Νικόλαος Μανωλάκος

Από τότε, η ανθρωπότητα, με τη αδιαμφισβήτητη συμβολή και του γυναικείου κινήματος, έκανε άλματα προς την αναγνώριση των γυναικών, ως ισότιμων μελών των κοινωνιών στην οικογένεια, στην εκπαίδευση, στην εργασία, στην πολιτική, στον αθλητισμό, στις τέχνες και στις επιστήμες.

Οι σύγχρονες κοινωνίες έχουν αποδεχθεί το γεγονός αυτό; Ή μήπως, ακόμα οι γυναίκες δεν βρίσκονται στο ίδιο κοινωνικό σκαλοπάτι με τους άνδρες;
Στην Δύση, την κοιτίδα του πολιτισμού, τί συμβαίνει ; Θα έλεγε κανείς ότι υπάρχει μια ετεροβαρής ισότητα, όπου οι άντρες και οι γυναίκες είναι μεν ίσοι, αλλά οι άντρες είναι … «ισότεροι» από τις γυναίκες! Αμείβονται καλύτερα, προωθούνται ευκολότερα εργασιακά, χρησιμοποιούν συχνότερα την, όποια, ισχύ τους, για να επιβληθούν ψυχολογικά, σωματικά, σεξουαλικά – το κίνημα #metoo, είναι απόδειξη – και, γενικά, έχει φτιαχτεί ένας κόσμος στα ανδρικά μέτρα.

Όσο για την Ασία, την Αφρική, και την Νότια Αμερική, παρά τα κάποια μικρά βήματα προόδου, το ισοζύγιο, δυστυχώς, γέρνει στο 90 προς 10 ή ακόμα και στο 100 προς 0, εις βάρος των γυναικών. Καθόλου τιμητικό για μια κοινωνία, που υπερθεματίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα

Πώς είναι δυνατόν ο σύγχρονος κόσμος να αποδέχεται την κακοποίηση, την ταπείνωση, τον βιασμό, τον ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων; Υπολογίζεται ότι, κάθε χρόνο, 2 εκατομμύρια νεαρά κορίτσια υφίστανται τον τρόμο του ακρωτηριασμού, στην Αιθιοπία, τη Σομαλία, τη Γουινέα και 25 ακόμη Αφρικανικές χώρες, όπως επίσης και σε ορισμένες περιοχές της Ασίας και της Μέσης Ανατολής.

Αλήθεια, στο όνομα ποιας θρησκείας νομιμοποιείται η βία και η υποβάθμιση ενός ανθρώπου, επειδή έτυχε να γεννηθεί γυναίκα; Όταν, μάλιστα, ο άνθρωπος αυτός, η γυναίκα, καλείται να υπηρετήσει, ταυτόχρονα, τους απαιτητικούς ρόλους της μητέρας, της συζύγου της οικοδέσποινας και τις πιο πολλές φορές και της εργαζομένης;

Από την άλλη, είναι λάθος να συγχέεται η ισονομία με την ισότητα. Γιατί, όπως έγραψε και ο Αριστοτέλης, στα «Πολιτικά»: «Δεν υπάρχει τίποτα πιο άνισο από την ίση μεταχείριση ανίσων ανθρώπων». Οι άνθρωποι, λοιπόν, άνδρες ή γυναίκες, δικαιούνται τις ίδιες ευκαιρίες για εξέλιξη, όταν έχουν τα ίδια προσόντα και τις ίδιες ικανότητες.

Φέτος, που οι περιστάσεις δεν προσφέρονται για πανηγυρικούς εορτασμούς, αντί να αναλωθούμε σε λουλούδια και ευχές, ας αναλογιστούμε το πραγματικό νόημα της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας: Σεβασμός στον άνθρωπο – ίση μεταχείριση των «ίσων», ανεξαρτήτως φύλου.

Κι επειδή κάτι τέτοιο στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, δεν συμβαίνει, θα πρέπει το γυναικείο κίνημα, οι οργανώσεις και φορείς των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι κυβερνήσεις των πολιτισμένων χωρών, να εντείνουν τις προσπάθειές τους, ώστε να ‘ρθει κάποτε μια μέρα, που οι κοινωνίες δεν θα χρειάζεται να αναφέρονται ειδικά στα δικαιώματα της γυναίκας, αλλά στα δικαιώματα του ανθρώπου, ανεξαρτήτως φύλλου.

Χρόνια πολλά, χρόνια καλά και στο μέλλον καλύτερα, για όλες τις γυναίκες του κόσμου!


Νικόλαος Μανωλάκος
Αντιστράτηγος ε.α - Επίτιμος Διοικητής ΑΣΔΕΝ
Βουλευτής Α¨Πειραιώς και Νησων