Σπύρος Γκουτζάνης

Κεφάλαιο που σωρεύτηκε με δεκαετίες αγώνων και θυσιών, όχι μόνο των αριστερών πολιτών, αλλά ανθρώπων με δημοκρατικά ιδεώδη και προσωπική αξιοπρέπεια, τους οποίους είχε βάλλει στο στόχαστρο το ανόητο μετεμφυλιακό κράτος και παρακράτος των δοσιλόγων της δεξιάς και έτσι τους έσπρωξε στην αγκαλιά της αντίπαλης παράταξης. Έχοντας μείνει μακρυά από την άσκηση της εξουσία για δεκαετίες, η αριστερά μονοπώλησε το ηθικό πλεονέκτημα, την κοινωνική ευαισθησία και μία κάποια αντιεξουσιαστική προαίρεση. 

Κάπως έτσι, η κυβέρνηση της πρωτοδεύτερης φοράς αριστέρα εκμεταλλεύεται το ηθικό πλεονέκτημα για να πραγματοποιήσει έναν ανήθικο διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες που μειώνει τον αριθμό των καναλιών και συρρικνώνει την ούτως ή άλλως ακρωτηριασμένη δημοκρατία, αφού διαμορφώνει συνθήκες χειραγώγησης της κοινής γνώμης από ένα ολιγοπώλιο που θα είναι σε συνεργασία με την κυβέρνηση, για να αποσβέσει την επένδυση που έκανε. Το ότι κάποιος πήρε άδεια καναλιού ενώ πρόσφερε 40 εκατομμύρια ευρώ, ενώ κάποιος άλλος δεν πήρε ενώ πρόσφερε 60 εκατομμύρια, είναι αδιάφορο για τον κ. Παππά που πήγε την πρώτη ημέρα του διαγωνισμού στην Γενική Γραμματεία για να τον πάρουν οι κάμερες και να φανεί ποιος έκλεισε μέσα εν είδη ριάλιτι, μερικούς από τους ισχυρούς επιχειρηματικούς παράγοντες του τόπου. 

Όπως, είναι αδιάφορο στην κυβέρνηση ότι με 50 εκατομμύρια ευρώ για την άδεια και άλλα τόσα για το στήσιμο ενός καναλιού και τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του, ο επιχειρηματίας δεν θα βγάλει ποτέ -αλλά ποτέ- τα χρήματα που έβαλε. Άρα θα καταφύγει σε παράλληλες επιχειρηματικές δραστηριότητες, χρησιμοποιώντας σαν εργαλείο το κανάλι που διαθέτει και την πολιτική επιρροή που εξασφάλισε. Μέχρι πρότινος αυτό λεγόταν διαπλοκή, τώρα λέγεται υγιής επιχειρηματικότητα στο τηλεοπτικό πεδίο. Το ότι η κυβέρνηση έδειξε ότι μπορεί να ταπεινώσει τους “νταβατζήδες”, ενδεχομένως να έχει απήχηση σε ένα τμήμα της κοινής γνώμης, είναι όμως μακιαβελικό και καθόλου ηθικό. 

Παρομοίως η κυβέρνηση της αριστεράς μπορεί να στέλνει στην ανεργία περί τους 1700 εργαζόμενους -σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ΕΣΗΕΑ-, αλλά αυτό να μην μειώνει την κοινωνική ευαισθησία της. Εκμεταλλευόμενη με μακιαβελικό τρόπο τον κοινωνικό αυτοματισμό, ταυτίζει τους δημοσιογράφους και εργαζόμενους στα ΜΜΕ με τους ισχυρούς ιδιοκτήτες-νταβτζήδες με τους οποίους η ίδια συναλλάσσεται και εξαπολύει επιθέσεις εναντίον τους, είτε αμέσως είτε από τα ενσωματωμένα στον μηχανισμό της μέσα και δημοσιογράφους. 

Μόνο που το κεφάλαιο δεν είναι ανεξάντλητο. Καθώς το ηθικό πλενονέκτημα εξανεμίζεται και η κοινωνική ευαισθησία εξαντλείται αποκαλύπτεται ο σκληρός πυρήνας της αριστεράς: πίσω από τα ηθικά και πολιτικά πέπλα η σταλινική τεχνική στην άσκηση της εξουσίας, άνευ όρων ορίων και περιορισμών. Εν τέλει το ότι διαχειρίζεται έτσι το κεφάλαιο της αριστεράς, της προσδίδει απλώς ένα ανήθικο πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων της. 

Η κυβέρνηση αυτή κάνει πράγματα που οι προηγούμενες δεν θα τολμούσαν, γιατί είχαν ενοχές, δεν διέθεταν το ηθικό πλεονέκτημα, την κοινωνική ευαισθησία και την σταλινική αντίληψη της κυριαρχίας. Η κυβέρνηση αιφνιδιάζει και οικοδομεί το δικό της καθεστώς. Ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεται στα ΜΜΕ με στόχο την χειραγώγηση της κοινής γνώμης και την διαιώνιση των μύθων της είναι χαρακτηριστικός. 


Υ.Γ. Φυσικά παίζει ρόλο ότι η φιλελεύθερη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι κωλυμένη σε μία οικονομίστικη αντίληψη της πολιτικής και της κοινωνίας, παρακολουθεί παθητικά δύο μήνες τώρα την κυβέρνηση να βάζει πολιτική ατζέντα -εκλογικός νόμος, σύνταγμα, τηλεοπτικές άδειες-, αδυνατεί να πάρει πρωτοβουλίες και περιμένει πότε θα ξεχειλίσει η αγανάκτηση. Μόνο που μπορεί να περιμένει πολύ.