Δημήτρης Δανίκας

Τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια; Φυσικά η γραφειοκρατία. Χωρίς γκρέμισμα αυτής της καφκικής πραγματικότητας που καθημερινά βιώνουν όλοι, μα όλοι, οι συμπολίτες μας, ούτε επενδύσεις, ούτε πλούτος, ούτε εκσυγχρονισμός, ούτε τίποτα. Ολα τα υπόλοιπα είναι φτιασίδια. Σαν κάποια γραία που με τη βοήθεια της Χημείας και κάποιου Φουστάνου παριστάνει τη νέα, κοροϊδεύει τον εαυτό της και στο τέλος καταντάει σούργελο στην παρέα.

Πάμε παρακάτω. Τι πρέπει να γίνει λοιπόν ώστε να περιοριστεί η γραφειοκρατία, να μειωθούν, έως και να ελαχιστοποιηθούν, οι επισκέψεις των πολιτών στα γκισέ αυτού του κρατικού εφιάλτη; Να γλιτώσουν από το «μαστίγιο» και να λυτρωθούν από τον τρόμο που προκαλεί η σχέση με τις υπηρεσίες του Δημοσίου;

Μα φυσικά να ψηφιοποιηθούν όλες οι υπηρεσίες του δημόσιου τομέα. Ετσι ώστε η Hellas να δραπετεύσει από την ομηρία της γραφειοκρατίας. Ετσι ώστε η Hellas να πετάξει τον αραμπά στον κάλαθο των απορριμμάτων. Ετσι ώστε να συγχρονιστούμε, επιτέλους, με τη νέα εποχή της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης. Στοιχειώδες!

Πώς θα γίνει αυτό; Δηλαδή ποια χώρα έχει κατακτήσει τα πρωτεία σε αυτόν τον κρίσιμο τομέα; Σε ποια χώρα έχει ψηφιοποιηθεί το 99% των υπηρεσιών του Δημοσίου; Μα φυσικά στη μικρή Εσθονία. Μα είναι δυνατόν; Μωρέ, είναι και παραείναι.

Επομένως, τι έπρεπε να γίνει ώστε κι εμείς να δρασκελίσουμε το κατώφλι της νέας εποχής; Φυσικά να ζητήσουμε βοήθεια από την Εσθονία, να συνεργαστούμε με κάποιον αρμόδιο από αυτή τη μικρή βαλτική χώρα. Και πιο συγκεκριμένα, με τον πρώην πρόεδρο της Εσθονίας ονόματι Τόμας Χέντρικ Ιλβες. Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Ο πιο αρμόδιος γιατρός να θεραπεύσει τον αιώνιο Ελληνα ασθενή.

Οπερ και εγένετο. Από τον υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Και αν πράγματι στο τέλος της ημέρας η Ελλάδα καταφέρει να αντιγράψει την Εσθονία, ε, τότε άπαντες οι Ελληνες να ανάβουν ένα κερί στο μπόι και τον όγκο του Κυριάκου Πιερρακάκη. Από το στόμα μου και στου Θεού τ’ αυτί.
Ελα όμως που το 2015 ο εν λόγω Εσθονός είχε χαρακτηρίσει τους Ελληνες «χρήσιμους ηλίθιους». Θα πείτε «ο τύπος είναι ανθέλληνας». Θα πείτε «ο Εσθονός είναι ρατσιστής». Κι όμως, δεν είναι έτσι.

Θυμηθείτε το σκηνικό εκείνης της εποχής και τις ατέρμονες, άγονες διαπραγματεύσεις με την τρόικα, τους «θεσμούς», και όλους τους Ευρωπαίους αξιωματούχους. Το χρέος των 320 δισ. ευρώ. Τα άδεια ελληνικά ταμεία. Τα μαθήματα χάους και παιγνίων που παρέδιδε στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ο Γιάνης Μπαρουφάκης.

Θυμηθείτε τον καλπασμό μιας νέας Κατοχής που θα κατέληγε ως εξής: χίλιες ψωροδραχμούλες για μισή φραντζόλα ψωμί. Θυμηθείτε τα πλήθη έξωθεν όλων των ATM. Θυμηθείτε τα πλήθη στα γκισέ όλων των τραπεζικών καταστημάτων να απαιτούν την επιστροφή των καταθέσεών τους. Θυμηθείτε τον τρόμο, τον ασυγκράτητο τρόμο με σκηνοθέτες και σεναριογράφους Αλέξη Τσίπρα και Γιάνη Μπαρουφάκη.

Χρήσιμοι ηλίθιοι, λοιπόν. Και όχι μόνο. Χρήσιμοι ηλίθιοι ως παραδειγματισμός για όλα τα άτακτα παιδιά της Ευρωζώνης. Χρήσιμοι ηλίθιοι επειδή οι ταχαριστεροί δεν είχαν αντιληφθεί το μέγεθος της επερχόμενης καταστροφής. Χρήσιμοι ηλίθιοι επειδή πίστευαν πως μια έξοδος της Ελλάδας θα προκαλούσε πανικό στην Ευρωζώνη. Και χρήσιμοι ηλίθιοι επειδή δεν είχαν καταλάβει και συνειδητοποιήσει το στοιχειώδες. Αφού η ελληνική οικονομία ήταν για τα σκουπίδια, τότε καλύτερα να πετάξουμε τα ελληνικά σκουπίδια στη χωματερή των Βρυξελλών!

Μερικές φορές αναρωτιέμαι: Μήπως θα έπρεπε να καταστραφούμε ώστε αναγκαστικά να μηδενίσουμε το κοντέρ κι έτσι να αλλάξουμε και να συνετιστούμε;