Σπύρος Γκουτζάνης

Ίσως ο πρωθυπουργός σκέφθηκε ότι κανένας φιλότιμος Έλληνας ή Ελληνίδα δεν θα έπαιρνε και το σακάκι του. Μόνο που η γερμανίδα το πήρε, -ο λαός που γέννησε το ναζισμό δεν φημίζεται ούτε για την ευγάνεια ούτε για το φιλότιμό του-, με την επίνευση του Ολάντ ο οποίος λίγο αργότερα, πριν την επίσκεψή του στην Ελλάδα για να ενισχύσει τον Αλέξη Τσίπρα, διέρρευσε στον γαλλικό τύπο ότι συμπαθεί τον Έλληνα πρωθυπουργό γιατί είναι μαθητής του Μακιαβέλι -δηλαδή ότι μπορεί να κάνει τα πάντα προκειμένου να διατηρήσει την εξουσία. 

Έκτοτε τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ -για τους ΑΝΕΛ δεν υπήρχε ποτέ αμφιβολία όσο ο αρχηγός τους εμφανίζεται σαν στρατηγός Πάτον-, ακολουθώντας τα κελεύσματα του αρχηγού τους, ψήφισε τα πάντα. Ακόμη κι εκείνα που ο “γερμανοτσολιάς” Σαμαράς είχε αρνηθεί, όπως το ταμείο ξεπουλήματος της περιουσίας του ελληνικού λαού. 

Το επόμενο στάδιο είναι η “μεταρρύθμιση” της εργασιακής νομοθεσίας: αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου, απελευθέρωση απολύσεων, περιορισμοί στο δικαίωμα της απεργίας αν όχι κατάργηση κλπ. Έχει ενδιαφέρον -όπως καταγγέλει η ανακοίνωση της ΛΑΕ και του Δημήτρη Στρατούλη- “η απόφαση της κυβέρνησης να συγκροτήσει, σε εφαρμογή συγκεκριμένης διάταξης του μνημονίου, 8μελή επιτροπή εμπειρογνωμόνων για τα εργασιακά, αποτελούμενη από 7 ξένους και 1 μόνο Έλληνα και αυτού με υπόδειξη του εκπροσώπου των δανειστών κυρίου Κοστέλο, και ότι την Ελλάδα την εκπροσωπούν δύο Γερμανοί, οι Gerhard Bosch και Wolfang Daubler”.

Πολύ απλά η κυβέρνηση προετοιμάζει την επόμενη υποχωρήση της στα εργασιακά, αφού Μέρκελ και Σόιμπλε αποφάσισαν ότι θα του πάρουν το σακάκι, αλλά δεν θα σταματήσουν εκεί. Άλλωστε ο Αλέξης Τσίπρα ήδη έχει προσχωρήσει στους σοσιαλδημοκράτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με επικεφαλής τον Ολάντ ο οποίος έχει προκαλέσει εξέγερση στην Γαλλία με τον αντεργατικό του νόμο. Αν ανοίγει τον δρόμο ο Ολάντ στην Γαλλία γιατί όχι και ο  Έλληνας πρωθυπουργός μετά την σοσιαλδημοκρατική του στροφή;

Για το μεν Μαξίμου δεν υπάρχει αμφιβολία. Όπως γράφει ο Τζούλιαν Μπαρνς στο βιβλίο του “Αχός της εποχής” για τον Σοστακόβιτς και τις υποχωρήσεις που έκανε επί σταλινικού και κρουτσεφικού καθεστώτος, “η ακεραιότητα είναι σαν την παρθενιά, άμα χαθεί δεν ξαναβρίσκεται”. Η ακεραιότητα της ηγεσίας της κυβέρνησης χάθηκε όταν πανικόβλητη πέρυσι τον Ιούλιο και μετά από ένα περήφανο “όχι” του λαού στο δημοψήφισμα, υπέγραψε την άνευ όρων παράδοση της χώρας για 99 χρόνια. Οι βουλευτές όμως; Θα συνεχίσουν να ψηφίζουν ότι τους φέρνουν; φωνάζοντας ή ψυθιρίζοντας “για την καριέρα ρε γαμώτο”; 

Υ.Γ. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο το ότι η “αριστερή κυβέρνηση” άλλαξε τη νομοθεσία για τις offshore των πολιτικών -καθ υπόδειξην των δανειστών ή όχι - λίγη σημασία έχει, business as usual.