Δημήτριος Βαρτζόπουλος

Η απόσυρση των ΗΠΑ από την διεθνή σκηνή, εμφανής ήδη επί Tramp, παρά τις εξαγγελίες Biden θα συνεχισθεί επιτεινομένη. Ο μιας θητείας Πρόεδρος θα επισκιασθεί εντός 2ετίας από την Αντιπρόεδρο του, που θα σύρει την χώρα σε μία παρατεταμένη εσωστρεφή προεκλογική αντιπαράθεση με την ριζοσπαστική ρεπουμπλικανική Δεξιά. Η εξωτερική πολιτική θα παραμείνει τυπικά γραφειοκρατική και στα Ελληνοτουρκικά κατά τα ειωθότα ουδέτερη και ισορροπημένη. Ο εμπορικός πόλεμος με την Κίνα και την Ρωσία θα διευρύνει την απόσταση από την Ευρωπαϊκή Ένωση.


Η Ευρώπη ευρίσκεται και αυτή ενώπιον σημαντικών αποφάσεων. Οι επικείμενες εκλογές σε Γερμανία και Γαλλία θα αλλάξουν το επικρατούν παράδειγμα πολιτικής. Ο νέος Γερμανός Καγκελάριος Markus Söder θα εκλεγεί με πολιτική agenda καθαρών στόχων, πυγμής, τάξεως και κοινωνικής λαϊκότητας. Παρομοία θα είναι και η προσέγγιση του Προέδρου Macron στον πρώτο γύρο των Γαλλικών εκλογών απέναντι στο δημοσκοπικό 28% της Marie Le Pen και το 14% του Xavier Bertrand. Ήδη από την περασμένη χρονιά η πολιτική του κινείται σε σαφή δεξιά τροχιά. Στο ίδιο μήκος κύματος πολιτεύεται και ο Αυστριακός Καγκελάριος Sebastian Kurz, ο οποίος απέδειξε σε δυό αναμετρήσεις την αποτελεσματικότητα αυτού του ιδεολογικού προθέματος.


Η επιδίωξη του Γερμανού να αναδείξει το προσωπικό του profil, του Γάλλου να εμπλουτίσει το ιστορικό του καταπίστευμα και η φιλοδοξία του Αυστριακού δίνουν και προσωπικό τόνο στην ιστορική διαμόρφωση μιας κοινής πολιτικής με κυρίαρχο αξία την διατήρηση του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής και αντίπαλον δέος την ισλαμική απειλή.


Παρά την αδράνεια της ιδεοληπτικής πολυπολιτισμικότητας των Σοσιαλιστών του Βορρά, της ομφαλοσκόπησης των Σοσιαλιστών του Νότου και του τεχνοκρατικού ελιτισμού των φιλελευθέρων της Benelux η Ευρώπη θα κατορθώσει, έστω και μετ´ εμποδίων, την πολιτική χειραφέτηση της. Ο Έλλην πρωθυπουργός με τις παρεμβάσεις του στον υγειονομικό τομέα και την αποφασιστική πολιτική στο μεταναστευτικό και την φύλαξη των συνόρων έχει κάθε δυνατότητα συμμετοχής στην ηγετική ομάδα του νέου ρεύματος.


Πολιτική χειραφέτηση σημαίνει και αμυντική αυτάρκεια. Ακόμη και εάν δεν έχει διαπιστωθεί ο κατά Macron εγκεφαλικός θάνατος του ΝΑΤΟ, σίγουρα ήδη γίνεται αισθητή η γεροντική υποστροφή του. Η ενιαία Ευρωπαϊκή Άμυνα θα αποκτήσει πολιτική αλλά και επιχειρησιακή διάσταση. Αυτονόητος λοιπόν ο συγκλίνων προσανατολισμός, η ανάγκη διαδραστικότητας, λειτουργικής συμβατότητας και κοινής οργάνωσης των τόπων παραγωγής των εξοπλιστικών προγραμμάτων όλων των Ευρωπαίων. Όχι απλώς εύλογη αλλά και επιτακτική η έγκαιρη και όσον το δυνατόν ευρύτερη συμμετοχή μας. Κοινή γαρ η τύχη...


Το γεωγραφικό κλειδί, που κρατούμε, η πολιτική μας, ιδίως στο μεταναστευτικό και οι στρατιωτικές μας δυνατότητες θα εξασφαλίζουν την ανάδειξη ελληνικού προσωπικού στα ανώτατα όργανα της Ενώσεως.