Το σκηνικό πολιτικής αβεβαιότητας που διαμορφώνει στην Ελλάδα η επικείμενη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από τη Βουλή σχολιάζει η Südwest Presse της Ουλμ. «Κι ενώ η Ελλάδα φαινόταν να έχει βγει από την επικίνδυνη ζώνη, η κρίση πρόφτασε και πάλι τη χώρα. Η απρόσμενη επίσπευση της προεδρικής εκλογής κατά δύο μήνες προξενεί πάλι το φόβο της κρατικής χρεοκοπίας».
Ο Γερμανός αρθρογράφος επικεντρώνει στον Αλέξη Τσίπρα, σχολιάζοντας ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σκοπεύει να ακυρώσει τις δανειακές συμφωνίες και να τερματίσει το πρόγραμμα λιτότητας. Όπως εκτιμά ο σχολιαστής, «αυτό είναι ένα παιχνίδι με τη φωτιά. Θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα οι Έλληνες να πρέπει να εγκαταλείψουν το ευρώ. Ως εκ τούτου, η εκλογή προέδρου που ξεκινά αύριο θα αποτελέσει άκρως καθοριστική ψηφοφορία. Διακυβεύονται και πάλι όλα αυτά για τα οποία οι Έλληνες έκαναν μεγάλες θυσίες τα προηγούμενα πέντε χρόνια».
Οι πολίτες δεν πείθονται από το πρόγραμμα εξυγίανσης
«Η χρηματοοικονομική κρίση επέβαλε ριζικές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα. Ωστόσο, η κυβέρνηση δεν κατόρθωσε να πείσει το λαό για το αναπόφευκτο των βαθιών τομών», εκτιμά η Neue Zürcher Zeitung σε ανταπόκρισή της από την Αθήνα. Όπως σχολιάζει η ελβετική εφημερίδα, «οι αμφιβολίες του πληθυσμού γίνονται εύκολα κατανοητές: Η ανεργία μπορεί να κινείται ελαφρώς πτωτικά, αλλά εξακολουθεί να βρίσκεται με ποσοστό 25,9% σε πολύ υψηλά επίπεδα. Η έλλειψη απασχόλησης στους νέους είναι μάλιστα διπλάσια. Πολλοί αναζητούν δουλειά στο εξωτερικό. Το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών συρρικνώθηκε από το 2010 κατά 27%. Πέρα από τον τουρισμό οι οικονομολόγοι διακρίνουν λίγα σημάδια επανεκκίνησης της πραγματικής οικονομίας».
Όπως αναφέρει η εφημερίδα, «κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις η κυβέρνηση δυσκολεύεται να πείσει τον πληθυσμό για την αναγκαιότητα περαιτέρω μεταρρυθμίσεων, ιδιαίτερα μάλιστα επειδή τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού -Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ- καθόριζαν επί δεκαετίες τις πολιτικές τύχες και ως εκ τούτου καθίστανται υπεύθυνα για το μαρασμό της χώρας. Ο Σαμαράς δεν ήταν σε θέση να παρουσιαστεί ως διαμορφωτής ενός αναπόφευκτου μεταρρυθμιστικού προγράμματος. Πολύ περισσότερο γίνεται αντιληπτός ως εκτελεστής μίας ποινής που έχει επιβληθεί από την τρόικα».
«Η εμπιστοσύνη προς τις πολιτικές ελίτ φθίνει»