαδερφισμού» που τους είναι παντελώς αδιάφορη κάθε εκλογική αναμέτρηση. Μάλιστα αρκετοί εξ αυτών ούτε τα αποτελέσματα δεν κοιτάνε στα τηλεοπτικά αφιερώματα. Όλα αυτά τους είναι παντελώς αδιάφορα και ανούσια με το επιχείρημα, το βολικό για εκείνους επιχείρημα, πως έτσι κι αλλιώς «τι ο ένας τι ο άλλος, άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς»

Η δεύτερη υπο-κατηγορία αποτελείται από εκείνους που είναι τόσο αγανακτισμένοι και ταυτόχρονα τόσο κυνικοί, που ακραδάντως εκτιμούν πως «όλοι τα παίρνουν, όλοι οι πολιτικοί με όλα τα δάχτυλα και τα δύο χέρια μέσα σε βαρέλια από μέλι». Που πιστεύουν, επίσης ακραδάντως, ότι κανείς πολιτικός, από καμία παράταξη ενδιαφέρεται για τον «ανώνυμο» πολίτη. Και πως ο ένας συνεχίζει την ίδια πολιτική του άλλου.

Με κάποιες αποχρώσεις. Αόρατες για τον απλό λαό. Επομένως, σου λέει, με την ψήφο μου πριμοδοτώ κάποιον «ρεμπεσκέ» να αναδειχθεί σε επαγγελματία πολιτικό, να λαμβάνει παχυλό μισθό και να διαπλέκεται με ολιγάρχες και πλουτοκράτες. Πριτς που θα τον ψηφίσω και θα τον τιμήσω από πάνω

Η δεύτερη φέτα λοιπόν, εκείνων των πολιτών που επί 24ωρου βάσεως κολυμπάνε σε ποτάμια ιδρώτα, βλέποντας στον ύπνο τους εφιάλτες όπως ανασφάλεια, άδειες τσέπες, φροντιστήρια και άλλα απαραίτητα για τα παιδιά τους. Αυτοί οι βαριά εργαζόμενοι του μόχθου, του φόβου και του άγνωστου μέλλοντος, όχι μόνο ελεύθερο χρόνο έχουν για να παίζουν με τις ημερομηνίες των εκλογών, αλλά που στο βάθος αισθάνονται τόσο απροστάτευτοι που κανένα κόμμα και καμία παράταξη δεν είναι ικανή να τους βοηθήσει, να πάρουν βαθιές ανάσες και να αισθανθούν άνθρωποι «κανονικοί». Οι αλλεπάλληλες κρίσεις τους έχουν μετατρέψει σε υποψήφιους μελλοθάνατους. Ετσι αισθάνονται

Και τέλος υπάρχει και μια τρίτη «φέτα» συμπολιτών μας, που είναι πεπεισμένοι πως είτε έτσι είτε αλλιώς, οι διαφορές είναι ελάχιστες και για την δική τους περίπτωση εντελώς ξένες. Τι θα αλλάξει στη ζωή μου και στην καθημερινότητα μου; Σχεδόν τίποτα σου λένε. Επομένως μου είναι αδιάφορη η ακριβής ημερομηνία των εκλογών

Και για να τελειώνω, χωρίς να απαξιώνω αυτόν τον δημοκρατικό θεσμό. Το ζήτημα το μεγάλο και σχεδόν αξεπέραστο, για όλους αυτούς τους πολίτες, και δεν εννοώ εκείνους τους κυνικούς, το ζήτημα το μεγάλο είναι ένα και μοναδικό. Όχι η ακριβής ημερομηνία της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης. Αλλά πότε, επιτέλους, θα ξημερώσει άσπρη μέρα για κάθε αληθινό φτωχό. Ιδού το μεγάλο διακύβευμα. Αυτή η ατζέντα του πλήθους των πολιτών!