Δημήτρης Παγαδάκης

Το στοίχημα είναι ανοιχτό. Η πρόκληση συναρπαστική. Το ημερολόγιο είναι ακόμη άδειο. Σε αναμονή να γραφτεί μια υποσημείωση που θα αλλάξει το νόημα της ζωής. Ατομικά και συλλογικά.

Ο ερχομός του νέου έτους μοιάζει με μια μικρή τελετουργική παύση στην ιστορική αφήγηση. Μια στιγμή ανεπαίσθητης αλλά υπαρκτής αδράνειας που δίνει εμψυχωτικά κουράγιο για το αύριο.

Όσο και αν περασμένα λάθη περιμένουν στη γωνία, περυσινοί σχεδιασμοί που δεν υλοποιήθηκαν, κρίσιμες αποφάσεις που δεν πάρθηκαν, προσδοκίες που διαψευστήκαν, πάντα θα υπάρχει η διάθεση για θετική έκβαση των πραγμάτων.

Ανατέλλει εκείνη η αισιοδοξία που διαπερνά την αβεβαιότητα. Καθαυτή, όμως, δεν υπόσχεται τίποτα. Δεν καθησυχάζει. Δεν σώζει. Απλώς επιμένει. Χαμηλόφωνα. Χωρίς ταμπούρλα, πυροτεχνήματα παρελάσεις, πανηγυρισμούς και λάβαρα.

Δεν ανήκει στους νικητές, στους ευνοημένους, τους προνομιούχους. Είναι κτήμα των ανώνυμων ανθρώπων. Συνδέεται με όποιους διαθέτουν προσμονή, μνήμη και πείσμα. Όσους κρατούν αναφαίρετο τα δικαίωμα να ονειρεύονται σε ένα ταραγμένο κόσμο. Σε ένα πλανήτη που αλλάζει με ζαλιστικά επιταχυνόμενο ρυθμό.

Στο έμπα του 2026 οι ορθολογικοί Έλληνες πολίτες δεν περιμένουν πλουσιοπάροχα δώρα να πέσουν απλόχερα από τα σύννεφα. Θέλουν, προφανώς, βελτίωση της ποιότητας ζωής και αύξηση των εισοδημάτων τους. Αξιώνουν, με το δίκιο τους, πολιτικοοικονομική σταθερότητα.

Απαιτούν, εύλογα, υπεράσπιση των υλικών και θεσμικών συνθηκών για τη λειτουργία της δημοκρατίας. Δίχως να τις υπονομεύουν ακίνητες, κολλημένες, παλινδρομικές και αναιμικές παραταξιακές βελόνες. Χωρίς να τις τορπιλίζουν διχαστικά και υστερικά αντισυστημικά κόμματα. Ούτε υπό εκκόλαψη, με ασαφή ιδεολογική ταυτότητα, προσωποπαγή μορφώματα.

Η διαφύλαξη, άλλωστε της κοινωνικής συνοχής και η διατήρηση των κανόνων του δημοκρατικού παιχνιδιού είναι ακόμη ζητούμενο. Ειδικά σε ένα φιλελεύθερο διεθνές πολιτικό τοπίο που ανυπόφορα δοκιμάζεται.

Απειλείται και διαβρώνεται από τον παρακμιακό, αυταρχικό, τυχάρπαστο αριστεροδεξιό λαϊκισμό. Ο οποίος παροξυσμικά δαιμονοποιεί μισαλλόδοξα τους πολιτικούς του αντιπάλους. Και ακόμη χειρότερα εξαγγέλλει τυχοδιωκτικά ανώδυνες λύσεις για όλα τα προβλήματα και υπόσχεται λεφτόδενδρα προς όλους.

Ας το πάρουμε προσγειωμένοι απόφαση. Καμιά παρορμητική αισιοδοξία για το νέο χρόνο δεν θα φτουρήσει με ανώφελα παραμυθιάσματα. Πόσο μάλλον αν οι υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις του τόπου βάλουν ρότα με καιροσκοπικά ιδιοτελείς στραβοτιμονιές.

Καλή, λοιπόν, χρονιά σε όλους. Με τη υπενθύμιση ότι κάθε αυτόκλητος πολιτικός Άι Βασίλης με όποιο, υποτίθεται, γαλαντόμο σακούλι κουβαλάει και ότι χρώματος σκούφο κι αν φοράει δεν είναι σωτήριος. Είναι απλώς ένας σκέτος διασκεδαστικός μύθος.