Σπύρος Γκουτζάνης

Οι συνέπειες από το reality που έστησε η κυβέρνηση στην Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης, σε μία επίδειξη ισχύος θα ξεδιπλωθούν το προσεχές διάστημα. 

Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα υπάρχουν λιγότεροι τηλεοπτικοί σταθμοί. Ήδη το Mega υπολειτουργεί ενώ και το “E”, που τον τελευταίο χρόνο είχε μπει δυνατά στο παιχνίδι, έμεινε εκτός. Από μόνα τους αυτά σημαίνουν μείον δύο επιλογές και μερικές εκατοντάδες θέσεις εργασίας λιγόερες σε δημοσιογράφους, τεχνικούς, ανθρώπους του θεάματος, διαφημιστές κλπ. Σήμερα, ενδεχομένως να μείνει εκτός και κάποιο από τα άλλα κανάλια που εκπέμπουν πρόγραμμα. Αυτό θα σημάνει περαιτέρω ύφεση και απώλεια θέσεων εργασίας. 

Η κυβέρνηση προσδοκά πολιτικά οφέλη: 

-κατ αρχήν θα πιστωθεί την αλλαγή του τηλεοπτικού τοπίου. Μέσα σε τρεις μήνες οι πολίτες που θα παίζουν με το τηλεκοντρόλ θα έχουν μπροστά τους μία διαφορετική τηλεόραση.

-η κυβέρνηση πιστώνεται ότι τα έβαλε με αυτό που καλώς ή κακώς είχε ταυτιστεί στην συνείδηση των πολλών με την διαπλοκή και κέρδισε. 

-θα μπορεί να προβάλλει ότι επέβαλε για πρώτη φορά τη νομιμότητα

-προσδοκά επίσης ότι το νέο τοπίο θα είναι φιλικό ή σε κάθε περίπτωση λιγότερο εχθρικό απέναντί της

Ωστόσο η κυβέρνηση δεν έχει απαντήσει πειστικά γιατί μόνο τέσσερις τηλεοπτικές άδειες αφού η τεχνολογία δίνει δυνατότητα για περισσότερα κανάλια. Το επιχείρημα ότι τόσες αντέχει η διαφημιστική αγορά είναι διάτρητο. Του χρόνου μπορεί η διαφημιστική αγορά να συρρικνωθεί, τι θα κάνει η κυβέρνηση θα αφαιρέσει την άδεια από κάποιο από τα τέσσερα; Επιπλέον έχει ήδη εξαγγείλει ότι θα δώσει και θεματικές πανελλαδικής εμβέλειας άδειες, αυτά τα  κανάλια που μπορεί να είναι ενημερωτικά ή ψυχαγωγικά από που θα αντλούν διαφημιστικά έσοδα; Εάν το κριτήριο της οικονομικής βιωσιμότητας εφαρμοστεί γενικότερα τότε θα πρέπει να κλείσουν και οι μισοί τουλάχιστον ραδιοφωνικοί σταθμοί και όσες εφημερίδες έχουν απομείνει. Πάσχει όμως στην βάση της αυτή η λογική: η κυβέρνηση από τη μία επικαλείται την αγορά και από την άλλη ορίζει εκείνη κεντρικά τις δυνατότητές της. 

Το συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα είναι ότι η κυβέρνηση της “αριστεράς”, ήθελε ένα ολιγοπωλιακό και πιο εύκολα ελεγχόμενο από την ίδια τηλεοπτικό τοπίο, με απώτερο στόχο την χειραγώγηση της κοινής γνώμης. 

Η πιο άμεση συνέπεια είναι η αύξηση της ανεργίας στον κλάδο των ΜΜΕ. Υπ αυτή την έννοια προκαλεί εντύπωση ότι δήθεν αριστεροί δημοσιογράφοι, δίνουν μάχες υπέρ του χειρισμού της κυβέρνησης, παπαγαλίζοντας τα σαθρά επιχειρήματα των αρμοδίων, παρότι βλέπουν ήδη τους ανέργους του Mega και γνωρίζουν ότι αρκετοί από αυτούς δεν θα απορροφηθούν στη νέα κατάσταση -αλλά τα κομματικά μέσα ενημέρωσης είναι προστατευμένα ή έτσι νομίζουν. 

Η κυβέρνηση έχασε την ευκαιρία να θέσει απλώς τους κανόνες, να δημιουργήσει το μηχανισμό για την τήρηση της νομιμότητας και να αφήσει την αγορά να λειτουργήσει και να ισορροπήσει μόνη της. 

Συνήθως η πραγματικότητα όμως είναι πιο περίπλοκη και πεισματάρα, αρνείται να μπει σε κεντρικά καθοδηγούμενες διαδικασίες ελέγχου και στο τέλος εκδικείται.