Δημήτρης Δανίκας

Ανεξάρτητα από το περιεχόμενό της, τον προσανατολισμό της και τα σχόλιά της. Αλλωστε το ίδιο πρόβλημα δεν αντιμετωπίζει και η άλλη, η ακόμα πιο ιστορική εφημερίδα, ο «Ριζοσπάστης»;

Επομένως δύο πράγματα μαζί. Το πρώτο ότι η Αριστερά, και ότι σημαίνει αυτό, είτε με τη μία τη ροζ εκδοχή, είτε με την άλλη την αυθεντική και την κόκκινη, βρίσκεται σε υποχώρηση. Σε μεγάλη υποχώρηση

Το δεύτερο ότι το κοινό, το ευρύτερο κοινό, έχει κουραστεί πια να αγοράζει και να διαβάζει εφημερίδες που έχουν ταυτιστεί με κάποια κομματική παράταξη.

Το σύστημα λοιπόν. Που σημαίνει ανταγωνισμός. Που σημαίνει ότι με τις επιδοτήσεις δεν γίνεται προκοπή. Και που σημαίνει κάτι ακόμα για την συγκεκριμένη εφημερίδα την «Αυγή». Χωρίς περικοπές η εφημερίδα θα κατεβάσει ρολά. Και όταν λέμε περικοπές εννοούμε «εθελουσία έξοδο».

Πόσοι εργαζόμενοι και συνάδελφοι συμφωνούν; Λίγοι. Επομένως μέσα στα σπλάχνα μιας αριστερής εφημερίδας που από τη «φύση» της υπερασπίζεται μέχρι τελευταίας ρανίδας της ύπαρξής της το δικαίωμα στην εργασία και την απεργία, είναι τώρα αναγκασμένη να καταπιεί το δηλητήριο των περικοπών και των απολύσεων με τη μορφή της «εθελουσίας εξόδου»

Θα μου πείτε ότι όλα αυτά είναι δείγματα και τεκμήρια των αντιθέσεων αλλά και των αντιφάσεων που συμβαίνουν μέσα στο σύστημα που λειτουργούμε και πορευόμαστε μ αυτό. Κάπως έτσι

Το παράδειγμα της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με τον Αλέξη Τσίπρα πρωθυπουργό είναι ακόμα πιο χαρακτηριστικό. Γι αυτό προκάλεσε μια τόσο μεγάλη απογοήτευση. Γι αυτό οι χειρισμοί και η διαχείριση που επιχειρήθηκαν ελάχιστη να μην πω καμία σχέση είχαν με αριστερή κυβέρνηση και με προοδευτική προοπτική

Γι αυτό ο Τσίπρας και οι σύμβουλοί του κατέφυγαν κι αυτοί στην εύκολη μέθοδο των επιδοτήσεων. Γι αυτό χρεοκόπησε η συνταγή. Και γι αυτό, ακόμα και σήμερα μετά απ όλα αυτά που μας έχουν συμβεί, μέσα σε καθεστώς τρόμου Πανδημίας, τα ποσοστά όχι μόνο δεν ανακάμπτουν αλλά αντιθέτως φυλλοροούν προς την κατεύθυνση του ΠΑΣΟΚ

Πράγμα που σημαίνει ότι ο Τσίπρας κατάφερε να νεκραναστήσει δύο παρατάξεις μαζί. Πρώτα τη Νέα Δημοκρατία και τώρα το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα.

Με απλά λόγια η «Αυγή», αυτή η ιστορική εφημερίδα που κάποτε είχε στεγάσει πέννες θρυλικές και τόσο σκεπτόμενες όσο και καλλιεργημένες και προοδευτικές, είναι αναγκασμένη να πληρώσει το τίμημα

Και τέλος κάτι προς όλους αυτούς που διαρκώς διαμαρτύρονται, διαρκώς ανακαλύπτουν συνωμοσίες, διαρκώς καταγγέλλουν και διαρκώς αντιδρούν. Ετσι λειτουργεί το σύστημα. Είναι ο καπιταλισμός ανόητε, βρε ανόητε. Δεν μας αρέσει; Να το αλλάξουμε. Θέλουμε; Όχι δεν θέλουμε. Ε τότε βγάλε το σκασμό!