Γιάννης Στάνκογλου: Η σχέση με τα παιδιά του, οι καθημερινές του συνήθειες και γιατί προτιμά να κρύβεται στα προσωπικά του

Μέσα από τους χαρακτήρες που έχει ενσαρκώσει, ο Γιάννης Στάνκογλου έχει ζήσει πολλές ζωές. Στον τελευταίο του ρόλο ως Φρανκενστάιν κινείται αβίαστα από τα θολά όρια της επιστημονικής φαντασίας στο δράμα. Ο ίδιος βρίσκεται μπροστά σε μια τρομερή πρόκληση με τον νέο του ήρωα, τον οποίο σκηνοθετεί ο Δημήτρης Τάρλοου πέντε χρόνια μετά τη συνεργασία τους στον «Γιούγκερμαν». «Ο Δημήτρης Τάρλοου είναι ένας σκηνοθέτης που γνωρίζει πολύ καλά να κάνει θέατρο. Και για άλλη μια φορά θα παρουσιάσει μία παράσταση ατμοσφαιρική, όμορφη και συνάμα σκοτεινή, την οποία η γραφή της Ερι Κύργια κάνει σύγχρονη», μου λέει όταν τον συναντώ μετά την πρόβα.

Ο ίδιος έχει χαράξει μια τόσο ξεχωριστή διαδρομή κατακτώντας απρόσκοπτα απαιτητικούς ρόλους, κατανοώντας τις πτυχές και των πιο δύσκολων ηρώων. Η ευελιξία του σε ερμηνείες πηγάζει από τη βαθιά κατανόηση της ανθρώπινης εμπειρίας, μελετώντας την προέλευση αυτού που μας συνδέει όλους - του συναισθήματος. «Ο ρόλος του ηθοποιού είναι να κάνει ορατό το υποσυνείδητο πλατιά στο κοινό. Από τη στιγμή που ξέρεις να διαβάσεις ένα έργο, αντιλαμβάνεσαι γιατί ο κάθε χαρακτήρας είναι αυτό που είναι, αναζητάς τις κρυφές του πτυχές και κάποιες τις φανερώνεις, άλλες τις κρατάς κρυφές. Ενίοτε όταν δουλεύω έναν χαρακτήρα έντονα, ζω μαζί του, τυχαίνει να τον ψάχνω ακόμα και στον ύπνο μου. Είναι εξάλλου δουλειά του ηθοποιού να δουλεύει με το υποσυνείδητο. Ισως να νιώθω και πιο δημιουργικός στη διάρκεια των προβών, τις χαίρομαι περισσότερο από την ίδια την παράσταση γιατί εκεί ξετυλίγεις το κουβάρι του κάθε χαρακτήρα και, σε συνδυασμό με τους υπόλοιπους ηθοποιούς και τον σκηνοθέτη, γίνεται ένα παιχνίδι πολύ ενδιαφέρον».

Μου εξηγεί ότι ο «Φρανκενστάιν» που βλέπουμε φέτος στο Θέατρο Πορεία είναι εμπνευσμένος από το μυθιστόρημα της Μέρι Σέλεϊ και την ιστορία της AI. «Η Τεχνητή Νοημοσύνη έχει εξελιχθεί από μία αφηρημένη έννοια σε μία άμεση πραγματικότητα, με εφαρμογές που αγγίζουν κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Μπορεί να δίνει απαντήσεις, μπορεί να γίνει όμως και τρομακτική. Η τεχνολογία καλπάζει. Το ερώτημα ωστόσο είναι προς τα πού κι αν όντως πρόκειται για πρόοδο ή για ανεξέλεγκτη κίνηση. Γίνεται ύβρις στην περίπτωση του δικού μου ήρωα, του γιατρού-συμβόλου και φιλόδοξου επιστήμονα. Ο Φρανκενστάιν δεν είναι απλώς ένας καινοτόμος που παλεύει με την τεχνολογία. Προσπαθεί να ανατρέψει την ίδια την ανθρώπινη συνθήκη, επιχειρώντας να επιβληθεί πάνω στα πιο βαθιά και αδιάλλακτα όρια της ζωής. Υπάρχει ενοχή και ευθύνη για ό,τι έχει πυροδοτήσει».

Με το ταλέντο του μπαίνει στην καρδιά του κοινού, με την ποιότητά του ως άνθρωπος γίνεται ένα αντίβαρο στις σκοτεινές αξίες των χαρακτήρων του στη σκηνή. Η απροσποίητη ευγένειά του, όλη του η στάση, κάνει καθέναν στο δωμάτιο του «Anthology of Athens» που μας φιλοξενεί για τη φωτογράφηση να αισθάνεται άνετα όσο εκείνος. Είναι ένας οικογενειάρχης και μέρος της πρωτοπορίας των «μοντέρνων» πατέρων ενάντια στο καλούπι που αποκλείει τις εκφράσεις αγάπης και στοργής. «Το να λες “σ’ αγαπώ” στο παιδί σου και να σου ανταποδίδει “σ’ αγαπώ, μπαμπά” είναι το πιο όμορφο πράγμα και δεν υπάρχει περίπτωση να περάσει η μέρα χωρίς να το πω και να το εννοώ. Κάνω τα πάντα για τα παιδιά μου. Από το να τους μαγειρέψω, να πάω με τη μηχανή την έφηβη κόρη μου έως το ΟΑΚΑ για συναυλίες, να συζητήσω μαζί της, να την περιμένω να γυρίσει», λέει, και ο μικρός γιος του, ο Φίλιππος, επιβεβαιώνει την αγάπη άνευ όρων του πατέρα τους. Η προσωπική ζωή όμως, είναι συχνά τόσο συνυφασμένη με την καριέρα του ηθοποιού που πλήττεται ανεπανόρθωτα. «Θα βγω να μιλήσω όταν έχω μία δουλειά να παρουσιάσω, όχι για τα προσωπικά μου. Οταν ασχολούνται με τα προσωπικά σου, το βρίσκεις μπροστά σου στη ζωή. Προτιμώ να κρύβομαι, να κάνω ό,τι θα έκανα αν ήμουν άγνωστος, ούτως ή άλλως η δουλειά μας περιέχει έκθεση και αν την επεκτείνεις και στην προσωπική σου ζωή, είναι σαν να μην κρατάς τίποτα για σένα».

Με τους στύλους του Ολυμπίου Διός πίσω του, με το κοστούμι του σχεδιαστή Κωνσταντίνου Πρέντζα, όμορφος Ελληνας, ευθυτενής, με εντυπωσιακή επίγνωση του στυλ και στην ιδανική ηλικία, με προκαλεί να ρωτήσω αν έχει σκεφτεί την ενασχόλησή του με την πολιτική εφόσον είναι τόσο αγαπητός στον κόσμο. «Δεν θα το ήθελα, υπάρχουν παραδείγματα συναδέλφων μου που βγήκαν λαβωμένοι. Συμμετέχω στα πολιτικά σε πράγματα που αφορούν τη ζωή μου και τις ζωές των παιδιών μου», διευκρινίζει. «Εξάλλου αναζητώ τη σιωπή με τόσο θόρυβο γύρω μου συνέχεια τα τελευταία χρόνια. Με το που τελειώνω κάτι, θέλω να γυρίσω σπίτι, να δω μια ωραία ταινία, να ηρεμήσω, να διαβάσω. Αγαπώ όμως την Αθήνα με το μπετό της, τους τουρίστες, τα ανακαινισμένα κτίρια, και δεν την αλλάζω. Στις καθημερινές μου συνήθειες είναι η βόλτα με τη μηχανή, το πέρασμα από τον "Νικήτα" ή το "Δίπορτο" στην Πλατεία Θεάτρου, το σουβλάκι του "Κώστα" στην Αγ. Ειρήνη, το "Για ψαράκι" στην Αιόλου, αλλά θα πάω και στα "Αργουρα" στις Τζιτζιφιές ή στον "Μόσχο" στον Ταύρο».

Ανάμεσα στις προτεραιότητές του είναι η άσκηση. «Είμαι χειμερινός κολυμβητής, ξεκίνησα μες στην καραντίνα. Εστελνα sms ότι πάω να γυμναστώ, έπαιρνα τη μηχανή και πήγαινα να γυμναστώ σε μια θάλασσα. Το πρώτο μπάνιο ήταν με χιονόνερο, αλλά μου έδωσε τόσο μεγάλη χαρά και πουσάρισμα να συνεχίσω. Μου αρέσει η φύση, θυμάμαι κάποια στιγμή να φεύγω από την Αθήνα μετά από 1,5 χρόνο συνεχούς δουλειάς, να βλέπω μία χιονισμένη βουνοκορφή και να με παίρνουν τα κλάματα. Είναι κάτι που μου λείπει και μεγαλώνοντας θέλω να βρίσκομαι όλο και πιο πολύ κοντά της. Ενώ έχω φιλική σχέση με τον χρόνο, με αγχώνει από τότε που έκανα παιδιά, μου φαίνεται ότι κυλά πολύ γρήγορα. Παρ’ όλα αυτά δεν νιώθω μέσα μου ότι μεγαλώνω, νιώθω 33, 37… Ακόμα το σώμα μου με κρατάει δυνατό».

Οσο για τα επόμενα σχέδιά του, «στο σινεμά παίζω ένα guest role στο ''Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή;'' του Αλέξανδρου Ρήγα, συζητάω για την επόμενη ταινία του Νίκου Περάκη, περιμένω να βγει εκείνη του Γιάννη Σακαρίδη, ενώ σχεδιάζουμε ήδη την επόμενη». Στη σειρά της ΕΡΤ1 «Αρχελάου 5» που προβάλλεται αυτή την εποχή, «έχει δέσει η ομάδα, τα νέα παιδιά είναι εξαιρετικά, πηγαίνω με χαρά στο γύρισμα. Οι σημερινοί εικοσάρηδες είναι απίστευτα ταλαντούχοι, κάνουν σχεδόν τα πάντα. Χορεύουν, τραγουδούν, είναι πιο γυμνασμένοι σε σχέση με τη δική μου γενιά και έχουν παιδεία από δραματικές σχολές που δίνουν σπουδαία κίνητρα για να ξεκινήσει ένας νέος ηθοποιός. Χαίρομαι να βρίσκομαι κοντά στους νέους γιατί παίρνω πολλά», καταλήγει, με τους συνεργάτες του να σχολιάζουν ομόφωνα το πόσο πολύ στηρίζει ο ίδιος εκείνους.

Βοηθός φωτογράφου: Ανδρέας Μόργκαν.
Ευχαριστούμε το «Anthology of Athens Boutique Hotel» (Λεωφ. Ανδρέα Συγγρού 4, Αθήνα, τηλ.: 21 11034800. anthologyofathens.com) για τη φιλοξενία της φωτογράφησης