Δημήτρης Δανίκας

Σχετικά, λοιπόν, με την έναρξη διαλόγου για το Τουρκικό. Ευκαιρία για προπαγάνδα πατριωτισμού. Ευκαιρία να αρπάξω εργαλείο για να αλιεύσω ψήφους παριστάνοντας τον ανένδοτο και τον Ελληνάρα τον γνωστό. Μα πως μπορείς; Αφού και οι ακροδεξιοί τα ίδια και καλύτερα από εσένα τα λένε. Α ξέρεις στα ζητήματα τα εθνικά όλοι μαζί ακόμα και με τους «λεβέντες» της «Χρυσής Αυγής»!

Με απλά λόγια τι σόι διάλογος διερευνητικός είναι αυτός; Με τις ίδιες θέσεις, με τις ίδιες αλύγιστες και ανεδαφικές προτάσεις, με την ίδια νοοτροπία και με την ίδια τάχα πατριωτική και άκαμπτη φιλοσοφία

Με τα ίδια απλά λόγια. Ο Τούρκος, ανεξαρτήτως Προεδρικού ονόματος, κατεβαίνει με το γνωστό επιχείρημα. Εχω, σου λέει, τρεις χιλιάδες χιλιόμετρα ακτογραμμής που βρέχεται από την ίδια θάλασσα του Αιγαίου. Με τις δικές σου αδιαπραγμάτευτες προτάσεις, η θάλασσα μετατρέπεται σε κλειστή «λίμνη» ελληνικής ιδιοκτησίας. Εγώ τι κάνω; Απλώς μου επιτρέπεις να κολυμπάω; Δεν είναι με τα καλά σου!

Διάλογος σημαίνει πως και τα δύο μέλη είναι ανοικτά σε προτάσεις. Διάλογος, στο τέλος, σημαίνει έναρξη διαπραγματεύσεων. Και διαπραγμάτευση σημαίνει «δίνω-παίρνω» Αν δεν δίνω τίποτα δεν παίρνω. Αν δεν μου δίνει τίποτα δεν του επιτρέπω

Με ακόμα πιο απλά λόγια. Θέλουμε να εξασφαλίσουμε το ίδιο καθεστώς; Θέλουμε το Αιγαίο να είναι αποκλειστικά και δια παντός ελληνικό; Ε τότε ας φροντίζαμε να ακολουθούσαμε και να μοιάζαμε με το Ισραήλ το αδιαπέραστο και το τρομερό

Αμ οι εξοπλισμοί είναι επώδυνοι και οικονομικά καταστροφικοί. Αμ τα παιδιά μας θα υποφέρανε και θα διακυνδυνεύανε με ένα τέτοιο στρατοκρατικό καθεστώς. Αμ με τα δάνεια, την κατανάλωση και το ξεσάλωμα καταντήσαμε ο παρίας των ευρωπαίων αφεντικών. Αμ τα θέλω όλα χωρίς κανένα κόστος. Αμ παριστάνω τον ανεξάρτητο αλλά στην πραγματικότητα είμαι υποδεέστερος και εξαρτημένος. Αμ και εκείνο και το άλλο. Ο Ερντογάν κάπου έχει δίκιο. Πράγματι η Ελλάδα είναι το κακομαθημένο παιδί της Ευρώπης

Και την ύστατη, την πιο δραματική στιγμή, ο μέγας πατριώτης με τα σώβρακα κατεβασμένα τον Αμερικάνο εκλιπαρεί. Μερικά ψίχουλα αγάπης κι εγώ πάντα θα είμαι το πιο αφοσιωμένο, το πιο πιστό σου παιδί. Α να μου χαθείς!

Πιο το τελευταίο επιχείρημα των τάχα πατριωτών; Α σου λέει, να κάνουμε το σταυρό μας που έφυγε με τις κλωτσιές εκείνος ο φιλότουρκος ο Ντόναλντ Τραμπ. Παραμύθια της Χαλιμάς. Και αυταπάτες επικίνδυνες και εντελώς καταστροφικές

Δηλαδή τι θα κάνει ο Μπάιντεν; Θα εγκαταλείψει Τουρκία, γεωγραφικά πλεονεκτήματα, τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ και εκατό, περίπου εκατομμύρια πληθυσμό; Θα βγει με ελληνικές σημαίες αλαλάζοντας «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει»;

Θα συνέλθουμε; Θα ομονοήσουμε; Θα λογικευτούμε; Θα κουβεντιάσουμε; Όχι; Και γιατί όχι; Επειδή, σου λέει, εκλογές έρχονται και ό, τι αρπάξει η προπαγάνδα μας. Στου τάχα πατριώτη Ελληνάρα την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. Οσο και να τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς. Και που σαι. Οποιος με κακολογήσει ως ενδοτικό και προδότη ένα έχω να του πω: έκανε η μύγα κώλο και έχεσε τον κόσμο όλο!