Ένας ζωντανός ελληνισμός στην καρδιά της Βενετίας

Στη Βενετία, την πόλη που υπήρξε για αιώνες γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης, δύο ελληνικά σχολεία, τα Εκπαιδευτήρια Δούκα και το 1ο Πρότυπο Λύκειο «Γεννάδειο», συνεργάστηκαν σε μια ξεχωριστή εκπαιδευτική αποστολή.

Στόχος ήταν να φέρουν τους μαθητές τους σε επαφή με την ιστορία της ελληνικής γλώσσας εκτός Ελλάδος και να τους μυήσουν στη διαχρονική παρουσία του Ελληνισμού στη Βενετία.

Η αποστολή συνδέθηκε με την επιστημονική ημερίδα «Greeks in Venice», που διοργανώθηκε από το Πανεπιστήμιο Ca’ Foscari υπό την καθοδήγηση της καθηγήτριας Κατερίνας Carpinato μιας σπουδαίας Ελληνίστριας που έχει αφιερώσει το επιστημονικό της έργο στη μελέτη και προώθηση της ελληνικής γλώσσας στην Ιταλία. Μέσα από ομιλίες, ξεναγήσεις και ερευνητικές εργασίες, οι μαθητές εμβάθυναν στη σημασία της ελληνικής γλώσσας και στη συμβολή της ελληνικής κοινότητας της Βενετίας στη διατήρησή της.

Ιδιαίτερη συγκινητική στιγμή αποτέλεσε η ενότητα αφιερωμένη στον Διονύσιο Σολωμό, τον εθνικό ποιητή της Ελλάδας, ο οποίος πέρασε τα μαθητικά του χρόνια στην Ιταλία. Σε ειδική εκδήλωση στο Λύκειο Marco Foscarini, έγινε εκτενής αναφορά στη μαθητεία του στη Βενετία και στην Κρεμόνα, ενώ αποκαλύφθηκε πορτρέτο του προς τιμήν της προσφοράς του στην ελληνική γλώσσα.

Ο Γενικός Διευθυντής των Εκπαιδευτηρίων Δούκα, κ. Αντώνιος Ψύρης, αναφερόμενος στη σημασία του Δ. Σολωμού και της γλώσσας του, τόνισε:

«Ο Διονύσιος Σολωμός δεν ήταν απλώς ένας σπουδαίος ποιητής, αλλά ένας στοχαστής που συνέδεσε την έννοια της ελευθερίας με τη γλώσσα. Η φράση του «Μήγαρις ἔχω ἄλλο στο νοῦ μου, πάρεξ ἐλευθερία και γλῶσσα;» αποτελεί μια υπενθύμιση ότι η γλώσσα είναι κάτι περισσότερο από ένα εργαλείο επικοινωνίας. Είναι η ψυχή ενός λαού, η συνέχεια της σκέψης, του πολιτισμού και της ταυτότητάς του. Σήμερα, μέσα από τέτοιες πρωτοβουλίες, οι μαθητές μας κατανοούν πως η ελληνική γλώσσα δεν είναι μόνο ένα κληροδότημα του παρελθόντος, αλλά μια ζωντανή δύναμη που εξελίσσεται και διαμορφώνει το μέλλον».

Οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να επισκεφθούν την Ελληνική Κοινότητα της Βενετίας, την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων και το ιστορικό Φλαγγινιανό Φροντιστήριο, το οποίο υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα του Ελληνισμού εκτός Ελλάδας. Σε ομάδες, εκπόνησαν ερευνητικές εργασίες για την ελληνική διασπορά, αναζητώντας τις ρίζες του Ελληνισμού στην πόλη.

Η αποστολή αυτή απέδειξε πως η γλώσσα είναι κάτι περισσότερο από ένα εργαλείο επικοινωνίας: είναι φορέας ιστορίας, ταυτότητας και πολιτισμού. Οι μαθητές επέστρεψαν στην Ελλάδα όχι μόνο με νέες γνώσεις, αλλά και με μια βαθύτερη κατανόηση του ρόλου τους στη διατήρηση της ελληνικής γλώσσας και κληρονομιάς.

Σε μια εποχή, κατά την οποία οι πολιτισμοί αλληλεπιδρούν και εξελίσσονται, τέτοιες πρωτοβουλίες αποτελούν κρίκο συνέχειας. Και, όπως αποδείχθηκε στη Βενετία, η ελληνική γλώσσα δεν ανήκει στο παρελθόν , αλλά συνεχίζει να εμπνέει το παρόν και να διαμορφώνει το μέλλον.