Γιώργος Στύλιος

Ο πρώτος Προϋπολογισμός της κυβέρνησης της Κυριάκου Μητσοτάκη είναι διαφορετικός από τους προηγούμενους.

Ο Προϋπολογισμός για το 2020 με βάση το προσχέδιο που συζητήθηκε στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής σηματοδοτεί μία μεγάλη αλλαγή: τη στροφή από την Ελλάδα της υπερφορολόγησης, της αποεπένδυσης, στην Ελλάδα της μείωσης των φόρων, της αύξησης της απασχόλησης και της ανάπτυξης. Ο νέος πλούτος θα έρθει από την Ελλάδα της παραγωγής και της πρωτοβουλίας. Αυτήν πρέπει να ενισχύσουμε και αυτό κάνουμε με συγκεκριμένα και μετρήσιμα μέτρα.

Το προσχέδιο του Προϋπολογισμού για το 2020 προβλέπει σημαντική αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης από το 1,5% που παρατηρήθηκε το πρώτο εξάμηνο του 2019 στο 2,8% για το 2020, μείωση της ανεργίας (από το 17,4% στο 15,6%) αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης (+1,8%) και των επενδύσεων (+13,4%). Συνολικά τα μέτρα αναθέρμανσης της Οικονομίας μαζί με τις νέες κοινωνικές πρωτοβουλίες φτάνουν τα 1,2 δις ευρώ και περιλαμβάνουν όλα όσα ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.

Επίσης το πολιτικό πλαίσιο και το οικονομικό περιβάλλον στο οποίο καλείται η κυβέρνηση να εφαρμόσει τον Προϋπολογισμό έχει αλλάξει. Η Ελλάδα στην αυγή του 2020 δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα των προηγούμενων ετών. Η πατρίδα μας έχει αφήσει οριστικά πίσω το παρελθόν του λαϊκισμού και της ατέρμονης σύγκρουσης, δεν γοητεύεται από μαθητευόμενους μάγους και δεν έχει αυταπάτες. Έχει μία κυβέρνηση που πιστεύει στο πρόγραμμα που εφαρμόζει, που χρησιμοποιεί την ίδια γλώσσα στο εσωτερικό και στο εξωτερικό και που δεν αντιμετωπίζει τις μεταρρυθμίσεις ως αναγκαίο κακό. Ξεμπλοκάρει τις μεγάλες επενδύσεις, απλουστεύει το αδειοδοτικό πλαίσιο, επενδύει στα στρατηγικά πλεονεκτήματα της χώρας όπως οι ΑΠΕ, οι νέες τεχνολογίες κλπ.

Παράλληλα όμως, η σημερινή κυβέρνηση δεν κλείνει τα μάτια στις προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει τους επόμενους μήνες, όπως τα προβλήματα στην ευρύτερη γειτονιά μας, η διεθνής οικονομία που βαδίζει σε ύφεση, αλλά και η Ευρώπη που αδυνατεί να βρει τον βηματισμό της και προσπαθεί να ισορροπήσει πολλές φορές ανάμεσα σε δύο βάρκες. Στο εσωτερικό τα εμπόδια είναι επίσης πολλά: οι δυνάμεις της αδράνειας και του κρατισμού που δίνουν μάχες οπισθοφυλακών, τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα που ξεβολεύονται από την μετάβαση στη νέα εποχή, η αντιπολίτευση που αδυνατεί να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα.

Επομένως έχουμε μπροστά μας ευκαιρίες, αλλά και κινδύνους. Είναι στο χέρι μας να εκφράσουμε την ανάγκη της κοινωνίας, να περάσουμε στη νέα εποχή με συγκεκριμένες πολιτικές, οικονομικές δράσεις με μετρήσιμα αποτελέσματα. Η πατρίδα μας πρέπει να αναπνεύσει και θα αναπνεύσει.