Δημήτρης Δανίκας

Οι τιμές καλπάζουν ιλιγγιωδώς. Τα πορτοφόλια αδειάζουν. Η παραγωγή στενάζει. Οι κυβερνήσεις παρατηρούν και σπεύδουν να σβήσουν τις φωτιές με τενεκεδάκια. Ο Ζελένσκι δεν υποχωρεί. Ο Πούτιν σφαγιάζει. Οι πρώτες ύλες στον ουρανό. Οι ευρωπαικές χώρες στο ελαιοτριβείο των δύο μονομάχων. Και η Αμερική κερδίζει. Απίστευτες, πρωτοφανείς καταστάσεις.

Αν τολμήσεις να πεις «μα επιτέλους γιατί ο Ζελένσκι δεν υποχωρεί αφού ο στρατός του ανθυποτσάρου υπερτερεί» θα θεωρηθείς πράκτορας η τουλάχιστον οπαδός του Πούτιν. Αν τολμήσεις με το μέρος της Ουκρανίας να ταχθείς προφέροντας την αθάνατη ρήση της Σπάρτης «η ταν η επί τας» θα θεωρηθείς πιστός οπαδός του Μπάιντεν. Και αν την ίδια στιγμή μετρήσεις τα φραγκοδίφραγκα που έχουν απομείνει στην τσέπη σου θα πιάσεις μερικές πενταροδεκάρες.

Οι λογαριασμοί ανελέητοι. Κάθε τιμολόγιο ρεύματος και φυσικού αερίου μοιάζει με ετυμηγορία θανατικής ποινής. Να το ανοίξω η να μην το ανοίξω λες από μέσα σου. Και την ώρα που ανοίγεις το φάκελο κάνεις το σταυρό σου. Και τη στιγμή που αντικρύζεις το νούμερο σου ρχεται το πρώτο εγκεφαλικό.

Τα μέτρα είναι πυροσβεστικά επιπέδου της μεγάλης και ανεξέλεγκτης φωτιάς του περασμένου καλοκαιριού. Οι φτωχοποιημένοι συμπολίτες μας, για να πληρώσουν πρέπει να καταβάλουν ολόκληρη τη σύνταξή τους η τα δύο τρίτα του μισθού τους. Και αν. Τα κόμματα, σε ολόκληρη την Ευρώπη, έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά. Οι ευρωπαικές κυβερνήσεις ακολουθούν, πιστά, υποταγμένες στις αποφάσεις και τις εντολές της Ουάσιγκτον. Ο πλανητάρχης σε κατάσταση λίγο πριν από Αλτσχάιμερ μπερδεύει τη συζύγό του ως αντιπρόεδρο του Ομπάμα.

Την ίδια στιγμή οι βιομήχανοι της Γερμανίας σε κατάσταση μούρλιας προειδοποιούν πως με τα μέτρα εναντίον Ρωσίας σε λίγο τα εργοστάσιά τους θα κατεβάσουν ρολά. Οι Αμερικανοί σπεύδουν να μοσχοπουλήσουν το δικό τους υγροποιημένο αέριο σε τριπλάσιες τιμές. Και όλα αυτά και πολλά άλλα καταλήγουν στους πολίτες της Ευρώπης οι οποίοι από την τσέπη τους πληρώνουν το τίμημα των μέτρων και των κυρώσεων εναντίον Πούτιν.

Με απλά λόγια εκείνο που συμβαίνει ξεπερνάει κάθε νοσηρό σενάριο του Χόλιγουντ. Η οικονομική κρίση του 2008, αλλά και η κατάρρευση του αμερικανικού χρηματιστηρίου στη δεκαετία του είκοσι θα φαντάζουν σαν παιδικά παραμύθια μπροστά στην καλπάζουσα λαίλαπα που θα ορμήσει να κάψει κάθε ανυπεράσπιστο και κάθε φτωχό.

Ισως η πιο άγρια, η πιο αδυσώπητη και η πιο ανεξέλεγκτη αναδιανομή πλούτου όλων των εποχών. Κάποιοι έχουν στήσει πάρτι τρικούβερτο. Κάποιοι στις ΗΠΑ τρίβουν τα χέρια τους. Κάποιοι, με επικεφαλής τον Πούτιν, ακονίζουν τα μαχαίρια τους. Και όλοι οι άλλοι στο έλεος μιας πρωτοφανούς απόγνωσης και μιας επικών διαστάσεων εξόντωσης.

Το αποτέλεσμα δεν θα είναι η έλευση μιας Μαρί Λε Πεν. Η ακροδεξιά περίπτωσή της σε λίγο θα μοιάζει με Μίκι Μάους. Τα χειρότερα μπροστά. Και όχι από Αριστερά αλλά από μαύρα φασιστικά. Και το ακόμα χειρότερο σενάριο παραπέμπει στον προφητικό «Joker».

Δηλαδή, καθόλου απίθανο, να υπάρξει αυθόρμητο κίνημα. Όχι από ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρα αλλά ένα κίνημα τυφλό, ανεξέλεγκτο και χαοτικό. Πρώτα με το σύνθημα «δεν πληρώνω». Πράγμα που θα προκαλέσει γενική κατάρρευση του ενεργειακού συστήματος. Και στη συνέχεια μαζικό πλιάτσικο με σύνθημα όπως εκείνο της ίδιας ταινίας που έγραφε στους τοίχους «Kill the Rich».

Τι λένε εδώ; Ο σώζων εαυτόν σωθήτω!