Δημήτρης Παγαδάκης

Όσων πάντως η περιγραφή είναι ασαφής, οι χαρακτήρες αδιαμόρφωτοι και η πλοκή, λόγω επανάληψης, πληκτική θάβονται όμορφα στη χωματερή των καλών θεατρικών προθέσεων. Δεν ισχύει το ίδιο και για τα σενάρια περί πρόωρων εκλογών.

Παρότι απαξιωτικές προς τους δημοκρατικούς θεσμούς, αφού καταστρατηγούν την αρχή της τετραετούς κυβερνητικής θητείας, αποτελούν τον ιδιόρρυθμο κανόνα του εγχώριου πολιτικού συστήματος. Διότι το συνταγματικό προνόμιο του εκάστοτε πρωθυπουργού να τις προκηρύξει επικαλούμενος, αληθινούς ή προσχηματικούς, εθνικούς λόγους, συνήθως συνδέεται με τους κομματικούς σχεδιασμούς και το ωφελιμιστικό κίνητρο τού πότε αυτές βολεύουν την κυβέρνηση του.

Καιρός ήταν ο λεγόμενος εκλογικός αιφνιδιασμός να σταματήσει. Και τα σενάρια που τον διακινούσαν να απορριφτούν μια και καλή. Για να ξεμείνουν μετέωροι οι θιασώτες του τσιτάτου ««μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση» , από τα «διαμάντια» της σοφίας του Μάο Τσε Τουνγκ. Εξάλλου οι οπαδοί της προσφυγής σε πρόωρες κάλπες μάλλον σε χάος, αναστάτωση και αποδιοργάνωση προσδοκούσαν. Ψέματα;

Για σκεφτείτε το σημερινό σύνθετο και ισχυρά αβέβαιο, γεωπολιτικό και οικονομικό περιβάλλον που διαμορφώνεται. Αναλογιστείτε τους κινδύνους και τις ανατροπές που εγκυμονεί. Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, το ενεργειακή κραχ, ενδεχομένως και η επισιτιστική κρίση βρίσκονται προ των πυλών, ενώ παραμένει υπαρκτή η πιθανότητα αιφνιδιασμού της πανδημίας με νέες θανατηφόρες παραλλαγές..

Προσθέστε στο εκρηκτικό μείγμα την ραγδαία ακρίβεια των προϊόντων πρώτης ανάγκης, τον ολοένα κλιμακούμενο πληθωρισμό που ροκανίζει τα εισοδήματα των πιο οικονομικά ευάλωτων, αυξάνει το κόστος του χρήματος και πριονίζει την ανάπτυξη. Σε ότι αφορά τη χώρα βάλτε στο ζοφερό σέικερ τις παραληρηματικές απειλές και τις ιταμές προκλήσεις από τον Ερντογάν και τα τσιράκια του με τις οποίες αμφισβητούν την ελληνική εθνική κυριαρχία.

Φανταστείτε, τώρα, ότι μέσα σε αυτό το προοπτικά θεοσκότεινο σκηνικό άπαντες οι Έλληνες ψηφοφόροι να τρέχουν μέσα στη καλή χαρά σε πρόωρα στημένες κάλπες. Να εξέρχονται ενθουσιασμένοι από το παραβάν πανηγυρίζοντας ότι επιτέλεσαν το θεμελιώδες δημοκρατικό τους δικαίωμα, νωρίτερα από όσο ανέμεναν. Παραγνωρίζοντας ίσως ότι ισχύει το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής. Αυτό που νομοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν από την αποχώρησή του από την εξουσία για να ναρκοθετήσει τη κυβερνητική σταθερότητα. Κάντε λοιπόν εικόνα, με διαλυμένη τη Βουλή, μια προεκλογική περίοδο παροξυσμικής κορύφωσης της πολιτικής αντιπαράθεσης και του πολιτικού ανταγωνισμού .

Συλλογιστείτε κατόπιν την ταλαιπωρία μιας παρατεταμένης ακυβερνησίας. Δεδομένου ότι το πιο πιθανό, αν όχι σίγουρο, είναι να μην προκύψουν συσχετισμοί για να συγκροτήσουν κυβερνητική πλειοψηφία. Πλάστε επίσης νοερά το κάδρο εντός του οποίου συνυπάρχουν σκηνές από μια υπηρεσιακή κυβέρνηση με πρωθυπουργό έναν ανώτατο δικαστή, αλλεπάλληλες διερευνητικές εντολές και συνεχείς κομματικές διαβουλεύσεις για σχηματισμό κυβερνητικού συνασπισμού. Διαδικασίες που αναμένεται να αποβούν άγονες.

Ζωγραφίστε εμπνευσμένα στη συνέχεια τον μπελαλίδικο καμβά των δεύτερων εκλογών με πιο ενισχυμένο εκλογικό σύστημα. Που και πάλι ενδέχεται να μην αποδώσουν κυβερνητική αυτοδυναμία. Σε τέτοια απρόσμενη περίπτωση καραδοκεί το ακραίο εγκεφαλικό επεισόδιο μιας τρίτης εκλογικής αναμέτρησης. Μετρήστε ακόμη ότι στο μεσοδιάστημα μεταξύ πρώτης και δεύτερης κάλπης θα έχουν διανυθεί επίπονα δυο τουλάχιστον μήνες. Με δυο λόγια θα κόντευαν Χριστούγεννα με τη τιμή της βενζίνης στη στρατόσφαιρα και με την Τουρκία σε ντελιριακή φρενίτιδα να πλασάρει χάρτες με τα υποτιθέμενα σύνορα της να εκτείνονται ως το Ιόνιο, ενόσω όλοι οι Έλληνες θα ανίχνευαν κάθε τόσο ψηφοδέλτια

Ποιος πολίτης, άραγε, εκτός από τους πολιτικά τυχοδιώκτες θα άντεχε τέτοια βασανιστική φάση διαρκείας; Πόσο μάλλον σε ένα απρόβλεπτο διεθνές περιβάλλον, στο ερεβώδες φόντο του οποίου οι ανεξέλεγκτοι κίνδυνοι δεν αποσοβούνταιούτε εξουδετερώνονται με ξόρκια. Και ποιος θα αναλάμβανε το ρίσκο να παίξει στα ζάρια το συμφέρον τη χώρας που συνδέεται με τη σταθερότητα;

Όχι ,πάντως, ο Έλληνας πρωθυπουργός. Αποσαφήνισε ήδη, χωρίς περιθώριο παρερμηνειών, ότι επιλέγει την πολιτική σταθερότητα και την εξάντληση της τετραετίας. Θα μπορούσε να προστρέξει σε πρόωρες εκλογές, μια και οι δημοσκοπήσεις τον ευνοούν. Στα ευρήματα τους αποτυπώνεται αναμφισβήτητη η κυβερνητική ανθεκτικότητα, ενώ η ποσοστιαία υπεροχή του κόμματος του δεν αποκλίνει από τα αποτελέσματα της λαϊκής βούλησης στις προ τριετίας εθνικές κάλπες.

Παρόλα αυτά διάλεξε το κακοτράχαλο μονοπάτι. Αποφάσισε να τα βγάλει πέρα σε συνθήκες που προμηνύονται απόλυτα δυσχερείς. Ανέδειξε έτσι στερεό το προφίλ της προσήλωσης του στους θεσμούς. Πράγμα που διασφαλίζει εκλογές στο τέλος της τετραετίας πρώτα με την απλή αναλογική και αν χρειαστούν δεύτερες με τον εκλογικό νόμο που κατέθεσε η ΝΔ και υπερψήφισε η Βουλή. Εκτός πια αν ο ΣΥΡΙΖΑ, που ισχυρίζεται ότι βρέξει χιονίσει θα νικήσει στις εκλογές όποτε κι αν γίνουν, συναινέσει στην αλλαγή του συγκεκριμένου νόμου. Με μπόνους περισσότερων βουλευτών στο πρώτο κόμμα – εφόσον προδικάζει ότι θα είναι το ίδιο - ώστε να επιτευχτεί αυτοδυναμία.

Μόνο που για να κάνει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης τη πεποίθηση του τόλμη πρέπει προηγουμένως να απεγκλωβιστεί από την σύγχυση και την απελπισία. Γιατί με την εμμονική του στάση δείχνει ότι αλλού βαράνε τα βιολιά και αλλού αυτό χορεύει. Την φανέρωσε άλλωστε στην ασυνάρτητη ανάλυση του για την πρωθυπουργική απόρριψη της πρόωρης κάλπης. Είχε προηγηθεί η πεισματική, μετά βεβαιότητας, αφήγηση του Τσίπρα ότι ο Μητσοτάκης θα αποδράσει από το «κάτεργο» προκηρύσσοντας εκλογές,

Κι όταν διαψεύστηκε οικτρά ανακάλυψε τις δυσμενείς για εκείνον «κρυφές» δημοσκοπήσεις –που υποτίθεται κρατάει επτασφράγιστες μακριά από τη δημοσιοποίηση- οι οποίες τον εμπόδισαν καθώς διευκόλυναν την δήθεν επιθυμητή απόδραση του! Και τον κατηγόρησε επειδή αυτός άλλαξε ρότα!! Υπονόησε ακόμα ότι ανέβαλε τις πρόωρες εκλογές για να αιφνιδιάσει με άλλες πρόωρες ώστε επιτέλους να αποδράσει, αφού έχασε τώρα την μοναδική ευκαιρία!!!

Με τέτοιους διανοητικούς ακροβατισμούς γίνεται ευδιάκριτο ότι υπερβαίνει σε θυμηδία τα επιθεωρησιακά σκετς στο Δελφινάριο. Προφανώς και δεν είναι κακό ένα κόμμα να πειραματίζεται με αποδομητικούς συλλογισμούς που του επιτρέπουν να το παίζει ανά περίσταση «δίπορτο» ή «έτσι και γιουβέτσι». Το χειρότερο είναι να αυτοακυρώνεται δείχνοντας λιποτάκτης της πραγματικότητας και δραπέτης της κοινής λογικής.