Δημήτρης Δανίκας

Εκείνο που αδυνατώ να κατανοήσω. Να επικοινωνήσω μ’ αυτό. Να το αφομοιώσω. Και να το καταπιώ είναι ένα και μοναδικό. Γιατί η πλειοψηφία των πολιτών υπέκυψε και αμάσητα καταβρόχθισε όλα αυτά τα ταχαριστερά;

Σε γενικές γραμμές, τρία είναι τα βασικά. Το πρώτο οι υποσχέσεις και οι εξαγγελίες περί αντιμνημονιακής στρατηγικής. Γεγονός που παραπέμπει στην παπανδρεϊκή ρήση «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες».

Το δεύτερο πως εμείς... θα βαράμε τα νταούλια και οι αγορές θα χορεύουν καρσιλαμά. Γεγονός που παραπέμπει σε πανίσχυρη και πλήρως θωρακισμένη κρατική οικονομία που έχει γραμμένες τις αγορές. Πράγμα που δεν συμβαίνει ούτε με τη γερμανική που διαθέτει αυτή τη θηριώδη βιομηχανία.
Και το τρίτο, πως ούτε λίγο ούτε πολύ θα χοροπηδάμε σαν μπαλαρίνες μεταξύ «εθνικοπατριωτικής» δραχμής και «αναγκαστικού» ευρώ. Γεγονός που επίσης παραπέμπει σε μια άκρως μεταφυσική και επικίνδυνη μαζική ψευδαίσθηση πως μπορούμε να κάνουμε ό,τι μας γουστάρει.

Η απάντηση ότι οι Ελληνες αηδίασαν με τους προηγούμενους και αποφάσισαν να ρισκάρουν με Τσίπρα δεν είναι από μόνη της τόσο πειστική. Ναι μεν οι προηγούμενοι τα έκαναν μαντάρα, όμως ο επόμενος μπορεί να τα κάνει ακόμα χειρότερα. Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα!

Επομένως, παντελώς αστοιχείωτος όποιος πίστεψε αμάσητα ότι ο Τσίπρας θα σκίσει το μνημόνιο και ότι η Ελλάδα θα πορευτεί χωρίς υποχρεώσεις και δεσμεύσεις.

Από πού θα έβρισκαν ο Τσίπρας και η παρέα του τόσα λεφτά για να πληρώσουν μισθούς και συντάξεις; Από τον τοίχο; Από την προσωπική τους περιουσία; Τρελό!

Αλλά, για πες μου εσύ, σ’ εσένα το λέω που ψήφισες Τσίπρα τρομερό, όταν χρωστάς τόσα δισεκατομμύρια πώς είναι δυνατόν να πιστέψεις ότι μπορείς να πορευτείς ελεύθερος, ανεξάρτητος και ωραίος; Ακόμα πιο τρελό!
Το δεύτερο λοιπόν. Πώς ο Αλέξης θα βαράει το νταούλι και οι αγορές θα χορεύουν καρσιλαμά; Μα πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό; Πώς θα μπορούσε μια ρακένδυτη, διάτρητη και διακορευμένη οικονομία να χορέψει τις διεθνείς αγορές στο ταχαριστερό ταψί του Τσίπρα; Ο σκουπιδοτενεκές; Τα σκουπίδια; Η ανυπόληπτη και αφερέγγυα δημόσια μηχανή; Οποιος το πίστεψε αυτό δεν έχει μισό δράμι μυαλό. Αυτό κι αν είναι παρανοϊκό.

Και τέλος, το τρίτο το χειρότερο. Αυτό που περικλείει όλη αυτή την κατακλυσμιαία ψευδαίσθηση και την υπέρμετρη ουτοπία. Αυτό που έχει να κάνει με τη δραχμή και το ευρώ. Οταν δηλαδή ακόμα και τα παιδιά βρεφονηπιακών σταθμών γνωρίζουν ότι η έξοδος από την Ευρωζώνη θα εκτόξευε μια φραντζόλα ψωμί στις 1.000 δραχμές. Και λίγες λέω. Αυτό κι αν ήταν ο πλήρης ορισμός του μείγματος φαρσοκωμωδίας με θέατρο του παραλόγου. Η φαλακρή τραγουδίστρια.

Με απλά λόγια. Το τανγκό χρειάζεται δύο χορευτές. Καλά ο Τσίπρας. Καλά ο Φλαμπουράρης. Καλά όλοι αυτοί. Αλλά κι εσύ, ο ψηφοφόρος, ο ενήλικας, ο έμπειρος και ο πατριώτης; Μερικές φορές αναγκάζομαι να συμφωνήσω με την ελιτίστικη άποψη ότι απαραιτήτως πρέπει να ελέγχεται το IQ κάθε πολίτη προτού ρίξει την ψήφο του στην κάλπη. Ελεος!

Και για να τελειώνω. Από το βράδυ της 7ης Ιουλίου ο Τσίπρας θα είναι παρελθόν. Ομως είμαι σίγουρος πως ανάμεσά μας θα εξακολουθούν να κυκλοφορούν τουρίστες, λαθρεπιβάτες και αστοιχείωτοι. Αυτή η πολυπληθέστατη κατηγορία είναι η μεγαλύτερη και πιο αδιόρθωτη παθογένεια της χώρας!