Δημήτρης Παγαδάκης

Οι πολυμήχανες, άλλοτε, αγροτικές κινητοποιήσεις επαναλαμβάνονται πλέον ετησίως με εθιμική κανονικότητα. Κάτι σαν τη ρίψη βαρελότων στην Ανάσταση.

Μόνιμο αποτέλεσμα να κόβεται κάθε τόσο χειμωνιάτικα η χώρα στα δύο. Με τα τρακτέρ να μπλοκάρουν τις εθνικές οδούς. Με τις μεταφορές παγιδευμένες, τους οδηγούς εγκλωβισμένους, τους πολίτες όμηρους στη παρακώλυση των συγκοινωνιών.

Τριάντα τόσα χρόνια τώρα το ίδιο βιολί. Με την αντίθεση ανάμεσα στο νόμιμη διεκδίκηση αιτημάτων και το θεμελιώδες δικαίωμα στην ελεύθερη μετακίνηση σαν να αρνείται ακόμη να λυθεί υπεύθυνα και τελέσφορα. Αντίθετα, οδηγείται σε συγκρουσιακή αντιπαράθεση στο φόντο της ελληνικής υπαίθρου.

Σύμφωνοι, οι βιοπαλαιστές του πρωτογενούς τομέα έχουν τα δίκια τους να διαμαρτύρονται. Βιώνουν ζόρικα τη δική τους σκληρή πραγματικότητα. Αναγκαστικά υποστηρίζουν και διατυπώνουν μαχητικά τα αιτήματα τους για την υπεράσπιση των θιγομένων συμφερόντων τους. Έστω κι αν η αγωνιστική δράση τους στρέφεται εναντίον της υπόλοιπης κοινωνίας.

Προφανώς, δεν είναι και λίγα τα προβλήματα τους. Λειψές και καθυστερημένες ενισχύσεις και αποζημιώσεις. Αργοπορημένες πληρωμές ακόμα και για τις ζημιές από τον τυφώνα Ντάνιελ. Αστοχίες στους χειρισμούς της ευλογιάς που ξεκληρίζει τα αιγοπρόβατα.

Όλα αυτά προστίθενται στα πάγια αιτήματα τους. Όπως την ελάττωση του αυξημένου κόστους παραγωγής και εξαιτίας της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας. Την επιζητούμενη άνοδο στις χαμηλές τιμές πώλησης των αγροτικών προϊόντων. Τη επιδιωκόμενη προστασία από εισαγωγές που ρίχνουν τις εγχώριες τιμές.

Τι κι αν η σημερινή κυβέρνηση έχει παρέμβει διεξοδικά υπέρ της ελάφρυνσης των αγροτικών βαρών. Μείωσε τους φόρους τους όσο ίσως καμιά προγενέστερη άλλη. Περιόρισε το ΦΠΑ στα λιπάσματα, στα αγροτικά μηχανήματα, στις ζωοτροφές.

Έδωσε μόνιμη λύση για την επιστροφή του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο αγροτικό πετρέλαιο. Παραχώρησε ακόμη φτηνό αγροτικό ρεύμα σε βάθος δεκαετίας. Δίνει τη μάχη, αυτή την ώρα, για να πιστωθούν στους λογαριασμούς των δικαιούχων ως τα τέλη του χρόνου τα υπόλοιπα 1,2 δισ. ευρώ για τα οποία έχει δεσμευτεί.

Προηγήθηκαν, όμως, τα οργανωμένα κυκλώματα του σκανδαλώδους ΟΠΕΚΕΠΕ για να φουντώσει ο αναβρασμός σε γεωργούς και κτηνοτρόφους. Τα νταραβέρια αυτού του οργανισμού ανασύρουν τις στρεβλώσεις στη διαχείριση των ευρωπαϊκών πόρων.

Αναδεικνύουν την παθογένεια της ντόπιας πελατειακότητας και αδιαφάνειας. Το χειρότερο αποπειρώνται να επιρρίψουν συνενοχή σε προκλητικά ευνοημένους και έντιμους παρακατιανούς ως προς τις επιδοτήσεις.

Γιατί, τελικά, όλα τα αιτήματα του εγχώριου πρωτογενούς τομέα της οικονομίας στρέφονται αποκλειστικά στις επιδοτήσεις. Εστιάζουν στην απόσπαση όλο και περισσότερων εσόδων από το κοινοτικό ταμείο με πιο χαλαρή τήρηση των κανόνων διάθεσης τους. Χρημάτων τα οποία προέρχονται από τους φορολογουμένους όλης της ΕΕ συμπεριλαμβανόμενων των Ελλήνων.

Ωστόσο η ροή και η προέλευση τους δείχνει αδιάφορη στους εισπράτοντες. Αρκεί, εφόσον κρίνεται ως μόνιμο εισόδημα, για να προσπεράσουν τη πραγματική ανάγκη για εκσυγχρονισμό στην αγροτικοκτηνοτροφική παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα. Φτάνει να ρέουν απροσπέλαστα τα λεφτά από την οικονομική βοήθεια, επικουρία και στήριξη των ευρωπαϊκών κοινοτικών κονδυλίων.

Φταίνε, λοιπόν, οι αγρότες που παρατάσσουν τα τρακτέρ του στις εθνικές αρτηρίες με συνέπεια τη παραλυτική ταλαιπωρία επαγγελματιών και ιδιωτών οδηγών; Έτσι τους καλόμαθαν προς αποκόμιση εκλογικού οφέλους οι υποσχέσεις αρμόδιων υπουργών, τοπικών βουλευτών, συμβιβαστικών κυβερνήσεων.

Τους παραμύθιασαν από παλιά να ερμηνεύουν τη ευρωπαϊκή κοινή αγροτική πολιτική ως γαλαντόμο ATM. Χωρίς τη χρήση κάρτας σαν σε επιδρομή σε ξέφραγο αμπέλι. Μόνο που οι βολικές αυτές ψευδαισθήσεις δεν πάνε πια μακριά.

Κουβαλάνε πλέον μελαγχολικά ξεφτισμένες αυταπάτες σαν μια άδεια από συγκομιδή πλατφόρμα ενός τρακτέρ. Η οποία κινδυνεύει να τρακάρει στις δημοκρατικές ευαισθησίες της άλλοτε αλληλέγγυας προς τους αγρότες κοινωνικής πλειονότητας.