Βασίλης Στεφανακίδης

Χρόνια με “παχιές αγελάδες” , ευμάρεια και υπερβολές στον τρόπο ζωής μας, χρόνια με ισχνές αγελάδες, χρεοκοπία, φτώχεια και στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα και τώρα μια παγκόσμια πανδημία με τρομακτικές συνέπειες, που είχε να φανεί στην ανθρωπότητα εδώ και 100 χρόνια.
Αυτή η χρονιά, η δίσεκτη όνομα και πράγμα, φεύγει και αφήνει πίσω της κυριολεκτικά, συντρίμμια οικονομικά και πολύ μεγάλο ανθρώπινο πόνο αλλά και πολλούς συνανθρώπους μας που έφυγαν πριν την ώρα τους.

Ο νέος χρόνος που έρχεται σε λίγες μέρες, κουβαλάει μαζί του πολλές ελπίδες για να σταματήσει το κακό. Φέρνει τα εμβόλια και την αισιοδοξία.

Αρκεί βεβαίως να “πεισθεί” το 70% των συμπολιτών μας να εμβολιαστεί για να επιτευχθεί η ανακοπή της διασποράς του ιού.
Εύλογα θα αναρωτιόταν κανείς, μα γιατί είναι τόσο δύσκολο αυτό το εγχείρημα από τη στιγμή που έχει πέσει όλη η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα να μας εξηγήσει πως αυτή είναι η μοναδική λύση;

Όταν όλες οι κυβερνήσεις του κόσμου δίνουν μάχες ποια χώρα θα πρωτοπάρει τα εμβόλια για να τα προσφέρουν στους πολίτες τους, είναι δυνατόν οι ίδιοι οι πολίτες να γυρίσουν την πλάτη σ' αυτά;

Κι όμως, το ενδεχόμενο να μην επιτευχθούν τα επιδιωκόμενα ποσοστά εμβολιασμών είναι υπαρκτό.

Κι είναι υπαρκτό όχι τόσο γιατί το λεγόμενο “αντιεμβολιαστικό κίνημα” που προϋπήρχε του κορωνοϊού, έχει απλωθεί τόσο πολύ στις κοινωνίες, όσο γιατί παρατηρούνται κάποια ακατανόητα φαινόμενα από ομάδες πολιτών που δεν θα το περίμενε κανείς.

Μια τέτοια είναι αυτή των επαγγελματιών υγείας. Δηλαδή των νοσηλευτών και των γιατρών. Σ' αυτούς δηλαδή που όλοι εμείς οι μη ειδικοί θα περιμέναμε να είναι θετικοί στο 100%, ακούμε από τις δημοσκοπήσεις πως οι σχεδόν 40% είναι απρόθυμοι να κάνουν το εμβόλιο.

Όχι πως ανάμεσα τους υπάρχουν οι κορυφές της ιατρικής αλλά όπως και νάχει ,για μας είναι ακατανόητο πως ένας νοσοκομειακός γιατρός και νοσηλευτής που βλέπει καθημερινά όλη αυτή την τραγωδία να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια του, είναι αρνητής του εμβολίου και δεν εμπιστεύεται τα εργαλεία των ερευνητών του κλάδου του και ταυτόχρονα τα προσφέρει στους ασθενείς του είτε σε μορφή φαρμάκων είτε σε μορφή εμβολίων. Φάρμακα και εμβόλια τα οποία έχουν πάρει έγκριση από τους ίδιους οργανισμούς ελέγχου και αδειοδότησης κυκλοφορίας τους.

Γιατροί και νοσηλευτές της πρώτης γραμμής που θεωρούν εαυτούς άτρωτους όταν έχουν δει συναδέλφους τους να διασωληνωνόταν και αρκετοί από αυτούς να χάνουν τη μάχη. Δεν μπορεί να είναι από εκείνους τους λεγόμενους ψεκασμένους με τις θεωρίες συνωμοσίας που θεωρούν πως όλα είναι μια παγκόσμια πλεκτάνη για να γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι, να καταπατηθούν τα ατομικά δικαιώματα και οι ελευθερίες των ανθρώπων. Δεν μπορεί να είναι από εκείνους που θεωρούν τον κορωνοϊό μια απλή γρίπη και πως μετά εμβόλια θα μας βάλλουν τσιπάκια στον οργανισμό για να μπορούν να μας ελέγχουν καλύτερα! Γιατροί και νοσηλευτές είναι διάολε και όχι Ρομά που ζουν σε τσαντίρια ή απαίδευτοι και αμόρφωτοι που κατεβάζουν αμάσητη όποια βλακεία διακινείται στο διαδίκτυο από διάφορους παπαρολόγους!Είναι λοιπόν δυνατό αυτοί με τη στάση τους να δίνουν άλλοθι στους αμαθείς και ψεκασμένους;

Κι όμως δυστυχώς αυτό συμβαίνει και θα πρέπει να τρέξει μια τεράστια παγκόσμια καμπάνια ενημέρωσης για να πεισθούμε για το αυτονόητο. Άραγε έχει αναλογιστεί κανείς, πόσες μολυσματικές ασθένειες που θέριζαν εκατομμύρια ανθρώπων τα πολλά προηγούμενα χρόνια εξαφανίστηκαν από τα υποχρεωτικά παιδικά εμβόλια;

Είναι άραγε η “άρνηση” απλά απότοκος των ατομικών δικαιωμάτων και της ελεύθερης βούλησης και αυτοδιάθεσης που απορρέουν από το Σύνταγμα μας ή και μια στάση ζωής;

Ο,τι κι αν είναι πάντως, στο δημοκρατικό καθεστώς που ζούμε οφείλουμε να το ανεχθούμε. Όχι όμως και να μην το στηλιτεύουμε και να μην το χαρακτηρίζουμε όπως πρέπει, γιατί και όλοι εμείς οι θετικοί στον εμβολιασμό, έχουμε τα ίδια δικαιώματα ελεύθερης έκφρασης.