Χρ. Ι. Στεφανάδης

Και ο Καποδίστριας του απάντησε:

“… Τα σύνορα της Ελλάδος εδώ και τέσσερις αιώνες, από την πτώση της βυζαντινής αυτοκρατορίας, έχουν οροθετηθεί από ακλόνητα δικαιώματα, τα οποία ούτε ο χρόνος, ούτε οι ανυπολόγιστες συμφορές από τους Τούρκους, ούτε η πολεμική κατάκτηση κατόρθωσαν ποτέ να παραγράψουν. Χαράχθηκαν δε αυτά τα σύνορα από το 1821 από το αίμα το ελληνικό, που χύθηκε στις σφαγές των Κυδωνιών, της Κύπρου, της Χίου, της Κρήτης, των Ψαρών, του Μεσολογγίου και στις πολυάριθμες ναυμαχίες και πεζομαχίες, στις οποίες δοξάστηκε τούτο το Έθνος ….. Τα πραγματικά σύνορα της Ελλάδος ήταν εκείνα που περιέγραψε ο Έλληνας γεωγράφος Στράβων: Από την Πελοπόννησο ως τη Μακεδονία και την Ήπειρο, ως τούς Άγιους Σαράντα, από τα νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου πελάγους ως και την Μικρά Ασία. Αυτά ήταν τα ιστορικά και φυσικά σύνορα της Ελλάδος, τα οποία οι Έλληνες είχαν ιερό χρέος να διεκδικήσουν. Αυτό το χρέος το ιερό και απαραβίαστο δεν επέτρεπε στην Ελλάδα να περιορίσει ή να σμικρύνει και στο ελάχιστο τα όρια της χώρας της. Αν τα ωμά συμφέροντα των ισχυρότερων χωρών την αναγκάσουν να σιγήσει αυτό το χρέος, τότε οι Έλληνες θα έχουν δικαίωμα να αναρωτηθούν: Άραγε οι μεσίτριες Δυνάμεις φθάνουν στο σημείο να αναγκάσουν τους Έλληνες να εγκαταλείψουν τούς ομογενείς αδελφούς τους στον βάρβαρο οθωμανικό ζυγό; ….. Οι προστάτριες Δυνάμεις, όσο και αν θέλουν να σταματήσουν τον πόλεμο, σύντομα θα καταλάβουν ότι η ειρήνευση τής Ανατολής δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει στερεά και διαρκής αν δεν στηρίζεται στη βάση της γεωγραφικής δικαιοσύνης, και ας μη νομίζουν ότι είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί μονάχα με τη δύναμη των διαπραγματεύσεων! ….. Η Τουρκία δεν γνώριζε και δεν θα γνωρίσει ποτέ τη γλώσσα των διαπραγματεύσεων. Μονάχα με τη δύναμη των όπλων θα μπορούσε να πεισθεί …”

… 200 χρόνια μετά …

Μετά από πολέμους, νικηφόρες μάχες αλλά και ήττες, μετά από δικτατορίες και οικονομικές καταστροφές, τα σύνορα της Ελλάδας δυστυχώς παγιώθηκαν σε όρια πολύ μικρότερα από αυτά που ο Έλληνας γεωγράφος από την Μικρά Ασία Στράβωνας περιέγραψε.

Αλλά ακόμα και αυτά τα περιορισμένα σύνορα της πατρίδας μας, μέσα στα οποία ασφυκτυά ο Ελληνισμός, αμφισβητούνται.
Αμφισβητούνται από τους Τούρκους γείτονες που αμφισβητούν τις διεθνείς συνθήκες πού τα καθόρισαν.

Και που έμπρακτα, με φραστικές απειλές αλλά και με στρατιωτικές παραβιάσεις, συντηρούν τις απειλές τους με την επινόηση της “γαλάζιας πατρίδας” τους…

Αλλά αμφισβητούνται με πιο ήπιο, αλλά εξ ίσου προκλητικό και επικίνδυνο τρόπο, από τους Αλβανούς και από τους Σκοπιανούς γείτονες μας οι οποίοι προβάλλουν συστηματικά θέμα εθνικών τους μειονοτήτων στην χώρα μας.

Το πλέον όμως ανησυχητικό είναι ότι το εσωτερικό μέτωπο σε αυτές τις προκλήσεις και τις απειλές δεν είναι αρραγές.

Αναφέρομαι ειδικότερά στα θαλάσσια σύνορα , που είχε διατυπωθεί στο πρόσφατο παρελθόν από κορυφαίο θεσμικό πολιτικό παράγοντα, ότι στην θάλασσα δεν υπάρχουν σύνορα. Προφανώς , θέλω να πιστεύω, εννοούσε ότι τα θαλάσσια σύνορά μας δεν μπορούν να φυλαχθούν αποτελεσματικά.

Ίσως στο απώτερο μέλλον, η έννοια των συνόρων μεταξύ των λαών να αμβλυνθεί ή ακόμα και να καταργηθεί. Σήμερα όμως, η διαφύλαξη τους είναι ζωτική. Ιδιαίτερα σήμερα , σε μια εποχή που στην περιοχή μας επιχειρούνται από τους ισχυρούς του πλανήτη ,κοσμογονικές πολιτικές και γεωγραφικές ανακατατάξεις, σύνορα έχει και η στεριά και η θάλασσα μας. Και τα σύνορα αυτά τα υπερασπίσθηκαν οι Έλληνες από την αρχαιότητα, όταν χρειαζόταν και με την ζωή τους. Σε αυτά τα σημερινά συρρικνωμένα σύνορα, φωλιάζει μια ιστορία χιλιάδων ετών και ένας λαός που ορμώμενος μέσα από αυτά, έχει απλωθεί σε όλο τον πλανήτη και μεγαλουργεί. Είναι τα εκατομμύρια των ομογενών μας …

Κοιτάζοντας στο διαδίκτυο, διάβασα πολλά κείμενα με αντίθετες απόψεις για αυτό το θέμα. Ένα από αυτά, γράφει : “Είμαστε απλοί καθημερινοί άνθρωποι που οι περισσότεροι και οι περισσότερες εξαντλούμε τις μέρες μας σε κακοπληρωμένες δουλειές ή ψάχνοντας για μία. Δεν ανήκουμε σε κάποια φιλανθρωπική, θρησκευτική οργάνωση ή ΜΚΟ, ούτε έχουμε καμία σχέση με το ελληνικό κράτος και τους φορείς του. Δεν ανήκουμε σε κανένα κόμμα, λειτουργούμε ενάντια σε κάθε κυριαρχία και διαμορφώνουμε μόνοι το λόγο και τις πράξεις μας. Παρακολουθούμε τις συνθήκες που ανάγκασαν εσένα όπως και τόσους άλλους να ξεριζωθείτε από τους τόπους σας. Εμφύλιοι πόλεμοι, στρατιωτικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης στην Ασία και την Αφρική, λεηλασία των φυσικών πόρων, που εντατικοποιούνται λόγω της κρίσης και οδηγούν σε περαιτέρω φτώχεια, εξαθλίωση και φυγή. Τα ίδια κράτη που ευθύνονται για όλα αυτά είναι υπεύθυνα για τη δημιουργία της «Ευρώπης- φρούριο», η οποία προσπαθεί να κρατήσει τους μετανάστες/πρόσφυγες εκτός συνόρων. ….Ο μόνος δρόμος για την ελευθερία περνάει από τους αγώνες που δίνουμε μόνοι μας. Κανείς δεν πρόκειται να μας σώσει αν εμείς οι ίδιοι δεν κινηθούμε… Κοινός μας εχθρός τα αφεντικά που μας κλέβουν τις ζωές, τα κράτη που μας κρατάνε υποταγμένους για τα συμφέροντα των «μεγάλων», ο ρατσισμός, ο φασισμός, η μισαλλοδοξία, τα σύνορα, ο πόλεμος….”

Λόγω του επαγγέλματος μου, έχω μάθει να δέχομαι με κατανόηση, όλες τις απόψεις και τις συμπεριφορές των ανθρώπων… Να ξεκινώ από την θέση ότι κάθε ενέργεια, κάθε άποψη, κάθε συμπεριφορά και δράση , όσο ακραία και να είναι ,έχει κάποιο αίτιο που την επιβάλλει και την καθοδηγεί. Και το αίτιο αυτό, μπορεί να είναι ψυχολογικό αλλά και κοινωνικό. Ξεκινώ δηλαδή, από την αμετακίνητη άποψη , ότι κάθε τι ανθρώπινο , είναι κατανοητό..

Στην προκειμένη περίπτωση, το αίτιο που οδηγεί αυτούς που διατυπώνουν αυτή την άποψη, ότι δηλαδή τα σύνορα μεταξύ των κρατών δεν χρειάζονται , αφού τελικά περικλείουν και κατοχυρώνουν τα συμφέροντα των αφεντικών-καταπιεστών, είναι αντιληπτό ότι είναι η απογοήτευση που πηγάζει από την κοινωνική αδικία, την ανεργία, την ταπείνωση , την απώλεια της ελπίδας…
Και πιστεύουν ότι η κατάργηση των συνόρων και η δόμηση μιας παγκόσμιας κοινωνίας , θα αποτελέσει μια κάποια λύση.
Αυτή όμως η άποψη, προσκρούει και στον ψυχισμό του ανθρώπου και στην ρεαλιστική πραγματικότητα.

Γιατί σε μια τέτοια ιδεατή παγκόσμια κοινότητα χωρίς σύνορα, όπου οι άνθρωποι θα ζουν κάτω από τις ίδιες συνθήκες, που οι εθνότητες δεν θα διαφοροποιούν τους κατοίκους της Γης και οι που κοινωνικές τάξεις δεν θα υπάρχουν , θα υπάρχει η επιθετικότητα, αυτό το βασικό ένστικτο, που ακολουθεί τον άνθρωπο από τις κοιλάδες της ανατολικής Αφρικής, από εκεί που άρχισε το μεγάλο και θαυμαστό ταξίδι του πολιτισμού…

Και αυτή η επιθετικότητα θα συνεχίζει να αποτελεί εμπόδιο στην οργάνωση μιας τέτοιας ιδεατής κοινωνίας. Εκτός εάν, στο μέλλον η επιστήμη καταφέρει να την ελέγξει αποτελεσματικά…

Προσκρούει όμως αυτή η άποψη και στην ρεαλιστική πραγματικότητα.

Γιατί μόνο μέσα από κοινωνίες που περικλείονται από σύνορα και χαρακτηρίζονται από ανθρώπους κοινής φυλετικής προέλευσης και ιστορικής διαδρομής, μπορούν να κατοχυρωθούν βασικά κεκτημένα … Ακόμα και μέσα από αδικίες , οργανωμένα συμφέροντα και ταξικές πάλες.. Και σε αυτές τις κοινωνίες, που έχουν σύνορα, η επιθετικότητα θα διοχετεύεται ,όταν χρειάζεται, προς τους εκτός των συνόρων!..

Κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα , με τους άσπονδους φίλους μας και γείτονές μας. Περιγράφει ο πρόεδρός τους τα σύνορα της καρδιάς τους και την γαλάζια πατρίδα τους.

Σύνορα που περιλαμβάνουν την μισή Ελλάδα.. Και τα νησιά του Αιγαίου..

Είναι καιρός να μιλήσουμε και εμείς για τα σύνορα της καρδιάς μας :

Την Ανατολική Θράκη, Την Κωνσταντινούπολη, Την Σμύρνη , τη Έφεσο και όλη την Μικρά Ασία!...

Χρειάζονται, επομένως, τα σύνορα.

Γιατί εκτός από την οικονομική εξαθλίωση που προτάσσουν ( και είναι κατανοητό) ορισμένοι συμπολίτες μας, υπάρχει και κάτι χειρότερο…

Η απώλεια της ελευθερίας και η υποδούλωση στους βαρβάρους!..