Σπύρος Γκουτζάνης

Μπορεί ο δημοσιογράφος Θάνος Δημάδης να δήλωσε από την αρχή ότι ενεργούσε αυτοβούλως και δεν είχε εντολή από το κανάλι του, ωστόσο αυτά είναι ψιλά γράμματα. 

Το γελοίο της όλης υπόθεσης, που κατ αναλογία ήδη αποκαλείτα περούκα gate, δικαιώνει την πολεμική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ εναντίον των ΜΜΕ και των δημοσιογράφων, ενώ μετατρέπει Νίκο Παππά από θύτη σε θύμα. 

Στον πόλεμο, που όπως ήταν αναμενόμενο ξέσπασε από την πρώτη στιγμή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αρκετοί έμπειροι δημοσιογράφοι υπενθύμισαν ότι στο παρελθόν τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, δημοσιογράφοι μεταφιέζονταν  ή υποδύοντας ρόλους προκειμένου να κάνουν αποκαλυπτικό ρεπορτάζ. Ιδωμένο από αυτή την οπτική, οι δύο δημοσιογράφοι του Alpha και του Star ούτε καινοτόμησαν, ούτε έπραξαν κάτι φοβερό. Αποκαλυπτικό ρεπορτάζ με τον σταυρό στο χέρι δεν γίνεται, οι δημοσιογράφοι πολλές φορές κινούνται στο όριο της νομιμότητας για να φέρουν στο φως σημαντικά στοιχεία. Μόνο που όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, ενώ πάντα υπάρχουν και όρια, λεπτά και πολλές φορές δυσδιάκριτα. Το γεγονός ότι οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι παρακολουθούσαν τον υπουργό και την ακολουθία του δεν ακούγεται καλά, οι δε περούκες καθιστούν γελοία την επιχείρηση και σαν χαριστική βολή έρχεται η αψυχολόγητη πλαστογραφία, προκειμένου να χρεωθούν αναψυκτικά ή μικρογεύματα στον λογαριασμό του υπουργού. 

Όπως εξελίχθηκε, η υπόθεση αποτελεί βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης και του αρμόδιου υπουργού που έχουν στοχοποιήσει το δημοσιογραφικό επάγγελμα. Η κυβέρνηση βλέπει την πολιτική και τα Μέσα Ενημέρωσης που βάζουν την ατζέντα της πολιτικής αντιπαράθεσης με πολεμικούς όρους και χωρίζει τους δημοσιογράφους στους φίλους και τους εχθρούς. Ταυτίζοντας συλλήβδην τους λειτουργούς του Τύπου με τα Μέσα που δουλεύουν και με τα αφεντικά τους, στην πραγματικότητα τους ασκούν πίεση ώστε να διαφοροποιηθούν και να δημιουργήσουν ρήγματα “στον στρατό του αντιπάλου”. Κάπως έτσι όμως, ενοχοποιούν τις ανεξάρτητες φωνές, αφού στην αντίληψη της “αριστερής” κυβέρνησης ανεξάρτητη δημοσιογραφία δεν υπάρχει, ο δημοσιογράφος είναι με εμάς ή με τους άλλους. Όσο όμως η δημοσιογραφία ταυτίζεται με μία κομματική πολιτική ή με οικονομικά συμφέροντα, απαξιώνεται και γίνεται πιο ακίνδυνη για την εκάστοτε κυβέρνηση και δη για την παρούσα. 

Οι περούκες των δύο δημοσιογράφων με το γελοίο τους, απαξίωσαν έτι περαιτέρω την ελληνική δημοσιογραφία. Κάθε Μέσο Ενημέρωσης έχει την δική του φυσιογνωμία, αποτέλεσμα της συλλογικής λειτουργίας αλλά κυρίως των επιλογών της διεύθυνσής του. Η δημοσιογραφία όμως, παραμένει πάντα προσωπική υπόθεση, ο κάθε δημοσιογράφος έχει την υπογραφή του, φέρει το βάρος της και έχει την ατομική του ευθύνη. Ατομικές πρακτικές όπως του Θάνου Δημάδη δεν μπορούν να σπιλώνουν έναν ολόκληρο κλάδο. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα. Το πόπολο βρήκε ένα ακόμη θέμα για να βγάλει τα απωθημένα του και να εκτονώσει το μένος του. Τόσο το καλύτερο για την κυβέρνηση.